Magazijnier Joedrick Pupe, verdediger bij Winkel Sport (1ste amateur): “Elke dag hoop ik op een nieuwe kans”

Deel 2 in onze reeks talenten uit het amateurvoetbal die hopen op een kans als prof: Joedrick Pupe (24), Winkel Sport. De verdediger werd opgeleid bij Club Brugge, brak niet door bij KV Kortrijk, tekende een profcontract in de Nederlandse tweede klasse, maar werd teruggeslagen door blessures. Momenteel combineert hij amateurvoetbal met een job als magazijnier.

Joedrick Pupe groeide op vlakbij het Jan Breydelstadion in Brugge. “Het was nog geen twee minuutjes te voet”, vertelt hij. “Toen ik vijf jaar was, stuurden mijn ouders mij naar de voetbalschool van Club. Mijn vader, op dat moment doelman van KFC Varsenare, werd zelf ook opgeleid bij Club in de tijd van Marc Degryse, Pascal De Wilde en Pascal Plovie.

“Pas op de leeftijd van elf tegen elf ben ik er echt een certitude geworden, centraal of links achterin. Daarvoor stond ik voorin. Ik heb op mijn kamer nog een beker staan van snelste speler van de U9. Na mijn groeispurt werd ik het profiel dat ik nu ben.”

Joedrick speelde er samen met onder meer Julien Ngoy (KAS Eupen), Jellert Van Landschoot (Helmond Sport), Thibault Vlietinck (OHL) en Jur Schryvers (Waasland-Beveren). “Maar bij de U17 kreeg ik botoedeem aan mijn enkel. Ik was bijna het hele seizoen geblesseerd en mijn verhaal bij Club stopte.”

KV Kortrijk

Hij trok naar KVK. “De aanpassing daar bij de U19 verliep heel moeilijk. Vergeleken met Club kwam ik er in een totaal andere wereld terecht. Bovendien woonde ik in Roeselare, ging ik naar school in Brugge en moest ik daarna met de trein naar Kortrijk. Ik vertrok om 6 uur en was niet voor 22 uur terug thuis. Na een jaar blessureleed leek het ook alsof ik weer moest leren voetballen. Pas na nieuwjaar begon ik er bovenuit te steken en werd ik doorgeschoven naar de beloften.”

“Het seizoen erna gaf Johan Walem mij in een oefenwedstrijd een kans in het eerste elftal. Achteraf kwam hij naar mij toe en zei hij: Amai, jij hebt echt een goeie match gespeeld. Na zijn ontslag nam Karim Belhocine het over. Hij vond mij nog niet matuur genoeg.”

Toen ik aan de slag ging bij New Holland was de aanpassing best lastig

“Wat ook meespeelde: ik ben een meevoetballende centrale verdediger, mijn passing is een van mijn kwaliteiten en hij zag niet graag dat ik ballen tussen de linies speelde. Yannis Anastasiou, zijn opvolger, geloofde wel echt in mij. Maar net voor de competitiestart scheurde ik de ligamenten van mijn enkel. Eens ik weer fit was, waren de resultaten slecht en werd hij ontslagen.”

“Bij Glen De Boeck had ik al meteen het gevoel dat het niets zou worden. Jeugdspelers die met de A-kern trainden, kregen het gevoel dat hij wat op hen neerkeek en alleen met gevestigde waarden aan de slag ging. Hoe goed ik ook trainde, hij nam steeds dezelfde spelers mee. Toen ik op training eens iets riep dat hem niet aanstond, zei hij: hier stopt het. Maar dat was geen nieuws voor mij.” (lacht)

Almere City FC

Via Anastasiou kon hij vervolgens testen en een tweejarig profcontract tekenen bij de Nederlandse tweedeklasser Almere City FC. “Maar al in de eerste week brak ik in een duel mijn rechterknieschijf. De clubdokter dacht dat het om een aangeboren barst ging, maar omdat ik bleef sukkelen, ging ik bij dokter Demurie in Eeklo een tweede opinie vragen.”

“Hij stelde vast dat het wel degelijk om een nieuwe breuk ging. Ik heb toen zes weken met een brace rondgelopen, maar tevergeefs: een operatie bleek noodzakelijk. Toen ik in het tweede seizoen eindelijk weer fit was, scheurde ik in een oefenmatch tegen Cambuur het binnenste ligament van mijn linkerknie en was ik weer maandenlang out.”

“Om kort te gaan: tijdens de coronastop bleek dat mijn knieschijf nog altijd niet geheeld was en dat ik weer geopereerd moest worden…”

Winkel Sport

Hij dacht toen: profvoetbal mag ik vergeten. “Ja, ik geloofde niet dat het nog iets kon worden. Ik ben toen gaan meetrainen met KSV Oostkamp in de derde amateurreeks, waar met Kurt Delaere een oud-leraar van mij coach was. Uiteindelijk tekende ik er ook een contract, maar ik speelde geen enkele wedstrijd omdat de competitie door corona werd stopgezet. Weer niet voetballen dus, het derde opeenvolgende seizoen al, zeg maar.”

Een jaar geleden ging hij in op een aanbod van Winkel Sport. “Mijn knie was intussen weer helemaal in orde, ik vond snel mijn ritme terug en voel mij nu echt weer voetballer.” De droom om opnieuw prof te worden, leeft weer. “Ja, ik ben al 24, waar so what? Ik weet dat ik het in mij heb en mijn beste jaren moeten nog komen.”

“Waarom zou ik geen prof meer kunnen worden? Ik krijg geregeld opmerkingen als: wat doe jij hier, jij zit te laag. Na de wedstrijd in Knokke vertelde een makelaar mij dat ik met mijn kwaliteiten en mijn profiel van linksvoetige centrale verdediger hoger kan spelen. Dat sterkt mij in mijn overtuiging dat mijn dag nog komt.”

Momenteel werkt hij als magazijnier bij New Holland in Zedelgem. “Dat was best lastig aanpassen”, bekent hij. “Sowieso is dit geen job die ik mijn hele leven wil doen. Elke dag hoop ik op een nieuwe kans als prof.”