Zondag komt Club Brugge, in diepe zorgen, op bezoek en donderdag komt Mechelen bekeren. Het zijn spannende dagen voor Zulte Waregem, helemaal opgeleefd sinds de komst van de ervaren middenvelders Ruud Vormer en Christian Brüls. Een echte leider en iemand die minder luid is. Brüls grijnst, hij zorgt wel voor de creativiteit. Vierendertig is de Oostkantonner inmiddels, Essevee is al zijn dertiende club. Neen, hij heeft niet alles uit zijn carrière gehaald. “Omdat ik altijd mezelf ben gebleven”, luidt het. Ga zitten voor een onversneden babbel, de omschrijving ‘medisch wonder’ komt van ons.
Is dit nu een goed of slecht moment om Club Brugge te ontvangen? Onder Scott Parker heeft blauw-zwart nog steeds niet gewonnen.
“Daar ben ik niet mee bezig. Club blijft de beste ploeg van het land, het kan elke tegenstander met 5-0 naar huis spelen. Maar nu spreek ik over kwaliteit, want ze zitten momenteel in een mindere periode en staan onder druk. Maar dat is ook voor ons het geval, wij hebben de punten meer nodig dan Club. Het wordt een drukke match.”
Donderdag volgt de eerste halve finale tegen KV Mechelen, de finale ligt binnen handbereik. Zeggen jullie dan dat het behoud primeert?
“Wat ben je met Europees voetbal als je in tweede klasse zit? Degraderen betekent voor een voetballer dat je gefaald hebt. Wat niet wil zeggen dat we niet 100 procent zullen gaan voor de bekerfinale. Of spelers rust wordt gegund, zal de trainer bepalen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik heel graag die match wil spelen.”
Je bent samen met Ruud Vormer meteen heel belangrijk geworden voor het elftal. Twee ervaren leiders en jij in een vrije rol als extra creatieve factor.
“De mensen overdrijven, Ruud en ik zijn maar twee van de elf spelers. Maar onze komst heeft misschien wel wat in gang gezet, dankzij onze ervaring en mentaliteit. Ruud is als voormalig aanvoerder van Club meer een leider dan ik. Ik ben nooit in mijn leven aanvoerder geweest. Ik wilde dat ook nooit, ik had die band niet nodig om te zeggen wat ik wil zeggen. Ruud is een pure leider, dat zag je al vanaf dag één. Ik ben in elk geval minder luid. Hij is een Hollander, hé. (lacht) Ruud spreekt alles meteen voor iedereen uit, ik bekijk het liever eerst en zeg het dan eerder onder vier ogen.”
Maar jij moet toch ook voor de openingen zorgen? Volgens het internationale voetbalonderzoeksbureau CIES behoorde je ooit tot de top 100 van de beste dribbelaars ter wereld?
“Dat vernam ik ook, maar ik zie mezelf liever als een speler die veel kilometers maakt en offensief creatief is. Hier in een vrije, centrale rol. Dat was ik niet meer gewend, bij STVV moest ik meer verdedigend werk opknappen. Maar ik draag ook hier wel nog steeds mijn steentje bij in de defensieve organisatie, in onze huidige situatie is de nul houden misschien nog iets belangrijker dan scoren. Maar ik steek niet weg dat ik mij meer amuseer in zo’n vrije rol. En ik probeer al mijn ervaring van 18 jaar profvoetbal met zoveel mogelijk mensen te delen. Het maakt niet uit of dit project nu een half jaar, twee of nog zes jaar duurt.”
Je hebt alvast tot 2025 getekend bij Essevee en zakt in het slechtste geval mee naar 1B. Dat is tot je 38ste terwijl je ooit zei dat je tot je 40ste wil blijven voetballen.
“Minstens! (lacht) Ik wachtte bij Sint-Truiden al van in maart op een contractverlenging, maar die kwam maar niet. Ik had rustig mijn contract kunnen uitdoen, ik zou gezien mijn prestaties komende zomer wel een club vinden. Maar toen belde Eddy Cordier. Het ging me niet zozeer om zekerheid, ik beschouw dit als het begin van een project van een paar jaar – ook als we zouden zakken. Maar dat gaat niet gebeuren, denk ik. Toch niet als we blijven spelen zoals in de laatste vijf matchen. Het is duidelijk dat de club herleeft. Maar eerlijk, toen ik in competitie met STVV tegen Zulte Waregem speelde (0-3 en 2-0-winst, red.) vond ik het de zwakste ploeg van eerste klasse. Dat zei hun puntenaantal ook. Maar intussen is iedereen dus wakker geschoten. En ik amuseer me hier. Voetbal is voetbal, hé. Ook al is het nu 250 kilometer rijden naar Amel (Oostkantons, red.), ik kan toch twee keer per week naar huis rijden. En ik vind Waregem wel leuk – ik verblijf hier op een flat –, een beetje vergelijkbaar met Sint-Truiden. Rustig vooral, ik haat mensenmassa’s en drukte, ik blijf een dorpsjongen uit Amel, amper 700 inwoners. De enige stad in de buurt telt nauwelijks 3.400 inwoners. Ik heb hier ook het gevoel dat de mensen maar weinig belang hechten aan hoe andere mensen zijn, dat is ook een beetje de mentaliteit van in de Oostkantons. En het zijn hier ook werkers.”
Dit kan misschien jouw laatste club zijn. Je zei al eerder dat je ondanks passages bij Trabzonspor, Gent, Nice, Standard… nooit alles uit jouw onmiskenbare voetbaltalenten hebt gehaald.
“Dat blijf ik ook zeggen, maar toch ben ik tevreden over mijn carrière. Ik heb in heel mijn carrière maar één echte blessure gehad, toen ik van Nice naar Rennes ging, een stressfractuur aan de voet waar ik toch anderhalf jaar mee heb gesukkeld. Net in een periode waarin ik als speler aan het groeien was, die blessure heeft mij afgeremd. Maar vooral: ik ben in een wereld waarin dat vaak gebeurt nooit over lijken gegaan, ik ben altijd in alle openheid mezelf gebleven, wat in het voetbal niet altijd een voordeel is. Ik heb nooit dingen gedaan of gelaten waarbij ik mezelf niet goed zou hebben gevoeld. (denkt na) Ik was liever gelukkig dan mij te moeten aanpassen. Maar ik ben nooit de voetballer Brüls vergeten. Voor 95 procent van de wereld is voetbal een geweldige hobby, ik word er al achttien jaar voor betaald. En niemand kan ooit zeggen dat ik er op het veld niet altijd 100 procent ben voor gegaan.”
Op het veld, zeg je.
“Je wil het nu hebben over mijn levensstijl, zeker?” (lachje)
Over het medisch wonder Christian Brüls.
“Dat heb ik dus nooit zelf gezegd, hé.”
Een topvoetballer die heel weinig slaapt, nooit groenten of fruit eet maar liever frieten, veel cola drinkt en rookt maar nog steeds in alle fysieke testen uitblinkt, mag misschien wel de stempel medisch wonder krijgen. Naar verluidt was een sceptische coach Bernd Hollerbach bij STVV nogal verbaasd toen hij jouw uitslagen zag.
“Dat zou best kunnen. (glimlacht) Als veel andere voetballers zouden eten wat ik eet… Maar vooreerst, wat men ook zegt, ik drink bijvoorbeeld maar een paar keer per jaar alcohol. Maar oké, ik leef niet meteen als een professioneel voetballer. Preventieve trainingen bijvoorbeeld heb ik nooit gedaan in mijn leven. Maar ik heb nog nooit een spierblessure gehad, heb zelfs nooit een kramp gehad. Ik heb er ook nooit een geheim van willen maken, zo ben ik nu eenmaal niet. Maar ik loop er ook niet mee te koop. Je zal mij ook nooit het stadion zien verlaten met een sigaret in de mond, maar ik weet ook wel dat ik geen voorbeeld ben voor jonge kinderen. Alleen weet elke roker hoe moeilijk het is om te stoppen.”
Het is je na het overlijden van je vader wel zes maanden gelukt. Toen zei je dat je 10 procent meer zuurstofvolume had.
“Indien ik niet zou roken, zou mijn conditie nog beter zijn, denk ik. Maar ik zou er niet beter door voetballen, dat doe je met je voeten. En mijn longtesten, bloedtesten, harttesten… zijn nog perfect.”
Jouw coach Mbaye Leye zegt: ‘zolang hij op het veld geeft wat ik verlang, kan ik iets door de vingers zien.’
“Toen ik 19 was, dacht ik: het heeft niets te maken met voetbal. Maar je wordt ouder en wijzer, ik weet nu wel dat roken àltijd en voor iedereen heel slecht is.”
Hoeveel Radja Nainggolan zit er in jou?
“We zijn twee spelers die altijd open en eerlijk zijn, waar sommigen wel eens problemen mee hebben. Maar hij gaat soms te ver, vapen op de bank en zo. En ik loop meer kilometers… Ik heb dan wel een periode gehad waarin ik vaker op stap ging, behalve met Fuat Capa bij MVV had ik nooit één persoonlijk probleem met een trainer. En ik moet er zo’n 25 hebben gekend.”
Vertel nog eens dat verhaal van een bal die je ondertekende … met een tekening van een piemel.
“Dat was bij Westerlo. Ik vond dat toen grappig. Alleen wist ik niet dat die bal voor een jongen van vijf jaar bestemd was, anders had ik dat nooit gedaan. De mama kon er niet mee lachen. Ik heb me toen wel uitgebreid verontschuldigd.”
Speelvogel. Een tikje eigenwijs? Je bent gevoelig voor de zon maar ook al moest je in Nice trainen in 30 graden, je weigerde je in te smeren.
“Maar neen! Ik kwam alleen buiten als we moesten trainen, maar wat niet bedekt is aan je lichaam kan toch tegen de zon? En zonnecrème op je gezicht loopt altijd in de ogen. Dat heeft niets te maken met eigenwijs zijn.”
Mag ik besluiten: Brüls is een zelfzekere maar rustige en minder eigenwijze man dan iedereen denkt. Maar tegelijk wel een 34-jarige speelvogel die in zijn hoofd nog steeds 22 is?
“Speelvogel en onbezorgd. Waarom moet een mens naar zijn leeftijd leven? Het is ook geen keuze, zo ben ik nu eenmaal. Sommigen willen al een kind op hun 21ste, ik ben 34 en heb dan wel een vaste vriendin, maar we hebben nog steeds geen kind. Al komt dat wel.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
