Quo Vadis, Club Brugge?

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Quo Vadis?

Men moet al even teruggaan in de tijd om een seizoen te vinden dat min of meer de vergelijking met het huidige seizoen kan doorstaan. Een seizoen waarin de verliesmatchen zich opstapelen, waarin trainers aan de deur worden gezet en waar supporters op café steevast naar verwijzen als het slecht gaat met de geliefde kleuren. De oudere lezer herinnert zich ongetwijfeld nog de rampzalige editie 1981-82. Club tuimelde toen als een doodzieke patiënt zowaar de degradatiezone in nadat de bestuurskamer helemaal de mist inging met de verplichte vervanging van een aantal sterkhouders. Of recenter, in 2006-2007, toen Club voor de eerste keer in jaren pas zesde eindigde maar na het slachtofferen van een paar boegbeelden als doekje tegen het bloeden wel nog de beker won. Vandaag zouden we graag tekenen om die beker bij te zetten op ons palmares. De harde realiteit is namelijk dat Club dit jaar helemaal niet om de prijzen gaat spelen. Nadat we nochtans tweemaal verdiend hadden gewonnen in een rechtstreeks duel van Gent en Standard gingen we telkens op bijzonder irritante wijze met de billen bloot tegen Oostende en Kortrijk, twee gouwgenoten die tegen de degradatie moeten vechten. Vorige zaterdag op Kortrijk had een matig Club nochtans kansen genoeg om de drie punten te pakken maar sommige jongens slagen erin om wenkende mogelijkheden naar de cornervlag of op de doelman te trappen.

“De knokkende en knap voetballende tieners van Club NXT zijn een dankbaar geschenk”

Het waren vorig weekend de enige momenten waarin ik even alle besef van tijd en ruimte kwijtraakte en mij bij god en aardse onfortuinlijken afvroeg waar die duurbetaalde sportieve zielen zich tijdens de week op training allemaal mee bezig houden. Zoals velen menen te weten stellen wij, voetbalfans, ons tijdens die ruim negentig minuten weinig filosofische noch religieuze vragen. Maar zaterdag kon een aandachtige toehoorder bij mij toch een bij een apostel geleende quote ontwaren: ‘quo vadis, Club Brugge?’ Luid, duidelijk en een beetje wanhopig. Er zal waarschijnlijk al een meer genderneutrale uitspraak voor verzonnen zijn, maar dit zijn echter ook het soort jaargangen waarin de jongens van de mannen worden gescheiden. We zien wel in welke play-off wij strompelen dit jaar, ik zal er alleszins zijn om het klatergoud mee in ontvangst te nemen. Mijn getaande blauw-zwarte ziel kan dit wel hebben.

Perspectief

Geen competitievoetbal dit weekend maar als liefhebber van het spelletje kijk ik toch uit wat de nieuwe coach van de Rode Duivels in petto heeft met zijn verjongde selectie. Veel Club-fans hebben helemaal niks met de nationale ploeg en dat is begrijpelijk. Het rood van de duivels kleurde vele jaren ontegensprekelijk te veel paars en dat werkt in Brugge als de spreekwoordelijke lap op de stier. In Genk maken ze er zelfs stilaan een staatszaak van en ook Hein Vanhaezebrouck liet zich al meerdere keren ontvallen dat de nationale selectieheren pijnlijk bevooroordeeld zijn in hun keuzes. Ik vind niet dat we met Club Brugge moeten meegaan in die negativiteit. De Ketelaere, Openda, De Cuyper, Lammens, Arne Engels, Van der Brempt… allemaal jongens met een huidige of recente link met Club waarvan ik met belangstelling uitkijk waar ze zullen stranden. En wat gedacht van de verbazende prestaties van Club NXT in 1B? Of de vierde generatie Van Vyve-Vermant die met Romeo in de hoofdmacht van Club Brugge minuten pakte in Kortrijk en straks misschien veel meer dan dat? Club Brugge heeft de laatste jaren met zijn jeugdwerking een zeer grote stap voorwaarts gezet en het is een kwestie van tijd vooraleer dit duidelijk zal worden op hogere niveaus. Na de ontgoochelingen van de laatste weken heb ik mezelf verplicht om de zaak in een wat breder perspectief te gaan bekijken en dan zijn de knokkende en knap voetballende tieners van Club NXT toch een dankbaar geschenk. We kunnen alleen maar hopen dat we zelf bij blauw-zwart eerst ten volle kunnen genieten van deze talentvolle jeugd. Daarin kan de aanstelling van ‘man van het huis’ Rik De Mil zeer zeker een troef zijn, want hij kent zijn eigen pagadders als geen ander.