Of hij nu bij Racing Genk tekent of toch nog elders, het staat vast dat Theo Bongonda zijn laatste wedstrijd in loondienst van Zulte Waregem heeft gespeeld. De kwieke aanvaller nam vorige week vrijdag in tranen afscheid van ‘zijn’ publiek, een dag eerder deed hij hetzelfde met KW Waregem.
Als je na zo’n afknapper van een seizoen door de supporters tot ‘Speler van het jaar’ wordt verkozen, dan heb je het echt wel verdiend. De statistieken van Bongonda spreken voor zich: 13 goals en 9 assists. Cijfers die doen terugdenken aan de periode van Thorgan Hazard. Dat verdiende een mooi afscheid en dat kreeg Theo Bongonda ook in de thuiswedstrijd tegen Union. Na afloop nam een fel geëmotioneerde Bongonda de micro om de Essevee-aanhang in keurig Nederlands te bedanken. “Ik ben heel blij over mijn seizoen, maar tegelijk ook triest. Mocht ik mijn hart volgen, zou ik altijd bij deze club blijven. Maar soms moet je ook eens het hoofd laten spreken”, zei Bongonda een dag eerder.
Ruim vier jaar geleden was je vertrek naar Celta de Vigo een complete verrassing, maar dit was een lang vooraf aangekondigd afscheid.
Theo Bongonda: “Klopt. Toen was ik al lang blij dat ik op amper 19-jarige leeftijd naar Spanje kon. Nu zal ik minder snel tevreden zijn, ik vertrek niet om te vertrekken. Ik wil echt de juiste beslissing nemen.”
Wat verkies je: een Belgische topclub of het buitenland?
(Blaast) “Altijd maar dezelfde vraag die terugkeert… In België blijven, daar valt zeker iets voor te zeggen. Het zou niet slecht zijn om mijn huidige seizoen nog eens te herhalen bij een topclub hier. Anderzijds speelde ik in het verleden al meer dan 70 wedstrijden voor een Spaanse topklasser (Celta de Vigo, red.).”
Na wat je bij Trabzonspor is overkomen, vermoed ik dat je vooral een klik wilt voelen met je toekomstige trainer.
“Dat is zo. Een bestuur of voorzitter mag me nog zo graag willen, mijn komst moet vooral naar de zin van de coach zijn. In Spanje trof ik met Eduardo Berizzo een supertrainer. Iemand die dicht bij zijn spelers staat en in mij geloofde, net als Francky Dury. Al is Berizzo een heel stuk jonger en voetbalde hij zelf op topniveau, wat hun discours wel wat anders maakte. Maar mijn respect voor beiden is groot.”
Nochtans kreeg je het in oktober met Dury aan de stok. Hij nam je ook korte tijd je rugnummer 10 af om duidelijk te maken dat je meer moest brengen.
“Veel meer dan die ingreep heeft een gesprek een halfuur voor aanvang van de wedstrijd in Charleroi me de ogen geopend.”
Wat heeft de coach je toen gezegd?
“Ik kan me de exacte bewoordingen niet meer herinneren, maar het was een gespierde conversatie, waarin hij me duidelijk maakte dat het zo niet zou lukken om de club door de grote poort te verlaten. De trainer heeft me in dat gesprek geraakt, hij diende me als het ware een elektroshock toe. Niet dat ik voordien met een andere mentaliteit op het veld verscheen, maar je kunt niet op je eentje het verschil maken. Hoe dan ook was het me van dan af duidelijk dat ik geen andere keuze had dan de ploeg op sleeptouw te nemen.”
In die periode moet je pas echt beseft hebben dat een terugkeer naar Zulte Waregem best risicovol was.
“Beeld je maar eens in dat ik naast de ploeg was gevallen. Veel mensen denken dat het wel zal loslopen voor een Belgische international die terugkeert naar de eigen competitie. Maar noem me eens zo’n jonge speler die de voorbije twee seizoenen de stap waagde en hier kon excelleren.”
Moeilijk.
“Precies. Je denkt dat je je snel zult aanpassen, maar je mentaliteit moet juist zitten. De verwachtingen liggen ook zo hoog… Maar ik had geen andere keuze dan slagen.”
Met alles wat je nu weet: heb je deze club ruim vier jaar geleden niet te vroeg verlaten?
“Nogmaals: ik speelde al tientallen wedstrijden in de Primera Division, al ben ik er niet helemaal ontploft. Zelfs over mijn keuze om voor Trabzonspor te tekenen ben ik vandaag niet ontgoocheld, want door dat mislukte avontuur ben ik weer bij de club van mijn hart terechtgekomen, waar ik een formidabel seizoen heb gespeeld. Ook ben ik nu volwassener dan bij mijn eerste vertrek én vader geworden (van een dochtertje Janay, red.).”
Hoe tegenstrijdig kan een seizoen verlopen? Jij bent helemaal ontbolsterd in een ploeg die ei zo na degradeerde. Wat ging er fout?
“Er werden vorige zomer heel wat goede spelers aangetrokken, maar het duurde heel lang voor de mayonaise pakte. Niet verwonderlijk, want gemiddeld stond maar een vijftal spelers op het veld die er vorig seizoen al waren. Pas in november begonnen we echt resultaten te boeken, rijkelijk laat.”
Gaan we niet voorbij aan een mentaliteitsprobleem?
“Ik heb me meermaals geënerveerd in de kwaliteit van het spel en het gebrek aan resultaten, maar ik heb geen enkele speler er ook maar één wedstrijd met de pet zien naar gooien. C’était une saison bizarre. We waren ons vrij snel bewust dat we niet hoog zouden eindigen, maar ook dat we niet zouden zakken.”
Terug naar je transfer. Belgische topclubs zouden al snel meer dan 10 miljoen vragen en krijgen voor een speler van jouw niveau. Welk bedrag vind je jezelf waard?
“Pff, geen enkel idee. Ik heb buitenlandse ervaring, dat zal zeker een verschil maken, maar ik ben zelf geen businessman, hé.”
Voorzitter Carl Ballière zei enkele weken geleden in deze krant dat je niet onder de 5 miljoen weg mag.
“Ik begrijp hem. Met alle respect voor deze club, maar met uitzondering van Thorgan Hazard zijn er amper spelers aan wie Zulte Waregem zoveel kan verdienen. Na het seizoen dat ik heb afgewerkt, vind ik het niet meer dan logisch dat ze me niet voor 3 miljoen zullen laten gaan. Was ik met dezelfde statistieken uit play-off 1 gekomen, dan zou men misschien nog 2 tot 3 miljoen extra kunnen vragen.”
Je bent altijd de chouchou van het Esseveepubliek geweest. Wat wil je de fans nog zeggen?
“Ik wil hen van harte bedanken omdat ze mij altijd steunden. Nooit hebben ze mijn prestaties op de korrel genomen, ook niet in wedstrijden waarin ik duidelijk minder was. Ik zal hen en de club erg missen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier