Vorige zomer kreeg Miguel Van Damme (27), keeper bij Cercle Brugge, te horen dat de dokters uitbehandeld waren. Een hard verdict, twee dagen nadat hij te horen kreeg dat hij vader zou worden. “Ik hoop dat ik de geboorte kan halen”, zei hij daar toen over. Maar bijna een jaar later is zijn dochtertje één maand oud en zit hij zelf alweer in het krachthonk bij Cercle Brugge.
“Ah, vedette. Oewist, matje? ” Enkele jonge spelers van Cercle Brugge hebben er net een training op zitten. Ze roepen naar boven, want daar staat de vedette: Miguel Van Damme (27), doelman bij groen-zwart. Sinds dinsdag zit hij weer bij zijn ploegmakkers in de kleedkamer. Maar als zij het grasveld opzoeken, duikt hij de fitnesszaal in. Het doel: spiermassa bij kweken. “Vlak voor ik vorig jaar herviel, woog ik ongeveer 80 kilogram. Nu is dat er nog amper 55. Heel confronterend als ik in de spiegel kijk.” Miguel is dan ook niet meer de bonkige, geblokte jongeman van weleer. De stoere tatoeage op zijn arm verloor wat grandeur . Die werd dan ook op een arm die meer dan dubbel zo dik was gezet. Stappen is duidelijk moeilijk en pijnlijk. Zijn haar is wat grijzig en in zijn ogen valt te lezen dat hij moe is.
Het mag dan ook bijna een wonder heten dat Miguel tegenwoordig in de fitnesszaal van Cercle Brugge terug te vinden is. Hij vecht al vijf jaar onafgebroken tegen leukemie. Hij herviel verschillende keren en vorige zomer kon het nieuws niet slechter zijn: uitbehandeld. “Élke keer als ik ook maar een beetje positief nieuws kreeg, kwam er zowat onmiddellijk daarna een mokerslag. Twee dagen voordien kregen we te horen dat mijn vrouw zwanger was en zou ik aansluiten bij de groep op training. En dan plots: bam .”
Negen helse maanden
De jonge doelman leefde wel meteen met een nieuw doel: de geboorte van zijn dochter halen. Het werden negen helse maanden. “Ik heb in die periode twee quarantaines in het ziekenhuis gehad. Heel eerlijk: ik heb toen echt overwogen om een spuitje te vragen. Mijn dochter, mijn vrouw en mijn familie waren de enige motivatie om dat niet te doen. Ik moet er niet over liegen, zonder hen zou ik hier vandaag niet meer gezeten hebben. Daarvoor heb ik mentaal veel te diep gezeten.”
Het idee om papa te worden, hield de twintiger overeind. “Mensen zeggen soms dat ze naar de geboorte “toeleven”. In mijn geval was dat heel erg letterlijk te nemen. Ik overleefde om haar te kunnen zien”, zegt hij. “En nu ben ik ongelofelijk trots om haar in mijn handen te kunnen houden. Het is zalig als ze luidop lacht. Maar net zo goed gaat ze aan het schreeuwen en krijg ik ze niet meer stil.” (lacht)
Nood aan nieuw doel
Zo’n twee weken na de geboorte belandde Miguel echter opnieuw in een dip. “Ik had nooit aan een nieuw doel. Dat klinkt misschien vreemd, maar op die manier geef ik mezelf wat perspectief. En dus begon ik weer wat krachtoefeningen te doen thuis. Tot ik de telefoon heb genomen en naar Cercle belde. Om te vragen of ik daar niet kon revalideren. Ik heb hier nog een jaar contract gekregen en was meteen welkom.”
Onlangs kreeg Miguel wel weer een klein beetje positief nieuws. In zijn bloed werd geen leukemie teruggevonden. Maar dat betekent helemaal niet dat hij genezen is of dat dat onmiddellijk tot de mogelijkheden hoort. “Het is zeker niet zo dat de kaarten nu gunstiger liggen. De leukemie zit bij mij verspreid Ik moet nog steeds wachten op de ontdekking van één of ander wondermiddel ergens ter wereld.”
Te weinig kracht in de benen
Ondertussen sloeg Miguel dus aan het trainen. En hij heeft al drie pittige trainingsdagen achter de rug. “Ze kennen mij hier natuurlijk goed. Dus als ik ’s morgens zou laten weten dat ik een slechte dag heb, dan begrijpen ze dat ook. Momenteel doe ik vooral wat krachtoefeningen en een klein beetje conditionele training. In de toekomst zal dat vooral fietsen zijn, want voorlopig heb ik nog te weinig kracht in mijn benen om te lopen.”
Maar Miguel is niet de man van de kleine dromen. De doelen die hij stelt zijn groots. “Waarom zou ik niet hopen hier ooit nog een wedstrijd onder de lat te staan? Ik weet ook wel dat die kans klein is. Maar ik kan maar beter hoog mikken, toch?” (lacht) (TL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
