Met haar 49 lentes is Leen Scheldeman één van de oudste speelsters in ons provinciaal voetbal. Zondag start ze aan haar 37ste voetbalseizoen, dit onder de lat bij de dames van SK Staden C. En de zelfstandige bloemiste in groothandel denkt nog niet aan stoppen.
“In de huidige voetbalmaatschappij starten veel meisjes eerst bij de jongens, maar bij mij was dit niet het geval. Ik trainde als 12-jarige direct mee bij de eerste damesploeg van KSV De Ruiter. Ik was toen nog geen keepster, maar een typische box-to-boxspeelster in het middenveld. Daar heb ik tot mijn 17de gespeeld, dan begon mijn nationaal verhaal bij Izegem en later Kuurne dat toen in eerste uitkwam. Daar heb ik in nood wel eens onder de lat gestaan, maar meer niet”, zegt Leen Scheldeman. “Als 22-jarige had ik net mijn man leren kennen en stond het voetbal veeleer op de tweede plaats. Ik trok de deur bij Kuurne dicht om hier bij SK Staden enkel te trainen, want een ploeg in competitie was er nog niet. Wel speelden we in recreatief verband op vrijdagavond wel eens tegen Jonkershove, Westkapelle en Kortrijk maar meer niet. Pas na een tweetal jaar hebben we dan onder impuls van meisjes als Ann-Sophie Roussel en Annick Devos een competitieploeg opgestart dat direct in eerste provinciale moest beginnen. Lagere reeksen waren er nog niet. Ik besef dat het eerste jaar enorm moeilijk was. We hebben geen enkele wedstrijd gewonnen, vandaar dat wij de gewoonte hadden om vooraf al te juichen”, lacht Leen. “De onderlinge vriendschap was onbeschrijflijk en iedereen bleef op post ondanks het ‘slechte seizoen. Sindsdien zijn de uitslagen alsmaar beter geworden en zijn de spelersaantallen steeds maar aangedikt zodat we nu eigenlijk al enkele jaren drie competitieploegen hebben. Op mijn 36ste heb ik eventjes de voetbalschoenen aan de haak gehangen, tot toenmalig coach Kristof Maesseele in keepersprobleem zat bij de derde nationaler. Ik heb geen moment getwijfeld en kijk, zoveel jaren later sta ik nog steeds op het veld.”
Ervaring
Tien jaar geleden is Leen uitgezakt naar de C’s. “Vele vaste waarden werden een dagje ouder, maar wilden toch nog verder voetballen op een lager niveau. Ondertussen waren er al drie reeksen en daar zitten we nog steeds in. Bij ons trainen we maar één keer op dinsdag en zelfs dat is geen verplichting om op zondag te spelen. Ik merk wel dat de meeste altijd aanwezig zijn, zelf skip ik ook amper een training. Daarvoor voetbal ik nog altijd veel te graag. Ik zou ook de vriendinnen missen. In de wedstrijden komen we wel eens tegenover meisjes te staan die onze dochters kunnen zijn, maar dat compenseren wij met onze automatismen en ervaring. Iedereen weet op elk moment waar we moeten lopen en zo zijn we vorig jaar zelfs kampioen geworden. Promoveren zat er echter niet in doordat onze jonge beloften onder leiding van Carlo Lanssens al in tweede uitkomen, maar voor ons is dit zeker geen probleem. In derde provinciale mag je nog vrij wisselen en dat speelt op onze leeftijd wel in ons voordeel.”
Versterking
“Ik luister elk jaar naar mijn lichaam en besef dat één zware blessure het definitieve einde kan betekenen. Nu bleef ik daar steeds van gespaard, vandaar dat ik nog altijd wil spelen met mijn vriendinnen. Liefst nog lang, heel lang zelfs, want ik zou ze echt missen moest ik plots bruusk moeten stoppen”, aldus Leen.
“Onze ambities? We blijven op elk moment rustig in dat opzicht. Als we nu en dan eens winnen zullen we tevreden zijn, leidt dit uiteindelijk naar een nieuwe titel dan zullen we weer een stevig feestje bouwen. Lukt het niet, dan zal niemand ontgoocheld zijn, want de reeks is in vergelijking met vorig jaar zeker versterkt. Ook wij zijn versterkt uit de voorbereiding gekomen. Delphine Carron is de enige vertrekster gezien ze nu trainster is van het ‘nieuwe’ Vlamertinge, maar wij hebben er wel Faye Verlae, Michelle Vanlerberghe en Lize Marie Nollet erbij.” (SBR)
Zondag 24 september om 14 uur: KDNS Heule C – SK Staden C
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
