Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.
Thuis
De derby staat weer voor de deur. Je zou vermoeden dat voetbalminnend Brugge op de toppen van de tenen loopt en dat blauwe en groene buren deze week net iets minder hartelijk door hetzelfde deurgat kunnen, maar eigenlijk valt dat best mee. Nog niet eens zo lang geleden stonden aan beide zijden jongens in de rangen die elkaar al sinds de miniemen in de ogen keken genre Birger Maertens en Frederik Boi, maar vandaag lijkt de derby meer op een aflevering van Thuis met een cast van diverse nationaliteiten en met tweetalige ondertitels om iedereen van duiding te voorzien. Club is stilaan een voetbalinstituut met tentakels in Brugge, Knokke en Roeselare dat ongeduldig trappelt om nieuwe stappen te kunnen zetten, terwijl bij de buren alle noemenswaardige beslissingen genomen worden in een ver prinsdom. Niet dat de derby winnen bij mij nu plots minder belangrijk zou zijn, maar het heeft op zijn minst de titel van ‘Ploeg van ’t Stad’ nog verder uitgehold dan die al was. Het vizier van Club gaat stilaan richting Champions League en de selectie wordt steeds sterker, maar het zou van pretentie getuigen mochten we de derby niet aanpakken zoals het hoort. Drie nieuwe jongens werden deze week aan de selectie toegevoegd die toch voor een kwaliteitsinjectie zullen zorgen en na de afgelopen drie zeges moeten we ook de buren puntenloos kunnen houden, want als bewoner van de binnenstad wil ik deze week rustig met mijn Clubshirt naar bakker en supermarkt kunnen fietsen, ongestoord en met mijn kin lichtjes in de lucht. Vriendelijk maar zelfbewust en trots.
Shopping
Over winkelen gesproken: wie denkt dat een oorlog op Europees grondgebied, een joekel van een energiecrisis met bijhorende inflatie en verarming voor u en ik voor enige terughoudendheid zou zorgen in de zotte transferwereld van het voetbal heeft het volledig bij het verkeerde eind. Onder impuls van de knettergekke geldfabriek van The Premier League draait de Europese voetbalwereld op deze laatste dagen van de koopjes razendsnel in het rond. Nottingham Forest FC, voor het eerst in jaren weer op het hoogste niveau in Engeland haalde bijvoorbeeld al 18(!) aanwinsten om niet direct weer kopje onder te gaan. Manchester United schreef voor twee beloftevolle doch twijfelachtige jongens van Argentijnse en Braziliaanse origine 157 miljoen euro over op de rekening van Ajax. In andere landen plukken ze dan weer meedogenloos de Oekraïense topploegen leeg met allerhande lepe, boekhoudkundige truken van de foor, zodat die ploegen de miljoenen mislopen waar ze eigenlijk in deze moeilijke tijden meer dan recht op hebben. Solidariteit met door oorlog getroffen mede-Europeanen geldt blijkbaar niet als de bal begint te rollen. UEFA en FIFA knijpen rustig een oogje dicht en dat terwijl ze hun Financial Fair Play-reglement al ergens diep in de onderste lade van hun bureau hebben begraven. Het is duidelijk dat de hedendaagse voetbalwereld allerminst de juiste biotoop is voor tere en romantische zieltjes. Club, dat de laatste jaren bijzonder goed werd bestuurd, probeert in die woeste oceaan het schip op koers te houden en moet ieder jaar het eigen transferrecord verbreken om competitief te blijven. Het hoeft geen uitleg dat de goeie huisvaders onder de fans soms in alle stilte eens de adem inhouden en hopen op een goeie afloop.
Poëzie
Poëzie en romantiek kregen we dan wel weer tijdens het debuut van Charles De Ketelaere in San Siro. Ze hadden in Italië al even kort kunnen kennismaken met zijn stijlrijke baltoetsen maar nu stond hij tegen Bologna aan de aftrap en maakte direct zo’n indruk dat de sportjournalisten over elkaar rolden om met superlatieven te strooien over de klasse, de rust en de klare kijk die Charles bezit. Na één assist en meerdere kunststukjes met de bal aan de voet werd hij onder luid applaus van de tifosi naar de kant gehaald. Niet nadat ze klaar waren met het uitspreken van zijn familienaam, overigens. Een aantal vreemde versies doen tot op heden nog steeds de ronde. Ik moest er even stilletjes om lachen omdat ik weet dat het niet zolang meer zal duren tot ze zijn naam onberispelijk en in één vlotte ademstoot zullen kunnen uitspreken. Nog even geduld.
Onze VAR in Brugge
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier