Het ongelofelijke verhaal van de begeleider van Wesley Moraes: op zijn 13de kwam hij naar België

Hij groeide op in een uitzichtloze situatie in de Braziliaanse favela’s, kwam op zoek naar een beter leven op zijn 13de als voetballer in België terecht en maakte uiteindelijk carrière als makelaar van profvoetballers als Wesley Moraes en Vitinho. Het is de ongelofelijke levensloop van Gilberto Tavares (21). “Noem me geen makelaar. Ik zie mezelf eerder als begeleider”, knipoogt Tavares, die in Lissewege woont en zich ondertussen een echte West-Vlaming voelt.

“Ik zal een halfuurtje later zijn. File in de Kennedytunnel”, laat Gilberto Tavares ons een uur voor het interview weten. Het typeert zijn drukke bestaan: twee smartphones waarop hij constant bereikbaar is, vele uren in zijn wagen, gesprekken met clubs… “Vandaag zat ik de hele dag in Luik. Daar ben ik bezig met vergaande onderhandelingen om een Braziliaanse krullenbol die hier in de streek een tijdje speelde weer naar België te halen.”

Felipe Gedoz?

(lacht) “Meer zeg ik niet. Ik kan alleen bevestigen dat hij nog bij Club Brugge aan de slag was. (lacht) De gesprekken in Luik zijn ondertussen heel concreet.”

Als makelaar weet je als geen ander hoe je af en toe een ballonnetje moet oplaten in de media.

“Het klopt dat ik wekelijks contact heb met bepaalde journalisten en dat ik af en toe eens iets los, maar ik werk liever op de achtergrond en wil niet dat ze mijn naam in hun artikels vermelden. Noem me trouwens geen makelaar, ik zie mezelf eerder als begeleider.”

Omdat het woord makelaar eerder een negatieve connotatie heeft?

“Inderdaad. Veel makelaars hebben tientallen spelers in hun portefeuille om zo snel mogelijk veel geld te verdienen, maar ik bewandel een andere weg. Ik begeleid nu slechts twee spelers: Wesley Moraes en Vitinho. Verder geef ik af en toe nog wat advies aan Luan Peres en ik hou me ook nog bezig met scouting in Zuid-Amerika.”

“Veel makelaars doen aan pure mensenhandel. Ze versluizen spelers uit winstbejag door naar een andere club en strijken de commissie op, zonder ook maar even aan het belang van de speler te denken. Ze laten de jongens achter in een vreemd land, waar ze alleen kunnen terugvallen op de club. Uit mijn ervaring is dat verre van ideaal, want een club heeft meer dan twintig spelers rondlopen en kan niet in elke speler voldoende tijd investeren.”

Tijd die jij als ‘begeleider’ wel hebt?

“Tachtig procent van mijn tijd gaat naar het begeleiden van mijn spelers. Ik ben als een tweede papa voor hen en zorg dat ze alles hebben om alleen maar aan voetbal te moeten denken. Ik ben 24 uur op 24 bereikbaar. (wijst naar zijn twee smartphones) De overige twintig procent van mijn tijd gaat naar het zakelijke luik. Er moet immers ook wat geld binnenkomen.”

Mede door de Operatie Propere Handen liggen de makelaars zwaar onder vuur.

“Na de recente ontwikkelingen zijn ze bezig met een opkuis, maar er zullen altijd malafide figuren tussen blijven lopen. Ze willen ook het contact tussen de makelaars en de clubs beperken, terwijl dat onmogelijk is. Overal zitten makelaars tussen. Het is heel menselijk een vriendschap op te bouwen met bestuursleden of trainers. Met scheidsrechters? Dat is een ander verhaal.”

Er wordt gezegd dat makelaars de macht hebben in het voetbal.

“Door de nieuwe maatregelen hebben de makelaars minder macht binnen de clubs, maar ze blijven veel invloed hebben op de spelers. Een manager kan het hoofd van zijn speler gemakkelijk gek maken, kijk maar naar de zaak met Alejandro Pozuelo.”

Je hebt Braziliaanse roots. Hoe ben je in België terecht gekomen?

“Ik kwam op mijn 13de helemaal alleen naar België om als voetballer een beter leven uit te bouwen. In Brazilië groeide ik op in moeilijke omstandigheden, bij een arme familie in de gewelddadige favela’s van Fortaleza. Maar het is niet omdat ik in armoede opgroeide, dat ik geen goede opvoeding kreeg. Integendeel, ik leerde belangrijke normen en waarden die me ook in België geholpen hebben. Mocht ik in België geboren zijn, zou ik nooit bereikt hebben wat ik nu heb verwezenlijkt. Wat ik nu heb, had als klein jongetje nooit durven dromen.”

