Voor Sébastien Bruzzese was het vorig weekend dubbel balen: er was het sportief verlies van KV Kortrijk tegen Union, maar hij verloor ook zijn plaats onder de lat. Een scenario dat vooraf met de beide doelmannen was doorgenomen, al stond Bruzzese niet bepaald te springen voor deze deal.
Kortrijk was de reguliere competitie goed geëindigd en was met negen op negen ook in de play-offs goed begonnen. “We hadden een goed evenwicht gevonden”, vindt Sébastien Bruzzese. “Er werd telkens met dezelfde elf aan de match begonnen en we bleven winnen. Sommigen opperden dat de spelers snel vermoeid zouden geraken na een toch lang seizoen, maar dat klopt niet. Iedereen neemt deze play-offs serieus op, het vertrouwen is aanwezig.”
Je zei daarnet dat Kortrijk negen op negen haalde met telkens dezelfde elf basisspelers. Tegen Union kwam daar verandering in: jij moest plaats ruimen voor Joel Pereira. En KVK verloor.
(lacht) “Met betrekking tot Joel vind ik het een correcte beslissing. Hij heeft de voorbije maanden erg goed gewerkt op training en wordt daar nu voor beloond. Voor mezelf is die beslissing ontgoochelend. Ik had zes maanden lang niks gespeeld dit seizoen, kreeg pas na Thomas’ vertrek mijn kans. Ik vond dat ik door die opeenvolging van wedstrijden het goede ritme te pakken had.”
Ik kan me niet voorstellen dat je meteen akkoord bent gegaan toen Yves Vanderhaeghe deze deal voorstelde.
“Ik heb de coach laten weten dat ik liever alles wou spelen, maar het is zijn beslissing en ik kan die dus ergens wel begrijpen. We spelen elk vijf groepswedstrijden.”
Joel staat zaterdag tegen Cercle en de week erop tegen Moeskroen in doel, daarna is het weer jouw beurt. Wie verdedigt het doel in de matchen tegen de winnaar uit groep A?
(lacht) “Dat weten we nog niet, daar hebben we het nog niet over gehad. Maar ik vind dat ik het verdien om die matchen te spelen.”
Hoe voelt het om eindelijk eens nummer één te zijn?
“Heel goed. In de eerste matchen na het vertrek van Thomas waren er nog wat aarzelingen, maar die ebden snel weg. Ik voel me nu prima, speel vol vertrouwen en het klikt goed met de verdedigers voor mij. Het is een opluchting om eindelijk als nummer één beschouwd te worden. Voor mij is dit de bekroning van vele jaren hard werk, van vele jaren geduld opbrengen ook. Ik denk dat ik bewezen heb een eerste doelman te zijn. Ik mag globaal gezien content zijn.”
Was het moeilijk om snel dat ritme terug te vinden?
“Luchtduels zijn lastig. Maar het moeilijkste blijft het mentale vlak. Die concentratie tijdens een match behouden, vooral als je amper werkt op te knappen krijgt.”
Mentaal is het moeilijk tijdens de match, maar voordien was dat allicht ook zo om telkens op de bank te moeten zitten.
“Klopt. Als doelman weet je echter dat er maar één iemand in de goal kan staan. Wij kunnen niet voor tien minuten invallen zoals dat voor een veldspeler wel het geval is. Vorig seizoen speelde ik helemaal niks, dat was héél hard. Maar je mag nooit het hoofd laten hangen. Je moet altijd klaar zijn voor als die kans er plots toch komt.”
Dat is makkelijk gezegd natuurlijk. Hoe zorg je dan voor die mentale sterkte?
“Het is misschien een cliché, maar mij werd altijd voorgehouden dat je speelt zoals je traint. Dus ik train elke dag hard en goed, dan heb ik me achteraf niks te verwijten. Voor de rest probeer ik me met de ploegmaats te amuseren en zo weinig mogelijk aan de wedstrijden zelf te denken.”
Het is allicht ook niet evident om altijd als tweede doelman beschouwd te worden. Hoe ga je daarmee om?
“Ik vind dat triest. Ook de journalisten houden alleen maar rekening met de statistieken. Ik weet dat die niet in mijn voordeel zijn de jongste jaren, maar ik heb door omstandigheden niet altijd de speeltijd gekregen die ik verdien. Ik vind dat ik al langer de status van een nummer één verdien.”
Waarom kwam je dan bij jouw vorige clubs zo weinig aan spelen toe?
“In Zulte Waregem heb ik altijd goed gepresteerd, maar botste ik op Sammy Bossut. Bij Club Brugge stonden we op een bepaald moment op nummer één met mij tussen de palen, maar ik vloog daarna toch weer naar de bank. Er waren niet echt redenen om dat te doen, vind ik. Maar dat is voetbal zeker? Maar als je dan in de kranten altijd leest dat je maar een tweede keeper bent… Ik kijk elk weekend naar de samenvattingen van de andere wedstrijden uit onze competitie en ik vind me dan niet altijd minder dan andere doelmannen.”
Nu je wel jouw kans krijgt, haal je daar dan de motivatie uit om te bewijzen dat anderen het verkeerd voor hadden?
“Het klopt dat ik ergens wel mijn gram wil halen, al mogen die gedachten niet overheersen. Ik wil in eerste instantie de coach en het bestuur van mijn werkgever overtuigen.”
Het is wel belangrijk dat jij je nu toont, want je gaat straks je laatste contractjaar in.
“Klopt. Ik had al een gesprek daarover met manager Mathias Leterme. Ik voel me hier goed en sta open voor een contractverlenging. We zijn overeen gekomen dat we na het seizoen zullen praten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier