Renato Neto zette als Braziliaan voet aan wal in Europa bij Sporting Lissabon. In 2010 kwam hij bij Cercle terecht. Later volgden vanaf 2013 zes seizoenen KAA Gent waarmee hij twee jaar later landskampioen werd. Beide teams draagt hij voor altijd in het hart. De komende twee weken staan ze tegenover elkaar in de Europe play-offs.
Ondertussen vindt de 31-jarige Ruddervoordenaar zijn voetbalgeluk bij KSC Blankenberge waarmee hij zaterdag de Beker van West-Vlaanderen won (2-1) tegen FC Moen. De week ervoor beukte hij samen met zijn ploeg de deur open voor nationaal voetbal, met de promotie naar derde nationale. “Normaal blijf ik. Ik ben er gelukkig binnen een aangename ploeg. Het is te combineren met mijn personal coaching, en het allerbelangrijkste: ik ben dicht bij huis, bij mijn familie.”
Sportief wordt het een niveau hoger.
“Er zal mooier gevoetbald worden. Op betere velden. Hopelijk kunnen we daar iets bereiken. Voor Blankenberge is het alvast mooi. Het was alvast hun ambitie toen ik er in januari bijkwam.”
Met Steven Van Moeffaert, nu nog speler, straks als trainer.
“We zien wel wat het wordt. ‘Moeff’ is jong, ambitieus, met nieuwe ideeën. Hij is er klaar voor. De huidige sportieve staf heeft mij bijzonder goed opgevangen en gerespecteerd. Ik wil hen daarvoor bedanken. Ik hoop dat er voor hen nu iets moois is weggelegd.”
Is veldtrainer ooit iets voor jou?
“Het staat niet op de planning. Maar je weet nooit. Ik hou van voetbal. Misschien bij de jeugd. Die ambitie heb ik wel, eventueel bij een lagere leeftijd.”
Ondertussen ben je wel een personal coach?
“Het idee kwam eigenlijk in de coronaperiode, toen ik was gestopt bij Deinze. Ik zat zes maanden zonder ploeg. Na overleg met mijn vrouw wilde ik iets doen binnen de sport. Tina stelde voor om voor een diploma als personal coach te gaan. Ik stemde in. Het begin was wat moeilijk. Alles was in het Nederlands: de lessen, de examens… Na overleg met de lesgever slaagde ik toch. Ik deed er drie à vier maanden over. Maar toen kwam die overgang naar FC Sirens in Malta. De praktijk moest even wachten. Nu ben ik er een tijd mee bezig en het gaat goed.”
“Dat ze geen deelname voor play-off 1 konden afdwingen, is hun eigen fout”
Gaf je transfer naar FC Sirens je voetbalcarrière een nieuw elan, na je passage bij Deinze?
“Het was een nieuwe uitdaging. Ik speelde er vier maanden elke match, negentig minuten lang. Toen iemand geschorst werd en nadien ook geblesseerd schoof ik zelfs een rij naar achter, als centrale verdediger in een driemandefensie. Met mijn profiel is dat mijn tweede keuze geworden. We wonnen een paar matchen en ik stond zelfs een keer in het team van de week. Die positie beviel mij wel. Ik moest minder lopen. Maar bij een verkeerde beslissing is er naast de doelman niemand meer achter je om het op te vangen. Er was voor dit seizoen opnieuw belangstelling, maar ik wilde mijn familie niet meer in de steek laten. Bij Blankenberge train ik dit seizoen twee keer per week. Het voetbal daar kan ik perfect met mijn andere zaken combineren.”
Want je bent ook een fervent padelspeler, niet?
“Het houdt mij fit. Ik vorm een duo met Ronald Vargas, in de club in Loppem. Zaterdag hadden we interclub, uiteraard kreeg die bekerfinale met Blankenberge voorrang. Padel is een aangename sport. We zijn ook naar de padeltour in Brussel geweest, om de profs bezig te zien. Mijn klassement is P200, net als Ronald. Hij is beter dan mij en heeft meer techniek. Maar ik been hem stilaan bij. We zijn hier zonder lessen aan begonnen. Door meer en meer te spelen worden we beter. Zoals Kevin Roelandts, mijn toekomstige schoonbroer. Hij is samen met Joyce, de zus van mijn vrouw.”
“Ik speelde maar anderhalf jaar bij Cercle, maar dat voelt aan als een decennium”
Personal coaching, padel, voetbal… Is er nog tijd voor iets anders?
“Mijn familie en gezin. Mijn vrouw Tina Dewitte doet haar zaak TNTerior nu verder bij ons thuis, samen met haar zus. Er is ook een shop. En met Louise (10) en Gisele (3) hebben we twee actieve dochters. Louise turnt op een hoog A-niveau en gaat geregeld naar een training in de topsportschool in Gent. Als lid van Turnclub Varsenare doet ze eind deze maand mee aan het BK in Libramont. Ze is gelukkig. Ze is soms de jongste van de groep. In aanloop naar een grote wedstrijd heeft ze wat stress. Ik zeg dan dat dat positief is. Ik had dat destijds ook.”
Zowel bij Cercle als Gent. Beiden spelen nu twee keer tegen elkaar. Wat verwacht je?
“Ik ben zeer blij voor Cercle met hun plaats in de play-offs. De manier hoe ze het voor elkaar kregen is uitmuntend. Gent staat er nu goed voor. Dat ze geen deelname voor play-off 1 konden afdwingen, is hun eigen fout. Niemand had dat verwacht. Het voetbal heeft soms rare kronkels. Als je niet als een hechte ploeg voetbalt, wordt het moeilijk. Cercle heeft dat wel. Met elf individualisten lukt het niet. Bij Cercle werken ze echt met zijn allen voor elkaar. En ik kom er nog graag. Ik maakte bij groen-zwart een toffe periode mee die ik nooit zal vergeten. Als ik er ben is het alsof ik er een decennium gespeeld heb, al was het maar anderhalf jaar. Ook voor mij was het precies langer.”
Cercle won twee keer tegen Gent in de reguliere competitie. Wat verwacht je van de komende twee onderlinge duels?
“De play-offs vormen een ander soort wedstrijden en druk. Vooral bij Gent. Zij kunnen zich geen misstap veroorloven. Op financieel vlak, maar ook wat hun ambitie voor volgend seizoen betreft. Cercle heeft ondertussen zijn doel bereikt. Het is geen verplichting meer. Als ze het toch zouden bereiken dan is dat mooi. Zo niet is hun seizoen toch geslaagd. Thuis heeft Cercle meer mogelijkheden. Maar als je ziet wat Oostende in Gent op de laatste speeldag klaarspeelde, zijn er geen zekerheden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
