Voetballer die gereanimeerd werd op het veld, is opnieuw thuis

Dries Termote weet nog niet of hij in de toekomst nog zal voetballen. © Coghe
Redactie KW

Dries Termote (28) is thuis nadat hij enkele weken geleden op het voetbalveld gereanimeerd werd. De speler van Aartrijke herinnert zich niets meer. “Ik kon niet geloven dat ik door mijn hart in die ziekenhuiskamer wakker werd”, zegt hij. “Maar ik heb veel geluk gehad.”

“Als ze mij vertellen wat er precies gebeurd is, moet ik telkens opnieuw slikken. Ik heb het zelf niet bewust meegemaakt en kan het nauwelijks geloven. Het ene moment ben je aan het voetballen en het andere word je vol draden wakker in een ziekenhuiskamer.” Dries Termote (28), de voetballer van VV Aartrijke die gereanimeerd werd na hartritmestoornissen op het veld, recupereert thuis. In principe zou hij weer mogen voetballen. Maar hij wacht voorlopig nog af. “Ik weet niet of ik nog ga durven.”

Defibrilator

De feiten dateren van een maand geleden. Toen zakte Dries, die met zijn vriendin in Ardooie woont, plots ineen op het voetbalveld in Zerkegem. Al snel werd de ernst van de situatie duidelijk: de jongeman kampte met hartritmestoornissen. Het was de scheidsrechter die – samen met de keeper van Aartrijke en een supporter van de tegenstander – begon te reanimeren. Met behulp van een defibrillator kregen ze de jonge voetballer er opnieuw door. Volgens de toegesnelde hulpdiensten redden ze door hun tussenkomst het leven van Dries. Dries lag een tweetal weken in het ziekenhuis, maar mocht ondertussen naar huis. De talloze onderzoeken bracht niet bepaald iets opvallends aan het licht. “Frustrerend eigenlijk”, zegt Dries. “Ik ben altijd gezond en sportief geweest en plots overkomt mij zoiets.”

Comeback onzeker

De dokters besloten nu wel om een defibrillator bij hem in te planten. Daardoor mag hij in principe opnieuw alle sporten doen. “Maar ik denk dat ik me toch iets meer met het trainerschap (Dries is jeugdtrainer bij red, nvdr.) bezig zal houden. Daarna zien we wel. Ik weet niet of ik volgend seizoen nog zelf tussen de lijnen zal staan. Al zou ik het toch ook wel serieus missen.” Ondertussen moet Dries nog een tijdje thuis revalideren en heeft hij tijd om na te denken. Hij beseft dan ook maar al te goed dat hij zijn leven aan zijn drie helden te danken heeft. “Het hoeft eigenlijk niet gezegd dat ik hen ongelofelijk dankbaar ben”, zegt hij.

Vrienden op Facebook

Met de scheidsrechter had hij al contact via Facebook. “Hij had me een vriendschapsverzoek gestuurd. Daarna heb ik hem een bericht gestuurd om te zeggen hoe het met me ging en om hem te bedanken. Hij heeft me verteld hoe hij het allemaal heeft beleefd. Maar al snel ging het ook gewoon over voetbal.” En zijn keeper zal Dries normaal dit weekend zien. Dan gaat hij namelijk kijken naar een wedstrijd van zijn ploegmakkers. “Dat wordt wel emotioneel. Want als ik mensen hoor praten die erbij waren, krijg ik het telkens benauwd. Toen ik in het ziekenhuis wakker werd en de verplegers me vertelden wat er gebeurd was, kon ik het ook echt niet geloven. Ik dacht eerst dat ik bij een ongeval betrokken was geraakt ofzo. Nooit had ik aan een hartstilstand kunnen denken.”

Respect voor de ref

Het is de bedoeling dat Dries en de scheidsrechter binnenkort – als alles wat gekalmeerd is – nog eens zullen samen zitten. “We zijn allebei rustige personen. Dus ik verwacht me daar niet aan een stortvloed van tranen”, zegt hij met de glimlach. “Weet je, als jeugdtrainer hamer ik er altijd op dat de spelers respect moeten hebben voor de tegenstander en de scheidsrechter. En ik pas dat ook zelf toe als ik voetbal. En nu is gebleken dat dat respect meer dan op zijn plaats was.”

(TLG)