Voetballer Ernest Nfor over het trainerschap en zijn ongelooflijke buitenlandse odyssee

Ernest Nfor koestert de herinneringen aan zijn eerste seizoen bij Neftchi Baku. © (Foto TVW)
Christof Decraene

Vader van drie, voetballer, student-trainer en zakenman: Ernest Nfor is het allemaal en combineert al die bezigheden met de glimlach, zoals ze de aanvaller bij SV Zulte Waregem en KV Kortrijk – die zaterdag opnieuw de burenstrijd uitvechten, altijd hebben gekend.

Zijn Waregemse vrouw Loes Amez en de kinderen Sabrina (17, uit een eerdere relatie), Eliana (6) en Owen (1,5) zijn allemaal de deur uit in Sint-Eloois-Vijve en maar goed ook voor Ernest Nfor, want de gewezen Kameroener zit op het moment dat we aanbellen met zijn neus in de studieboeken. Hij volgt de Uefa B-trainersopleiding. Met studiegenoten als Meme Tchité, Emile Mpenza, Jérémy Perbet, Jérémy Taravel en Landry Mulemo verkeert hij overigens in goed gezelschap.

Moet Francky Dury voor zijn job beginnen te vrezen?

Ernest Nfor:(Lacht) “Absoluut niet, coaches als Francky Dury, Hein Vanhaezebrouck en Peter Maes hebben al zo veel bewezen dat ze nog wel wat mooie jaren in het verschiet hebben. Maar eens zij ermee ophouden, zal mijn generatie – meestal spelers die aan hun laatste seizoenen als voetballer bezig zijn – klaar staan om over te nemen.”

Waar ligt de ambitie van de toekomstige trainer Ernest Nfor?

“Ik wil het vak leren als assistent bij een profclub. Meteen zelf de sportieve eindverantwoordelijkheid opnemen van een amateurclub kan ook een mogelijkheid zijn, maar pas als ik me er echt klaar voor voel. Want als je eerste trainersjob mislukt, krijgt je carrière al meteen een ferme deuk.”

Geen vooroordeel, maar een vaststelling: in België is het niet gemakkelijk om als Afrikaanse trainer aan de bak te komen.

“Mijn afkomst is een nadeel, dat is zeker, maar ik geloof erin. Ik wil straks ook mijn Uefa A behalen en met dat diploma kan ik ook perfect in het buitenland aan de slag.”

Welke kwaliteiten van Francky Dury en Hein Vanhaezebrouck, je trainers bij Zulte Waregem en KV Kortrijk, wil je meenemen?

“In het geval van Francky is dat ongetwijfeld zijn optimisme: altijd overtuigd zijn van je eigen aanpak en van het feit dat die vroeg of laat vruchten zal afwerpen. Bij Hein spreekt vooral zijn tactisch vernuft me aan. Als geen ander slaagt hij er telkens weer in het spel van de tegenstrever te ontregelen. Ik ken hem ook als een regelrechte perfectionist. Ik herinner me een wedstrijd met Kortrijk op Eupen. Ik nam de vrijschoppen voor mijn rekening en hij schotelde me een weerstudie voor. Hij voorspelde perfect hoe de wind over het veld zou blazen. Hadden we hem tegen, dan mocht ik niet te hoog in de lucht trappen. In het geval van meewind vroeg hij om vooral niet te hard te schieten. Zijn theorie klopte als een bus.”

Je bent dit seizoen uit tweede amateurklasse gedegradeerd met Olsa Brakel. Achteraf geen spijt dat je daar tekende?

“Die transfer heeft niet gebracht wat ik ervan verwacht had, maar het is, met het oog op de toekomst, een interessante ervaring geweest. Ik heb er geleerd dat je bij een amateurclub bepaalde situaties gewoon moet aanvaarden.”

Racistische uitlatingen maak ik al mee van in het begin van mijn carrière

Zoals?

