De notities van Houwaart bij een ouderwets Europees avondje van Club Brugge: “Jutglà is als Papin”

Sowah en Jutglà vinden elkaar vlot. © BELGA
Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

Club-Atlético 2-0, een historische avond, dinsdag in Jan Breydel. “De sfeer van de ouderwetse Europese avonden”, tweette achteraf Philippe Vande Walle, doelman van Club Brugge in het successeizoen 1987-1988. Dat heet pro-actief denken: wij zetten vooraf Henk Houwaart, toen de succescoach, dinsdag op de bank met de vraag: analyseer Club 35 jaar later. Hij nam netjes notities. Lees maar mee.

Het wás dinsdag op Jan Breydel weer zo’n befaamd blauw-zwart Europees avondje. Vintage Henk Houwaart en dat wonderlijke seizoen 1987-1988 in UEFA cup. Telkens in eigen huis, toen nog het Olympiastadion. Zenit Leningrad: 5-0; Rode Ster Belgrado: 4-0; Borussia Dortmund: 5-0… Pas in de halve finales werd het Spaanse (…) Espanyol te sterk. Fast forward: Club-Atlético 2-0, 4 oktober 2022, Champions League. “Zelfde sfeer – het publiek, écht een twaalfde man, was weer fantastisch. En ook een historisch resultaat.”

De succescoach van toen, 77 intussen, moest evenwel de match thuis in Knesselare op televisie volgen, had met pijn in het hart omwille van een operatie zijn vaste plaatsjes in Blok 124, 11de rij, 39 en 40 afgestaan. “Maar wees gerust, de volgende match zit ik weer op mijn plaatsje. Goh, wat was ik er graag bij geweest. Geweldig, geweldig, ge-wel-dig…!” Maar Henkie keek op onze vraag voor één keer niet als supporter – de Nederlander draagt naar eigen zeggen nog steeds een blauw-zwarte onderbroek – maar als coach. Een moderne, één die tijdens de match ijverig notities neemt. Te beginnen over coach Carl Hoefkens, dinsdag nog net 42 jaar, even oud als Houwaart in 1987. Lees maar mee.

Een pluim! Ik begreep wel de twijfels en tegenkantingen bij zijn aanstelling, zeker omdat het toen niet meteen liep zoals verwacht. Hij zal ook wel een beetje aan zichzelf hebben getwijfeld, maar intussen ontpopt hij zich tot een toptrainer.

Ik weet niet hoe hij het doet op training tijdens de week, maar ik zie en hoor wel een persoonlijkheid – Carl was ook als voetballer al een deugniet.

Maar wel één met een geweldige mentaliteit. En hij kan die nu blijkbaar ook overbrengen op de groep. Het is een beetje raar dat hij zijn emoties bij een goal probeert te verduiken, maar ik zag dinsdag vooral veel trots. Tja, de ene trainer gaat heen en weer lopen, hij blijft er liever kalm bij. Hij is iemand met maling aan de hele wereld, wil gewoon aanvallend voetbal brengen. Los van het systeem, waar men kan over zeggen wat men wil: het gaat er om wat je doet bij balbezit en bij balverlies.

Hoefkens brengt alles in het elftal: organisatie, passie, durf… En kan het blijkbaar overbrengen: zijn spelers voerden perfect zijn plannen uit. Hij is tactisch heel sterk: zoals hij koos voor Meijer, meer verdedigend ingesteld dan Sobol om de looplijnen van de gevaarlijke Llorente, wel al na een half uur uitgevallen, af te remmen: super! Zoals hij ín de match overschakelde van 4-4-2 naar 4-3-3 en dan naar 5-3-2: fantastisch uitgevoerd! Zoals door samen snel en goed terug te plooien achter de bal er de levensgevaarlijke counters van Atlético er werden uitgehaald: stérk!