Als 13-jarige alleen in een vreemd land terecht komen. Het lijkt niet evident.

“Ik volgde het voorbeeld van een vriend van mijn moeder, die destijds ook naar België kwam en bij RWDM voetbalde. Ik kende hier niemand, maar kon bij Moeskroen voetballen en werd daar ook opgevangen in een gastgezin. Ik sprak de taal niet en beleefde hier een bijzonder zware periode.”

Hoe ben je uiteindelijk in Brugge terecht gekomen?

“Na een jaartje bij Moeskroen trok ik naar Cercle Brugge. Ik zat op internaat in De Zwaan in Brugge en studeerde aan het KTA. Ik bouwde hier een vriendenkring op, leerde drie jaar geleden mijn vriendin kennen in dancing de Coulissen geloof me, ik heb véél moeite moeten doen om haar hart te veroveren (lacht) , sprak ondertussen perfect Nederlands en was volledig ingeburgerd. Intussen heb ik de dubbele nationaliteit en wonen ook mijn moeder en mijn twee zussen in België. Ik voel me voor tachtig procent West-Vlaming.”

Een manager kan het hoofd van zijn speler gemakkelijk gek maken, kijk maar naar de zaak met Alejandro Pozuelo

“Ik heb wel nog veel Zuid-Amerikaanse vrienden, maar dan vooral uit de voetbalwereld. Zo kan ik het goed vinden met Ronald Vargas en Marcos Camozzato. Als we elkaar zien, is het tijd voor een Braziliaanse barbecue. Ik heb ook een bijzondere band met Renato Neto. Hij woont vlakbij mijn schoonouders in Waardamme. We zien elkaar regelmatig. Renato zal zo goed als zeker Vitinho vervoegen bij Cercle Brugge.”

Hoe komt het dat je het als voetballer niet hebt gemaakt?

“Na mijn periode bij Cercle voetbalde ik nog even voor Club Brugge. Tot ik door een blessure op 18-jarige leeftijd een kruis mocht maken over een profvoetbalcarrière. Later speelde ik wel nog op lager niveau bij KM Torhout, Sint-Joris en Jong Male.”

Hoe rolde je in de makelaarswereld?

“Het was mijn droom om duiklasser te worden. Maar op aanraden van mijn huisarts Denny Lanssens zette ik toch stappen in de voetbalwereld. Volgens hem mocht ik mijn kennis immers niet verloren laten gaan. Ik spreek intussen vijf talen: Nederlands, Frans, Engels, Spaans en Portugees. En West-Vlaams, zes dus eigenlijk. (lacht) Meertaligheid is een troef. Bovendien heb ik veel ervaring als voetballer en hoe het is om het in een vreemd land te maken.”

Ervaring waarmee je onder meer Wesley Moraes hebt bijgestaan. Herinner je nog je eerste ontmoeting met hem?

(lacht) “Wesley is een gesloten en verlegen jongen. Hij vertoeft graag tussen mensen die hij kan vertrouwen. In het begin was Wesley bijzonder terughoudend, ik heb zijn vertrouwen echt moeten winnen.”

In een interview verklaarde je dat Wesley op alle vlakken onvolwassen was toen hij hier in 2016 arriveerde. Leg dat eens uit.

“Hij was naïef en liet zich door de verkeerde mensen omringen. Iedereen wilde zijn vriend zijn en soms liep dat slecht af. Ik heb in die periode echt zijn handje moeten vasthouden. Zo ging ik mee naar de winkel om te tonen wat hij allemaal moest kopen. Ja, ik heb mijn vriendin daardoor een tijdje verwaarloosd. (lacht) Maar ze was dat intussen gewoon, want destijds met Felipe Gedoz ben ik zelfs een tijdje bij hem ingetrokken. De situatie liep immers zo uit de hand, dat ik op die manier wat structuur in zijn leven moest creëren. Bij Wesley heb ik nooit zo ver moeten gaan, want hij is van inborst een goede en verstandige jongen. Er was wel een fase waarin hij misschien wat te veel uitging, maar die was snel voorbij. Ik noem het een late puberteit.” (lacht)

Ook op sportief vlak maakte Wesley de voorbije jaren een enorme evolutie door.

“Ik herinner me nog zijn eerste match voor Club Brugge, met de beloften tegen Sint-Truiden op Schiervelde in Roeselare. Hij begon in de basis, scoorde meteen en werd vervangen. De coaches zagen toen immers al dat hij veel te sterk was. De beloften waren een kindertuin voor hem. Zijn kopspel was toen echter nog niet goed genoeg en ook aan zijn looplijnen was er nog veel werk, waardoor hij onder Michel Preud’homme, de coach die hem haalde, eigenlijk heel weinig aan spelen toekwam. Het toont aan hoe snel het kan gaan in voetbal. Hard werken, op zijn voeding letten… Alles wat Wesley vroeger niet deed, doet hij de laatste jaren wel en daar plukt hij nu de vruchten van.”

