Cercle Brugge leende tot en met vorig seizoen spelers bij eigenaar AS Monaco. Daar kwam nu verandering in door onder andere Boris Popovic definitief vast te leggen. “Ik wil vooral bevestigen. De coach overtuigen om mij langer te houden. Pas dan zal ik tevreden zijn”, zegt de verdediger die in Frankrijk werd geboren maar voor de Servische nationale ploeg koos.
De wedstrijden tussen Beerschot en Cercle hebben altijd wel iets om het lijf. Enerzijds in de strijd om het behoud, anderzijds door de promotie naar eerste klasse af te dwingen of om een 2-0-achterstand in de laatste vijf minuten naar een 2-3 om te buigen. Op de voorbije openingsspeeldag kwam daar iets nieuws bij: de wedstrijd kreeg zaterdagavond door de hevige regenval en het niet bespeelbare terrein op het Kiel drie dagen later een vervolg.
Boris Popovic was een ervaring rijker, want ook voor hem was dit een primeur. De centrale verdediger moest op de bank starten, maar mocht na een half uur invallen om achterin de geblesseerde Senna Miangue te vervangen, die destijds overigens als jeugdspeler bij Beerschot is doorgebroken en later een transfer maakte naar het Italiaanse Internazionale.
Honderd procent inzet
“Niet meteen kunnen beginnen, was uiteraard een ontgoocheling, maar je moet positief blijven. Je hoofd rechthouden en klaar zijn voor als het moment er komt”, opent Popovic. “De coach gaf mij het vertrouwen om Senna op zijn positie te vervangen. Ik heb hiervoor bedankt met een goede prestatie. Ik heb mij honderd procent gegeven.”
Boris Popovic (21) kwam bij de start van de voorbereiding samen met Edgaras Utkus over van AS Monaco. Bij het bezoek van trainer Yves Vanderhaeghe en de technische staf aan het trainingscentrum in La Turbie behoorden zij bij de eerste spelers die interesse hadden om naar Cercle te komen. Ze kregen tot de start van de competitie de kans om zich te bewijzen en slaagden daar ook in. Groen-zwart kon de spelers bij de eigenaar zelfs definitief overnemen.
Als ik bij Cercle verder kan evolueren binnen het eerste elftal zal dit de nationale coach niet ontgaan
Popovic is in Frankrijk geboren nadat zijn ouders naar dat land emigreerden omdat zij daar met hun familie, in de nasleep van de oorlog in het voormalige Joegoslavië, een beter bestaan wilden opbouwen. De integratie verliep goed. Boris had als kleuter vooral oog voor basketbal. Op zijn zesde begon hij toch te voetballen, in navolging van zijn vader Sasha Popovic die als gevolg van een blessure als profvoetballer bij Partizan Belgrado vroeg moest afhaken. Boris trok naar een ploegje in de buurt, vervolgens naar een iets grotere club om tien jaar later prof te worden, nadat hij door AS Monaco bij Tours FC werd ontdekt. Hij speelde niet voor het eerste elftal van ASM en stelde zich tevreden met optredens in het reserveteam en in de Youth League in 2017 en 2018.
Jeugd AS Monaco
Binnen de jeugdopleiding van AS Monaco kwam Popovic heel wat spelers tegen die hem bij Cercle voorafgingen: Lyle Foster, Jonathan Panzo, Pierre-Daniel Nguida, Kévin Appin, Yoann Etienne, Guilian Biancone met wie hij twee jaar heeft samengespeeld en Strahinja Pavlovic. Die laatste twee hebben hem over de Belgische competitie ingelicht en waarom hij in het project moest stappen. Verder kende hij al Vitinho, die twee jaar geleden een tijdje met hem in Monaco meetrainde en met Dino Hotic spreekt hij dezelfde taal.
Na vier jaar bij AS Monaco wilde Popovic een nieuwe uitdaging aangaan. “Voor mijn verdere carrière is Cercle een mooi plan, naar het voorbeeld van mijn vriend Pavlovic. Hij deed het bijzonder goed. Mijn ambitie is om in zijn voetsporen te treden. Ik volgde zijn vorig seizoen bij deze vereniging op de voet, net als alle matchen van Cercle, alsook de topwedstrijden tussen de grote ploegen. Het is een ruwe competitie, zeer strijdlustig met veel talentvolle spelers. De bal gaat goed rond en er worden veel duels betwist. Het was aan mij om mij daar bij Cercle van bij mijn komst op voor te bereiden. Tot nu toe valt dat aardig mee. Ik hoop die lijn te kunnen doortrekken.”
Nationale ploeg
Popovic wil met Cercle vooral veel speelminuten krijgen. “Ik heb alvast een goede keuze gemaakt, met het vertrouwen van de coach en de vereniging. Ik moet nu verder bouwen aan mijn prestaties. Ik ben een verdediger die het spel goed kan lezen, goed kan intercepteren en graag in duel gaat. Al besef ik maar al te goed dat alles nog veel beter kan. Ik ben nog jong en kan nog voldoende leren.”
De centrale verdediger koos voor de nationale ploeg van Servië en speelde er vanaf de U17 tot en met de U21. Met die laatste ploeg maakte hij in oktober vorig jaar zijn debuut in een kwalificatiewedstrijd voor het EK in en tegen Estland (0-0). “Die internationale en mooie ervaring neem ik er graag bij. Dat is belangrijk. Als ik bij Cercle verder kan evolueren binnen het eerste elftal zal dit de nationale coach niet ontgaan. Ik voel mij goed binnen die ploeg en ken er heel wat spelers.”
De Servische U21 had al drie verschillende trainers en ieder van hen heeft Popovic tot nu toe geselecteerd. “Een droom is uiteraard om ooit voor de eerste nationale ploeg uit te komen. Alleen met hard werken kan ik dat misschien verwezenlijken. Het is een eer om mijn land te vertegenwoordigen, ook voor mijn ouders. Zij zijn Servisch en hebben mij net als mijn oudere zus al die jaren volop gesteund.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
