Vanavond staat in de Jupiler Pro League de Derby van Brugge gepland. Voor de familie Somers een speciale gelegenheid. Zeker voor Thibo als speler van groen-zwart en zijn vader Luc als gewezen voetballer van blauw-zwart.
Luc Somers (52) ziet als voetballer veel van zichzelf in zijn zoon. “Thibo speelt niet op dezelfde plaats, maar wel met hetzelfde karakter. Hij gaat er altijd voor. Ik had ook zo’n groot loopvermogen, langs die rechterflank met een grote longinhoud.”
De Klemskerkenaar doorliep de jeugdreeksen van Club Brugge, debuteerde in 1989 als rechtsachter op het veld van FC Luik en werd met blauw-zwart drie keer kampioen. Thibo’s grootvader Gilbert Somers en diens broers Adrien, René en Robert – die met zijn overstap naar Cercle voor heel wat ophef zorgde – hebben een verleden bij de landskampioen. Thibo zijn grootoom Ghislain speelde dan weer alleen maar voor groen-zwart. “Met zijn vijven hebben ze ooit nog eens samen gevoetbald, met La Brugeoise, een corporatieve ploeg in 1950”, herinnert Luc zich.
De meerderheid van hun nakomelingen kozen voor Club, al zijn er nu meer die naar Cercle gaan kijken, omdat Thibo er deel van uitmaakt. “Ook veel vrienden maken al veel gemakkelijker de overstap. In het begin was het voor hen als fervente Clubfans wat onwennig”, weet Luc. “Nu zijn ze er graag bij en genieten ze van de leuke sfeer bij Cercle, wat ik zeker kan beamen.”
Niet in een gastgezin
Thibo begon als een zesjarige bij KFC Varsenare. Twee, drie jaar later mocht hij bij Cercle testen. “Tot grote verstomming van mijn pa”, lacht Luc. “Hij dacht dat het om een grap ging. Achteraf gezien was het zeker de juiste keuze. Cercle paste meer bij Thibo zijn karakter. Een gemoedelijke sfeer en een goede begeleiding.”
Op zijn tiende kwam Racing Genk aankloppen. Maar de jonge Somers bleef groen-zwart trouw. “Mijn ouders hebben mij dat pas later verteld. Ze wilden mij op jonge leeftijd niet in een gastgezin onderbrengen. Daarna kwam ook KAA Gent informeren en Club scouten”, vertelt Thibo. Dat was in de periode dat Cercle tussen eerste en tweede klasse bengelde. Veel goede jeugdspelers zijn toen vertrokken, maar het gras is niet altijd groener aan de overkant. “Jammer genoeg speelt geen een van hen nog in eerste of tweede”, pikt Luc in. “Waarom moest Thibo zich verleggen als hij goed zat, met zeer bekwame jeugdtrainers en begeleiding? Hij speelde met Cercle telkens een jaar hoger en was ieder seizoen aanvoerder.”
Luc Somers, werkzaam bij de CM in Oostende, had bij Club trainers als Hugo Broos, Georges Leekens en Henk Houwaart. “Henk heeft mij in de eerste ploeg gebracht. Ik moest zelfs nog mijn examens A1 informatica afleggen. Enkele weken nadien was ik prof. Ik kreeg dan een beetje later nog een aanbieding van Cercle. Had ik toen geweten wat ik nu weet, had ik die met beide handen aangenomen. Met Georges hadden we een ploeg die niet wijzigde, niemand geraakte geblesseerd. Het was drummen om bij die 16 te zijn. Dat jaar werden we ook kampioen. Die samenhang en groepssfeer heb je niet meer. Spelers als Caje, Franky Van der Elst, Vital Borkelmans, Pascal Plovie en Dany Verlinden zaten meer dan vijf jaar bij dezelfde club. Nu is dat een unicum. De stoten en grappen die wij toen uithaalden… En de supportersavonden waren legendarisch. Ze praten er nu nog over.”
Luc verloor in zijn periode geen enkele derby. “Ik ga niet zeggen dat het bijna een zekerheid was. Het verschil was te groot. Nadien is het echter anders geweest, waarin Cercle beter speelde en zelfs won. Remember Frederik Boi.”
Abonnement op Club
“Ik krijg korting op mijn abonnement van Club en ga regelmatig kijken. Zo niet, geef ik mijn kaart aan vrienden of familie door. Meestal zijn we met een groepje van vier, vijf.” In aanloop naar een derby volgen er binnen de familie Somers dan ook meer steken onder water. “Zij wensen mij dan succes, maar liefst niet teveel, want Club moet winnen hé”, lacht Thibo. “Tegen hun concurrenten als Anderlecht, Gent of Genk willen zij dan wel dat we drie punten pakken.”
Luc volgt de derby niet met een dubbel maar met een vreemd gevoel. “Als je zoon er speelt, kies je toch voor Cercle. Dus mag Cercle winnen.”
Thibo: “Het wordt opnieuw iets speciaals. Zo’n derby leeft toch wel, anders en meer dan een paar jaar geleden. Zeker voor de zogenaamde Bruggelingen onder elkaar. Met Charles De Ketelaere heb ik destijds nog samen getennist. Met Maxim De Cuyper zat ik op school. We hebben nog steeds contact.”
Sedert dinsdag ligt bij Cercle de focus op Club Brugge. “Velen zien het als een grote match, maar eigenlijk is het een wedstrijd zoals alle andere”, vindt Thibo. “De trainer zal ons wel duidelijk maken wat de belangen zijn. Dit moet voor iedereen nog meer een motivatie zijn om een goed resultaat neer te zetten. Club leeft met druk van te moéten winnen.”
Positief gevoel
Ondertussen moet de jeugdspeler van Cercle, en dan zeker in de laatste match tegen STVV, tevreden zijn met een rol als bankzitter. “We zitten nog maar in het begin van het seizoen. Ik onthoud elke minuut die ik krijg. Als ik inval, wil ik dat ik iets bijbreng. Momenteel heb ik het gevoel dat ik een verschil kan maken, zoals met mijn goal in Mechelen. Dat was de tweede keer dat we bij een invalbeurt van mij konden winnen en dat geeft toch wel een positief gevoel.”
Vader Luc knikt. “Vorig seizoen toen Thibo van de bank kwam, zag je bij Cercle een extra flow in de ploeg. Als je een meerwaarde kunt brengen aan het team, zit het goed. Ik dacht, misschien zal hij daarom wel eens mogen starten. Maar dat is de beslissing van de trainer. Alles op zijn tijd. Als hij zo verder doet zal hij er wel geraken.”
(Alain Creytens)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier