Het wordt voor de doelman zelfs zijn allereerste competitiewedstrijd in ruim twee jaar.
In het slot van de vorige competitiematch tegen Waasland-Beveren liep Sébastien Bruzzese een barst in het borstbeen op, waardoor hij in 2019 niet meer aan spelen toe zal komen. En zo krijgt de huurling van Lille, Adam Jakubech, zijn kans. “Ik vind dit erg jammer voor Sébastien en ik ben niet blij dat ik op zo’n manier mijn plaats tussen de palen krijg. Een blessure wens je niemand toe. Ik zou liever op basis van prestaties en mijn werk op training een kans krijgen, maar soit. Aan deze situatie kan niemand iets veranderen.“
Het typeert Adam Jakubech, een minzame Slovaak die het beste voor heeft met de mensen rondom hem. “Ik ben bescheiden, ja. Het is niet omdat ik van Lille kom, toch het nummer twee in Frankrijk vorig seizoen, dat ik hier de vedette moet uithangen. Dat je in het profvoetbal vaak een klootzak moet zijn om iets te bereiken? Misschien, maar ik geef er de voorkeur aan om een goede persoon te zijn. Ik spreek niet achter de rug van anderen, kan altijd iedereen recht in de ogen kijken. En dat vind ik ook een kwaliteit.”
Kwaliteiten als mens, maar hij heeft ontegensprekelijk ook kwaliteiten als doelman. Hij begon te voetballen bij Presov, de club uit zijn woonplaats. Hij debuteerde er op 17-jarige leeftijd in de eerste ploeg en in 2015 trok hij naar de Slovaakse topclub Spartak Trnava. Hij werkte er zich op tot vaste doelman en behoorde ook tot de nationale jeugdploegen van Slovakije. Hij heeft ook één cap voor de Slovaakse nationale ploeg. Toen kwam Lille op de proppen.
“Als jonge voetballer was het mijn droom op in een Europese topcompetitie aan de slag te gaan. Lille bood mij die kans en ik wou het toch proberen. Dat ik niet meteen bij een absolute topclub zat, vond ik een voordeel. Ook al speelde ik bij Lille uiteindelijk geen enkele officiële wedstrijd, ik heb er toch veel bijgeleerd. Zowel op sportief als op persoonlijk vlak. Twee jaar geleden kende ik geen woord Frans of Engels. Het is nog niet perfect, maar ik kan me ondertussen behoorlijk in die talen uitdrukken en ik begrijp ook alles wat de ploegmaats in de kleedkamer of op training zeggen.”
Maar niet spelen, dat vindt niemand leuk. En dus keek Jakubech uit om elders aan de slag te gaan. “Ik was vorig seizoen tweede doelman in het knappe seizoen van Lille, waarin we tweede werden in de Ligue 1 na het ongenaakbare PSG. Maar toen het bestuur in het tussenseizoen met Léo Jardim de doelman van Rio Ave aantrok, wist ik dat ik een plaats in de pikorde zou dalen. Daarom gaf ik mijn manager de opdracht uit te kijken naar een club waar ik meer speelkansen zou kunnen hebben.“
Aanpassing
En dat werd dus KV Kortrijk, dat hem tot het einde van het seizoen huurt. Het bedong ook een aankoopoptie. “Ik wou niet naar een club uit een ver land, omdat ik een lange aanpassingsperiode wou vermijden. Toen ik van Slovakije naar Frankrijk kwam, had ik het wel moeilijk. Het duurde een zestal maanden voor ik mijn draai had gevonden. Nu had ik zo’n aanpassingsperiode niet. De Jupiler Pro League is misschien geen topcompetitie, maar het niveau ligt er toch best hoog. En ik wist dat ik hier meer opties zou hebben om aan spelen toe te komen.”
En die komen er nu door de blessure van Bruzzese sneller dan verwacht. “Dit is het moment waarop ik heb gewacht”, aldus de doelman. “Ik ben naar hier gekomen om eindelijk wedstrijden te kunnen spelen en ik wil deze kans nu met beide handen grijpen. Of het anders is om naar training te komen in de wetenschap dat je de nummer één bent? (lacht) Het is vooral met een beter gevoel dat je komt trainen.”
Als kleine jongen was ik bang van mijn vader, maar het is wel dankzij hem dat ik hier nu sta
Een goed gevoel, dat zal ook zondag nodig zijn om iets te kunnen rapen tegen Anderlecht. Paars-wit is al zeven matchen ongeslagen, KV Kortrijk pakte geen enkel punt in zijn jongste vijf wedstrijden. “Alles is mogelijk. In de heenmatch won Kortrijk toch ook met 4-2 van Anderlecht? Dus waarom zouden we nu op voorhand verloren zijn. Dat ik mijn competitiedebuut in en tegen Anderlecht maak, deert me niet. Het is altijd fijn om matchen tegen de grote ploegen te spelen.”
International als papa
“Dit is voor mij een nieuw begin. Ik voelde me hier al goed en het kan nu alleen maar verbeteren. In Lille had ik 35 minuten nodig om van mijn woonplaats aan het oefencomplex te geraken, hier sta ik in amper vijf minuten op training. Dat is super, het zorgt voor meer rust. Net als het feit dat mijn vriendin bij mij woont. Ja, ik heb iemand naast mij nodig, ik ben een familieman.”
Dat Jakubech doelman zou worden, leek voorbestemd. Ook zijn vader was doelman én international zelfs. “Hij heeft me niet echt gepusht om in de goal te staan, maar thuis voetbalden we wel vaak, droeg ik soms zijn keeperhandschoenen… Ik ging met mijn mama ook altijd mee naar de matchen van papa. Ja, ik ben met een bal opgegroeid. Weet je, het was hard om een vader te hebben die ook een keeperscarrière had uitgebouwd. Hij was heel streng voor mij, zeker toen hij me individuele training gaf. Ik vond dat niet altijd leuk, ik was soms zelfs bang van mijn vader. Maar nu begrijp ik wel dat hij zo streng was zodat ik progressie zou kunnen maken. En eerlijk: het is dankzij mijn pa dat ik hier nu sta.”
Eerste klasse A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier