Dominik Thalhammer is de eerste Oostenrijkse hoofdtrainer in loondienst van Cercle Brugge. In Kortrijk zat hij na een uiterst bewogen week een eerste keer op de bank. “Mijn verwachtingen zijn de eerste dagen ingelost. Ik ben op Cercle gekomen in een omgeving waar er goed gewerkt kan worden, waar ik de groep veel kan bijbrengen.”
Dominik Thalhammer wil vooral gezonde agressie zien aan de bal. Hoog druk zetten. Deze week maakte hij nader kennis met de spelers. Zij krijgen overigens zoals in het verleden eigen beelden. Daarnaast wordt er door de volledige technische staf individueel met hen gewerkt. Donderdag ging het richting het terrein van Knokke om er te trainen op kunstgras, ter voorbereiding van de wedstrijd op STVV. Vrijdagavond gaat Cercle dan reeds op afzondering naar Limburg.
Potentieel
De Oostenrijker heeft zijn eigen visie, die hij ook wil uitvoeren met respect voor het verleden. Hij kan terugvallen op zijn assistenten Jimmy De Wulf en Milon Muslic. Laatstgenoemde kreeg van Thalhammer nog een trainersopleiding en kwam hem later met Linz tegen als coach van SV Ried. Met wat hij in Kortrijk zag met dezelfde elf als door Yves Vanderhaeghe tegen Mechelen – was hij best tevreden.
“Ik heb een team met potentieel. Er zijn uiteraard werkpunten, zoals het beter uitspelen voorin als we daar in de meerderheid komen. Maar ik ben zeker dat we stap voor stap progressie zullen boeken. December is erg belangrijk. We moeten presteren. Het moet onze maand worden”, aldus de nieuwe coach.
Thalhammer gaf voor de dug-out in Kortrijk alvast een rustige indruk. “Het is voor mij belangrijk dat we 90 minuten hoge pressing voeren. Het team zal dit moeten begrijpen. Ik wens geen verslapping.” De nieuwe coach wil praten met de spelers, hun ideeën weten, hun impressies aanvoelen. “Zowel voor de jonge als de meer oudere spelers is het belangrijk dat ik tijdens de week aandacht aan hen besteed. Ik wil jongeren een kans geven. Er niet alleen over praten, maar de daad bij het woord voegen.”
Speler
Cercles nieuwe coach was geen voetballende prof. In de Oostenrijkse regionale competitie werd hij de Eisenfuß vom Wienerwald genoemd. Reeds op zijn 33ste volgde al een trainerschap in de Bundesliga, bij Admira Wacker. “Een mooie ervaring maar ik besefte dat ik nog te jong was en niet genoeg bagage had.”
In 2010 hervatte Thalhammer, als een vader van twee dochters, een tweeling, zijn studie rechten, tot er hem een job in het nationale damesteam aangeboden werd. Een jaar later werd in St. Pölten een school en trainingsfaciliteit voor 14- tot 19-jarige vrouwelijke voetballers opgericht. Thalhammer leidde die academie tot 2016, totdat hij werd benoemd als sportief directeur van de trainersopleiding bij de ÖFB (Österreichischer Fußball-Bund, red.).
Winnaarsmentaliteit
Hij is niet iemand die zichzelf op de voorgrond plaatst. Toch was zijn aandeel in het succes van de vrouwenploeg groot toen hij na zes jaar als teammanager in 2017 in Nederland verrassend de halve finales van het EK bereikte. Niemand droomde daarvan, behalve Thalhammer zelf.
Die derde plaats veranderde in Oostenrijk de publieke perceptie van vrouwenvoetbal als geheel. “Ik werkte binnen een federatie die toch redelijk veilig was, om zomaar niet meteen zonder werk te vallen. Dat ik het daar zolang volhield, was vooral voor mijn eigen vrouw een verrassing”, lacht hij.
“Het sociale aspect bij een trainer is zeer belangrijk. Je moet een winnaarsmentaliteit implementeren. Voor de groep is het nodig dat ze samen zijn, plezier maken en allen met de neus in dezelfde richting werken.”
LASK
In de zomer van 2020 eindigde op eigen verzoek zijn carrière bij de Oostenrijkse dames: 92 officiële interlands en een winstpercentage van bijna 50 procent. LASK Linz had zich gemeld. Hij werd er ook sportdirecteur. “Ik ben een Wiener, maar mijn vrouw is afkomstig uit Linz. LASK was een enorme kans, op een kwartier van mijn huis. Men wilde in Linz het stijlvolle, succesvolle voetbal van Red Bull Salzburg kopiëren. Het was niet gemakkelijk om meteen oplossingen te vinden. Toch deden we het goed.”
Maar in het tussenseizoen vertrokken twaalf spelers, onder wie de defensieve sterkhouder Trauner (Feyenoord) en de ervaren Ranftl (Schalke 04) en Eggestein (Werder Bremen). “Er kwamen niet meteen vervangers. Als je hoog wil verdedigen, moet je over snelle spelers beschikken. Er was geen geduld bij die nieuwkomers en in september moest ik opkrassen. Ontgoocheld. Dat wel. Maar de houdbaarheidsdatum van trainers ligt nu eenmaal niet hoger dan gemiddeld veertien maanden. Dat is in België niet anders, dat weet je als je in dit vak stapt”, aldus Thalhammer.
“Verschil maken”
Opvallend: bij LASK zat een assistent die ook verantwoordelijk was voor standaardsituaties, met een laptop op de bank. Voetbal blijft volgens de trainer in eerste instantie een emotionele aangelegenheid, maar wetenschap is een hulpmiddel. “Denk maar aan hardloopgegevens, de intensiteiten tijdens het spel, livebeelden waarop problemen konden worden geïdentificeerd of om dingen te veranderen als onderdeel van in-game coaching.”
Marko Kvasina, een Oostenrijker bij KV Oostende, verwoordde het als volgt: “Thalhammer past goed bij Cercle. Mijn vriend Sascha Horvath speelt bij Linsk. Hij heeft mij veel verteld over zijn werkwijze. Ik denk dat hij hier het verschil gaat maken.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
