Sportief zijn we dit seizoen gelukkige mensen

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Tante zou trots geweest zijn

Een grote dankjewel aan iedereen voor het medeleven bij het overlijden van Anne-Mie De Cloedt. Mijn tante was tientallen jaren vrijwilliger bij Cercle. Ook als levenslang verpleegkundige in het AZ Sint-Jan en in de familie was ze een toonbeeld van hulpvaardigheid. Op de website van Cercle verscheen een mooi in memoriam en naar haar afscheidsdienst in Varsenare kwamen bestuurders en spelers van doorheen de jaren. Een grote merci hiervoor. Zeer toepasselijk benoemde één van haar drie zonen Cercle als haar tweede familie. Langs deze weg ook bedankt aan vrienden met een andere supportersgeaardheid. Iemand van hen zei heel treffend: verdriet heeft geen kleur.

“Verdriet kent geen kleur”

Tante vocht vier jaar tegen een slepende ziekte. Ze stierf uitgerekend de ochtend van de derby waarin Cercle even strijdvaardig als zij de energiekraan opendraaide. Bij elk van de twee doelpunten moest ik tranen wegpinken. Ze zou zo trots geweest zijn op zoveel inzet en de morele overwinning. Ongeacht het gelijkspel zijn de rollen in het Brugs voetbal omgedraaid. Cercle speelt nu het overrompelende werkvoetbal dat decennialang het handelsmerk van de buren was.

De meeste mensen deugen

Op die emotionele derbyzaterdag wapperde een toepasselijke tifo: “Passie, traditie, familie, Cercle!”. Magnifiek werk van de Cheeky Green Boys. Daags nadien had de pers helaas meer aandacht voor een incident op ’t Zand waarbij jonge groen-zwarten genoemd werden. We juichen dit niet toe maar we moeten er ook niet flauw over doen: waar passie hoog oplaait, kan altijd een duw gebeuren. Toch dit: bij grote risicoploegen is het nieuws wanneer ze in “maar één” café vechten. Op onze witte muur zie je rapper één vlieg dan op een vuile muur honderd.

Zorgwekkender was dat vóór de wedstrijd een marginaal bataljon tegenstanders met slechte bedoelingen richting Platse marcheerde. Gelukkig leidde de alerte politie die hooligans tijdig af. Het was een troost om in de straten van Sint-Andries vast te stellen dat de meeste mensen deugen.

Linkerkolom koesteren

Sportief zijn we dit seizoen gelukkige mensen. Op zeven weken voor het einde van reguliere competitie staan we 14 punten boven de degradatiezone. Als supporters die de voorbije decennia zelden verwend werden, koesteren wij de linkerkolom. We spelen volgend jaar weer in de hoogste klasse en kunnen dan misschien een volgende stap zetten.

En wie weet, wat brengen de volgende weken nog. Zelfs met de recente draws werden we op de achtste plaats nog niet voorbijgestoken. Voor de Europese play-offs hebben we een punt voorsprong op Anderlecht, onze volgende uittegenstrever. Maar eerst thuis tegen Seraing de drie punten pakken. Met respect voor de tegenstrever want elke ploeg in eerste klasse kan voetballen. En met het schijnbaar onoplosbare geknoei in de VAR-kamer weet je maar nooit.