Zoals Nielsen, iets meer naar links, en Vanaken als de grote patron meer op het middenveld, vaak van positie wisselden: ook positief! Het blijft natuurlijk wel een jammerlijke zaak, hoe Ruud Vormer in de vergeethoek is geduwd, maar achteraf gezien zijn wel de goede keuzes gemaakt. En nog een pluspunt voor de trainer: Sylla, Nusa, Spileers…: als hij de kans krijgt er een jeugdspeler in te zetten dan doét hij dat. Dat is zó belangrijk voor de toekomst van Club.

De grote sterkte van Club is de grote kern, waarmee je aanvallend en individueel alle kanten uit kan. Vroeger hadden we bij manier van spreken maar 14 goede spelers, een paar blessures en we zaten in de problemen. Tegen Atlético blonken ze állemaal uit, maar Simon Mignolet stak er toch weer bovenuit. Geef hem maar de Gouden Schoen, hé. Verdient hij, Club werd vorig seizoen ook al voor 80 procent kampioen dankzij hem. Wat die toen allemaal pakte en hij is nóg feller geworden! Club mag heel blij zijn dat hij niet meer weg wil uit Brugge.

Henk Houwaart moet noodgedwongen de Championes League wedstrijd Club Brugge - Atletico Madris thuis volgen na een operatie.
Henk Houwaart moet noodgedwongen de Championes League wedstrijd Club Brugge – Atletico Madris thuis volgen na een operatie. © Tom Brinckman

Ik vond Jutglà ook weer geweldig. Ik vind hem een Papin-type: eentje die maar blijft gaan en maar één kansje nodig heeft. En hij vormt een perfect koppel met Sowah, die twee verstaan elkaar goed, zag je ook bij die eerste goal. Dat Sowah Yaremchuk, duidelijk nog niet in vorm, op de bank houdt is maar normaal. En verder…: Buchanan, ongelooflijk wat die de eerste helft toonde. De ene aanvallende actie na de andere én verdedigend super. Mechele: misschien niet zó opvallend maar wel weer beresterk. Odoi: het valt te hopen dat hij elke match keelpijn heeft, zoals die speelde. Aanvallend, tactisch clever, positioneel uitstekend: die kan overal spelen. Hij was één van de beste dinsdag.

Club gaat nóg punten pakken, ik twijfel er niet aan dat ze zich kwalificeren voor de 1/8ste finales. Geweldig voor het Belgische voetbal ook. Ik zag dinsdag ook nog Leverkusen tegen Porto: volgens mij is Club Brugge de beste ploeg van de vier. Vier goals in Porto, nu 2-0 tegen Atlético, vijfde in de sterke Spaanse competitie en in goeie doen gewoon wegspelen ….

Ok, ze hadden ook wel wat geluk maar ze hebben op Europees niveau formidabele stappen gezet. In efficiëntie, in omschakeling. Ik weet wel zeker: met deze kern moet Club weer kampioen spelen, kan niet anders. Het is héél lang geleden dat ik Club nog zo sterk zag. Al waren wij in ’87 individueel bijna even sterk. Het is wat schuiven met de posities en tijdperken vergelijken blijft moeilijk, maar ik zie eigenlijk toch maar vijf spelers van nu die beter waren dan mijn jongens toen. Mignolet is in het doel beter dan Philippe Vande Walle toen, Sylla is beter dan Mamadou Tew, Odoi beter dan Beyens, Nielsen beter dan Crève, Jutglà beter dan Ronny Rosenthal – ik ben een Jutglà-man.

Alleen waren Hugo Broos, Jan Ceulemans, Marc Degryse en mijn stofzuiger Franky Van der Elst beter dan respectievelijk Mechele, Vanaken, nipt wel, Sowah en Onyedika. Hebben we nog Leo Van der Elst en Dennis van Wijk, die waren gewoon even goed als Buchanan en Meijer. Maar collectief is dit Club beter dan de ploeg van tegen Dortmund, 45 jaar geleden. Toch wel het beste Club ooit, denk ik.