Wie maakt de valiezen?

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Wie maakt de valiezen

Het contrast tussen 24 of 5 punten op 24 kon zondag niet groter zijn. Aan de ene kant de ongeslagen competitieleider Antwerp: koel, cynisch, berekend en dodelijk efficiënt. Met een minimum aan show naar het maximum van de winstpunten. Aan de andere kant rode lantaarn Cercle: een onophoudelijke, krachtenverslindende stormloop. Als lemmingen stortten we ons naar de grote backlijn, maar daar is het mes bot gelopen. Hijgend missen onze sluipschutters scherpte en trefzekerheid. Zo kun je lopen tot in het jaar 3000.

De pressie was vorig jaar een gok uit acute overlevingsdrang. Maar een gok mag geen fundament voor een toekomstplan zijn. Dat permanent klimmen op het grote tandwiel in plaats van op gedoseerde souplesse, dat hield zelfs dopingkonijn Bjarne Riis niet vol. In voetbal moeten geen atletiekrecords maar doelpunten gescoord worden. De geliefde vakman Yves Vanderhaeghe werd voor minder buiten gesjot, maar komt zondag met KV Oostende wel fijntjes met een voorsprong op bezoek. Wie maakt de valiezen van Thalhammer en Avina? Ach, we krijgen er vanuit Monaco toch niks beters voor in de plaats. De zogenaamd “comfortabele” inbreng van de Russen uit het prinsdom is voor het vijfde seizoen op rij een maat voor niets. Grote parlez die nul komma nul sportieve vooruitgang bracht. We moeten een kat een kat noemen.

Yves Lampaert naar Cercle

Een geluk bij een ongeluk is het gedeelde onvermogen bij Zulte Waregem, Seraing en Eupen. En zelfs bij Anderlecht. Die moeten we trouwens heel hard bedanken omdat ze Remco Evenepoel zijn goesting in het voetbal afpakten. Had die talentvolle jeugdspeler niet gedegouteerd zijn mauve plunje aan de haak gehangen, dan zaten we binnen veertig jaar nog altijd op een opvolger van Eddy Merckx te wachten. Het kostte de jonge knaap vijf jaar om een evenwichtige mix te maken van de goede elementen van de voetbalmentaliteit – zelfvertrouwen, daadkracht, explosiviteit – met de koerseigenschappen. Uiteindelijk staat er een sterke persoonlijkheid.

Misschien moeten we ook eens het omgekeerd proberen: het beste van de koersmentaliteit naar het voetbal brengen. Na de gespecialiseerde trainers voor de keepers, spitsen, fitnessonderdelen of sportpsychologie, wil ik wel eens zien hoe je van Cercle een ‘Wolfpack’ maakt. Heeft Patrick Lefevere binnenkort geen gepensioneerde coureurs op overschot? Voor een team dat aangevuurd wordt door pakweg Yves Lampaert gaat elke tegenstander stap achteruit.

Echte supporters staan

Om als één man achter onze ploeg te staan, pleit ik ook voor het invoeren van minstens één echte staantribune. Als de jongens en meisjes van Vak 213 meer dan twintig jaar na het installeren van de zitjes nog steeds staan te springen, vijs dan eindelijk eens die hinderlijke dingen af. Wedden dat ook de spionkop van de buren daarmee akkoord gaat?

De sfeervolle staantribune is internationaal aan een revival toe. Bij de stadionvernieuwing in Dortmund dacht geen haar op een Duits hoofd eraan om de Gelbe Wand af te schaffen. Idem voor Union Berlin, waar het merendeel van de 22.000 toeschouwers een staanplaats heeft. In Kortrijk, Union en KV Mechelen worden de authentieke staantribunes gekoesterd. In Antwerp en Waregem werden ze in ere hersteld. Dat past in het moderne marketingstreven naar identiteit en beleving. Bovendien: voor een toekomstig nieuw stadion zou het een ferme slok op de kosten schelen. Maar dat zijn zorgen voor later: eerst zaterdag KV Oostende verslaan om terug bij de mensen te komen.