Het eerste interview met Timmy Simons als T1 van Essevee: “De club kent mijn ambitie”

Timmy Simons volgde Francky Dury op bij Zulte Waregem. “Je kan nooit iedereen gelukkig maken.” (foto Belga) © KURT DESPLENTER BELGA
Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

De opvolger van Francky Dury bij Zulte Waregem werd dan wel het duo Simons-De fauw, iémand moest het doen en dus kwam half december T1 terecht op Simons’ trainersjack. Geen maand later lijkt hij al helemaal klaar voor een T1-carrière van minstens twintig jaar. In het buitenland misschien zelfs wel: ‘you never know’. Maar eerst Essevee, meteen met een 6 op 6 gestart, maar bij de start van de belangrijke maand januari kreunend onder de besmettingen.

Timmy, hoe bevalt het leven jou als hoofdcoach?

Timmy Simons: “Zeer goed. Het was wel hectisch, vooral door de nieuwe taakverdeling. Met Francky is er toch iemand weggevallen uit de technische staf.”

Toch wat vakantie kunnen nemen?

“We zijn drie dagen met de dochters in Barcelona geweest. Fantastisch! Ik bleef wel in contact met de club, maar we kozen onze momenten. Als trainer ben je toch 24 op 24 bezig met je job. De dochters worden intussen 16 en 18, die hebben hun papa minder nodig. En ik ben nu toch elke avond thuis, als speler waren we veelal drie of vier dagen van huis.”

Toen je in de zomer van 2018 bij Club assistent werd van Ivan Leko, zei je: ‘ik weet nog niet of ik ooit T1 wil worden’. Je had meer tijd voor je gezin en behaalde intussen je diploma als vastgoedmakelaar. ‘Ik zie wel’, zei je. En nu…

“Weer zeven dagen op zeven. Toen ik stopte met voetballen, waren er nog veel vraagtekens. Vastgoed, analist, assistent, jeugd, iets in het management? Maar onder Ivan Leko voelde ik na enige tijd al dat T1 wel iets voor mij kon zijn. Twee jaar geleden al sprak ik de ambitie uit om ooit hoofdtrainer te worden. En dat werd bij Essevee steeds duidelijker.”

Eerlijk: waren er in die laatste moeilijke maanden onder Dury momenten dat je dacht: ‘dat zou ik anders doen’?

“Iedereen heeft zijn invalshoeken. We discussieerden vaak, soms wel eens vrij pittig, en dat vind ik ook leuk. Maar we kwamen wel altijd met een gezamenlijk standpunt naar buiten. Onze eerste taak was er weer passie en grinta in te krijgen, nu kunnen we misschien wel een paar andere accenten leggen.”

‘We’, zeg je. Maar jij bent officieel T1.

“Ik had sowieso al die ambitie uitgesproken. En de club wist dat. Maar ook al staat er op papier T1, we zijn écht een duo.”

Davy had dezelfde ambitie.

“En hij is eveneens een fantastische trainer. Ik heb dan ook aangegeven dat ik niemand in de weg wil staan. Maar met twee werkt het perfect. We denken heel vaak hetzelfde en op bepaalde punten kunnen we elkaar ook versterken. En eenmaal uit kantoor, gaan we elkaar nooit tegenspreken. Maar er mag maar eentje langs de lijn staan, er mag maar eentje achteraf de pers te woord staan… En bij een dilemma moet er toch iémand de beslissing nemen.”

Die eerste beslissing was topscorer Zinho Gano op de bank zetten. Ik hoor van alle trainers dat het moeilijkste aan de job iemand uit de ploeg zetten is.

(lacht) “Je wil graag weten hoe dat gebeurd is, hé? We hebben dat sámen Zinho uitgelegd en dat is inderdaad nooit gemakkelijk. Je ziet alle spelers even graag, iedereen doet zijn stinkende best… En dan moet je keuzes maken: de ene week is het die, de andere week iemand anders.”

© JOHN THYS BELGA

Ik heb het even opgezocht: je werkte in je spelerscarrière met 18 trainers, met Leko en Dury erbij maakt dat twintig. Wie benader je het dichtst, denk je? En antwoord nu niet dat je van iedereen wat hebt meegenomen.

