Maximumbedragen in het provinciaal voetbal, en gauw!

© belga
Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

Minder contributie. Minder sponsorinkomsten. Geen wedstrijden, geen evenementen, geen verkochte tickets. Geen baromzet. Geen biertje verkocht, geen colaatje, geen bitterballen… Inkomsten: te weinig. Uitgaven: te veel. Het is een simpel, maar dodelijk rekensommetje voor talloze sportverenigingen…” Dit schreef Thijs Zonneveld deze week in het Nederlandse Algemeen Dagblad.

Waarmee de columnist niet alleen keihard alarm sloeg over de financiële staat van het sportverenigingsleven in Nederland – “onze sportstructuur dreigt te verbrokkelen en dat is iets wat ons allemaal aangaat” – hij sloeg ook spijkers met koppen. Vervang de woorden contributie door lidgeld en bitterballen door chips – klinkt Vlaamser – en hetzelfde simpele, dodelijke rekensommetje kan ook worden gemaakt voor de Vlaamse sportverenigingen in het algemeen, de Vlaamse voetbalclubs in het bijzonder. Covid-19 wurgt langzaam maar zeker de voetballerij. Maar het is slechts het topje van de ijsberg wat deze week naar boven kwam. Zoals de bloedrode jaarrekening 2019-2020 van Zulte Waregem – een recordverlies van 7,3 miljoen euro. Zo kwetsbaar zijn bijna alle profclubs: eens een jaar geen toptransfer en enkele maanden geen voetbal en ze kraken langs alle kanten. En voor dit seizoen mag Essevee een verlies van dezelfde orde verwachten…. In Kortrijk is de polonaise voor de transfer van Moffi nog niet afgelopen…

Essevee heeft intussen al 3,2 miljoen euro extra moeten lenen en kondigt naast een kapitaalsverhoging een snoeironde in de spelerslonen aan. Dat is evenwel dat topje, in het amateurvoetbal zijn leningen en kapitaalsverhogingen minder evident en wordt het bloedbad zo mogelijk nog groter. Maar, hekelt Zonneveld het steunbeleid van de Nederlandse regering – “Nertsenfokkerijen (150 miljoen) en vuurwerkverkopers (40 miljoen) krijgen gezamenlijk méér steun dan alle sportclubs (170 miljoen) bij elkaar!” – het is moreel onverantwoord dat onze overheden zwaar de amateursporten gaan steunen, er zijn dringender hulpbehoevenden. En dan vooral omdat het amateur- en provinciaal voetbal heus zichzelf kan redden. Onder meer de voorzitter van SK Staden begreep het al: indien per reeks een maximumbedrag dat spelers kunnen verdienen wordt vastgelegd, is al veel ellende bespaard. Het is vandaag: niet meer over spreken maar doén. “Want onze voetbalstructuur die helemaal verbrokkelt, is iets wat ons allemaal aangaat…”

Reageren? frank.buyse@kw.be