“Van december tot de voorlaatste wedstrijd van het seizoen tegen Ronse zat ik aan de bank gekluisterd, terwijl we in de periode dat ik speelde in de middenmoot stonden. Maar de trainer gaf de voorkeur aan een speler met wie hij blijkbaar een heel goede band heeft, want hij deed het niet beter. Een tweetal andere spelers zat in dezelfde situatie. Week na week zakten we af in de stand, tot de degradatie niet meer af te wenden viel. Ondanks de vele nederlagen werd vaak duchtig gefeest. Op profniveau is zoiets redelijk ondenkbaar.”

Thuis tegen Ronse mocht je dan eindelijk nog eens starten en dan kreeg je het aan de stok met de eigen aanhang.

“Een paar enkelingen schold een speler van Ronse uit voor ‘grote aap’, alleen omdat hij twee keer had gescoord. Ik vroeg aan de scheidsrechter of hij die verwijten gehoord had, maar hij zei dat hij de spreekkoren niet begreep, alhoewel hij vijf meter dichter bij die gasten stond dan ik. Dan ben ik maar zelf op hen afgestapt met de vraag hoe ze mij dan wel noemen: ‘kleine aap’ of ‘nog grotere aap’? Ze waren boos, ja, maar ik had alle redenen om nog veel bozer te zijn. Nu ja, dergelijke racistische uitlatingen maakte ik al mee van bij mijn eerste wedstrijden op Belgische bodem. Ik heb ermee leren leven.”

Klopt het gerucht dat Jong Zulte je wil binnenhalen voor volgend seizoen?

“Daar heb ik nog niks over gehoord, maar ik sta voor alles open. Ook voor aanbiedingen uit de provinciale reeksen. Ik wil nog twee seizoenen voetballen, tot mijn 35ste, en dat combineren met het trainen van een jeugdploeg. Coach worden van de U17, U19 of de beloften van Zulte Waregem – waarom niet -, zo’n voorstel zou ik zeker niet afslaan.”

Je bent intussen ook zakenman geworden.

“Sinds november ben ik aan de slag als commercieel verantwoordelijke voor de Afrikaanse markt in een Waregems bedrijf dat geleid wordt door een familielid van mijn vrouw. Ik verhandel onder meer kledij en parfums naar Afrika. Een mooie job die me veel voldoening geeft, zeker omdat ik mijn continent – dat de reputatie heeft van alleen maar al wat oud en versleten is te importeren op die manier tenminste eens aan kwalitatieve producten kan helpen.”

Ik werk nu in een Waregems bedrijf als commerciaal verantwoordelijke voor de Afrikaanse markt

Het is intussen bijna zes jaar geleden dat je uit de hoogste klasse van ons voetbal bent verdwenen. En dat gebeurde zeker niet onopgemerkt, met een ontslag bij KV Kortrijk.

“Sta mij toe om voor het eerst in al die tijd eens mijn versie van de feiten te geven. Altijd heb ik voor KV Kortrijk alles gegeven, ook op het moment dat mijn vader in het ziekenhuis van Gent tegen kanker vocht. In het seizoen 2007-2008 leidde ik de club als beste speler en topschutter naar eerste klasse. Na een passage bij Zulte Waregem keerde ik in het seizoen 2011-2012 terug. We haalden de bekerfinale, maar verloren die. Toen ook het volgende seizoen niet eindigde zoals verwacht (KVK bleef op amper 2 punten steken in play-off 2, red.) kregen we met een aantal spelers onder wie ook Landry Mulemo via mail de boodschap dat de club ons op de transferlijst had geplaatst. Na alles wat ik voor Kortrijk had gedaan, kookte ik vanbinnen. Zeker toen Neftchi Baku me wou aantrekken en de club 250.000 euro op mijn hoofd plakte. Ik wist van niet beter dat ik gratis weg mocht. Baku stelde een transfersom van 125.000 euro voor, die het onmiddellijk wou betalen, maar Patrick Turcq (toen ceo, red.) hield het been stijf.”

Ernest Nfor viert een zege met KV Kortrijk samen met zijn echtgenote Loes Amez.
Ernest Nfor viert een zege met KV Kortrijk samen met zijn echtgenote Loes Amez.© BELGA

Dan ben je hem te lijf gegaan, waardoor je per direct ontslagen werd.

(Onverstoord) “Dat incident heeft hij altijd volgehouden, inderdaad, om me een ernstige beroepsfout te kunnen aanwrijven, zodat ik zelf het saldo van mijn contract zou moeten uitbetalen. Ik geef toe dat het tot een hoogoplopende discussie is gekomen, waarbij ik hem toeriep dat ik dan wel gewoon zou blijven trainen en de club me maar netjes moest betalen, maar ik zweer je dat ik hem nooit heb aangevallen. Nochtans werd ik afgeschilderd als een crimineel. Daar heb ik samen met mijn gezin enorm onder geleden.”

Eind vorig jaar liet voorzitter Joseph Allijns in Sport/Voetbalmagazine optekenen dat je in zijn ogen geen deel meer uitmaakt van de KVK-familie. Heeft je dat geraakt?

“Neen, want hij kan dat wel zeggen en mij proberen te vergeten, maar dat zal hem niet lukken. Ik maakte deel uit van de mooiste momenten uit de geschiedenis van de club, dus zal mijn naam voor altijd in de hoofden zitten van al wie KV Kortrijk lief heeft.”

Hoe was het om na je gedwongen vertrek uit onze competitie plots in totaal onbekende voetballanden als Azerbeidzjan, Saudi-Arabië, Iran en Malta terecht te komen?

“De ontvangst bij al die clubs was hartelijk, veel warmer dan wat ik ooit in België heb meegemaakt. Vooral bij mijn aankomst in Baku, een moderne stad in een magnifiek land, heb ik me echt in de armen moeten knijpen. Ik ontdekte, zeker in dat eerste seizoen bij Neftchi, mijn waarde als voetballer en dat deed deugd na alle bagger die ik hier over me heen had gekregen. Bovendien kon ik er eindelijk bekerwinst aan mijn palmares toevoegen en speelde ik voor het eerst in mijn loopbaan in de Europa League. In de voorrondes lukte ik zelfs een hattrick tegen een Georgische club.”

Heb je niet te vroeg in je carrière voor het geld gekozen?

“Dat is wat veel mensen denken, maar helemaal ten onrechte. Altijd werd ik door omstandigheden in een bepaalde richting geduwd. Neem nu mijn terugkeer naar België in 2016. Nadat ik half juli voor Beerschot had getekend, kreeg de club nog geen maand later een niet te weigeren bod van de Iraanse club Foolad om mij onmiddellijk over te nemen. Ik zag die transfer helemaal niet zitten, maar wat kon ik doen? Ik lag twee jaar onder contract en riskeerde, als ik tegen de wil van het Beerschotbestuur inging, als straf meteen op de bank te belanden.”

Ernest Nfor in het shirt van Zulte Waregem.
Ernest Nfor in het shirt van Zulte Waregem.© BELGA

“Alsof heel die situatie nog niet moeilijk genoeg was, belandde een belangrijk document pas na het sluiten van de transfermarkt bij de Fifa. Gevolg: ik stond vijf maanden aan de kant en mocht alleen trainen. Het werd de zwartste periode uit mijn carrière, ook omdat Iran totaal geen land was waar mijn vrouw gemakkelijk op bezoek kon komen. Dan besefte ik meer dan ooit wat ik eigenlijk al wist: geld is lang niet alles in het leven.”

Gelukkig ben je er nooit je smile bij verloren.

“Die eeuwige glimlach, ook in uitzichtloze situaties, is wat mij en mijn beste voetbalvriend Sammy Bossut bindt. We hebben nog heel regelmatig contact. Ik noem Sammy zelfs mijn Vlaamse broer.”