“Ik dacht al! Goe bezig, Frank! (schatert) Maar oké, ik ben dan wel vrij flexibel en vrij rustig, als speler deed ik er op het veld àlles aan om te winnen. Ik bekijk ook heel veel videobeelden en data maar de ervaring speelt ook mee, soms mag de mentale frisheid van een speler meer doorwegen dan zijn fysieke parameters. Ik praat ook veel met de spelers, maar ik hoef niet iedereens vriend te zijn. (denkt na) Trond Sollied was een van mijn eerste trainers die àltijd heel rustig coachte, wat vertrouwen geeft. Preud’homme en Leko waren dan weer coaches die constant stonden te springen langs de lijn en daar hou ik ook wel van. Nog even afwachten welk type Timmy Simons zal zijn.”

Die is vertrokken voor minstens twintig jaar T1, begrijp ik?

“Je weet in het voetbal nooit, het kan altijd snel keren voor een trainer. Maar ik heb toch nog een paar diploma’s liggen.” (lacht)

Heb je geen carrièreplanning? Ervaring opdoen bij Zulte Waregem en dan naar de top? Naar Club, ik zeg maar wat.

“Ik zit hier momenteel perfect, laten we het jaar per jaar bekijken. Maar ik had als speler ambities en ik heb die nu als trainer ook. You never know waar het eindigt, ik heb in het buitenland ook nog wel contacten. Maar eerst hier wat neerzetten.”

Jij 6 op 6, Storck na wat zoeken 7 op 9 en Thalhammer bij Cercle 15 op 18. De laatste trainerswissels zijn zowaar een succes.

“Vernieuwingen hebben toch altijd wel een beetje effect. Maar hoelang blijft dat duren? Je kan dan wel een perfecte filosofie hebben maar veel hangt af van de kwaliteit van de spelersgroep.”

Dury zei: ‘er hing teveel negativiteit in de club’. Je kent de club, gold dit ook een beetje bij Club Brugge?

“Je gaat weer vissen, hé? (lacht) Dat zou kunnen, ik heb het ook wel eens meegemaakt. Maar ik ken de ins en outs van Club niet, ik heb geen zicht op de kleedkamer. En voor hun titelkansen heb ik te weinig zicht op de kwaliteit.”

Essevee is intussen alvast met Dion Cools en Timothy Derijck verdedigend versterkt. Gaf je Cordier een lijstje mee?

“Het zijn natuurlijk jongens die je kent. Maar we waren al langer aan het evalueren en aan het kijken wat mogelijk was.”

“Als je elke speler zijn mening zou vragen over een trainer, dan ga je wat horen”

Alessandro Ciranni liet zich ontvallen dat hij, en wellicht hij niet alleen, nood had aan meer vertrouwen.

“Als je elke speler zijn mening zou vragen over een trainer, dan ga je wat horen… Wij gaan ook spelers moeten ontgoochelen, je kan nooit iedereen gelukkig maken.”

Had je de afgelopen dagen nog contact met Dury?

“Telefonisch. Hij zit in het buitenland, we hebben elkaar nog niet gezien. Francky geniet ervan, geloof ik.” (lacht)

Maandag besliste de Pro League dat ondanks de vele besmettingen de competitie wordt hervat. Jullie ceo Eddy Cordier had het na zeven besmettingen graag anders gezien.

“De meeste clubs vreesden voor weken met telkens drie matchen. En misschien volgen er nog meer opflakkeringen. Daar valt iets voor te zeggen. Maar ik had liever niet gespeeld. Nu moeten wellicht spelers die nauwelijks hebben kunnen trainen de wei op, dat is roofbouw op hun lichaam.”

Is het voor jou, die net nu eigen accenten had kunnen leggen, niet extra vervelend, zo’n gehandicapte voorbereiding op de tweede seizoenshelft?

“Tja… Het gaat er na zo’n winterstop toch in eerste instantie om fysiek weer alles op punt te krijgen. En uiteindelijk zijn de belangrijkste accenten toch al gelegd in de eerste twee matchen.”

Jullie staan wel voor een bijzonder belangrijke maand: KV Oostende thuis, naar Cercle Brugge, OHL thuis en naar Beerschot.

“Ik kijk liever niet zo ver vooruit. Vandaag en morgen is al ver genoeg. Match per match dus. En ons vooraf niet rijk rekenen: als die of die verliest… Dat is gevaarlijk.”

Dury hing lijstjes op met targets: zoveel punten na vijf matchen, zoveel na tien matchen.

“Onder elkaar maken wij ook zo’n rekeningen. Maar we gooien die niet in de spelersgroep. Elke trainer heeft zijn eigen aanpak.”

Is Essevee in 1A houden de enige ambitie? Cercle Brugge zette een reeksje neer en denkt meteen al aan de top 8.

“Vraag dat eens binnen tien wedstrijden. (schatert) Maar vorig jaar hebben we ook zo’n remonte ingezet. Al startte die wel iets vroeger.”