En nu lijkt hij klaar voor die grote transfer naar het buitenland.

“Nochtans had ik een paar maanden geleden gezegd dat Wesley pas klaar is voor een transfer als hij twintig keer scoort in de competitie. Hij is daar niet in geslaagd, maar desalniettemin denk ik dat hij het verdient om naar een grote competitie te gaan. Hij is heel belangrijk geweest voor Club Brugge en heeft maturiteit getoond.”

De kans dat Wesley straks toch in Brugge blijft? Nul komma nul

“Wesley is mentaal klaar voor een topclub. Hij zal misschien niet altijd spelen, maar hij zal zijn kansen wel grijpen. Dat heeft hij altijd al gedaan. Hij heeft de kwaliteit om op de juiste momenten beslissend te zijn. Dat zagen we onlangs nog in PO1 met de belangrijke goals tegen Anderlecht. Let op mijn woorden, ook bij zijn volgende club zal hij dat doen. Als hij 20 minuutjes mag invallen bij zijn nieuwe club, zal hij meteen scoren.”

Je bent er sterk van overtuigd dat hij het ook in een topcompetitie zal maken.

“Wesley zal een grote carrière uitbouwen en een belangrijke speler worden in Europa. Ook bij de nationale ploeg van Brazilië zal hij ongetwijfeld spelen. Maar verder geloof ik ook enorm in mijn andere speler, Vitinho. Hij kende een moeilijk jaar bij Cercle, maar in Brazilië wordt hij als een groot talent aanzien. Ze zien hem als de opvolger van Daniel Alves. Wesley staat uiteraard wel al enkele stappen verder. Hij heeft ervaring, speelde in de Champions League, is landskampioen geworden… Hij heeft bewezen dat hij een man geworden is en dat hij voor zichzelf kan zorgen.”

Hoeveel procent kans is er dat Wesley volgend seizoen toch nog in het blauw-zwarte shirt speelt?

“Nul komma nul. Het is jammer voor de Brugse fans, maar in België kan hij niets meer leren. Wesley wil met de Seleção spelen, dat blijft zijn grote droom. Om dat te verwezenlijken, moet hij absoluut naar een grotere competitie. Hij had deze winter al de kans om weg te gaan, maar nu is de tijd rijp om te vertrekken. Dat beseffen alle partijen, hopelijk ook de fans. Als Wesley ooit naar België terugkeert, is het naar Club Brugge. Als hij later stopt met voetballen, zou hij dat heel graag bij Club doen. Maar dan na een lange carrière in de Premier League of in de Ligue 1.”

Club Brugge heeft wel de jackpot gewonnen met Wesley.

“Blauw-zwart haalde hem voor 1 miljoen euro naar België en zal nu ongeveer het dertigvoudige voor hem vangen. Bij een deal zijn er meestal verschillende makelaars betrokken, in het geval van Wesley ook Nederlanders en Brazilianen, dus op dat vlak zal de koek wel gedeeld moeten worden, maar dat is normaal in het voetbalwereldje.”

Wat je nu hebt, staat in schril contrast met hoe je opgroeide in de favela’s.

“Ik heb de twee werelden meegemaakt en heb daar bijzonder veel uit geleerd. Levenslessen die ik later ook aan mijn kinderen wil meegeven. De waarde van het geld en de waarde van het leven mogen ze nooit vergeten. Als ze ooit met papa mee zullen gaan naar Brazilië, zullen ze maar al te goed beseffen wat ze hier in België hebben. Ik keer nog jaarlijks terug naar mijn geboorteland voor een vakantie en een familiebezoek. Daar kan ik niet leven zoals hier. Ze zouden mijn iPhone uit mijn handen slaan, mijn kleren aftrekken en zelfs mijn onderbroek van Calvin Klein meepakken. Dat is cru, maar het is gewoon de harde realiteit. Op vlak van veiligheid scoort België pakken beter dan Brazilië.”

Is het door de plotse rijkdom dat veel jonge voetballers, die uit een arm gezin komen, plots ontsporen?

“Absoluut. Bovendien hebben de ouders nog maar weinig invloed op hun kinderen. Ze worden immers financieel ondersteund door hun voetballende zoon en durven geen kritiek meer geven. Op dat moment moet de makelaar – of beter, begeleider (knipoogt) klaarstaan.”

Ben je het voetbalwereldje nooit beu?

“Ik heb me altijd voorgenomen om in het voetbal aan de slag te blijven tot mijn 35-40 jaar. Daarna maak ik tijd voor mijn gezin en wil ik andere dromen waarmaken. Samen met mijn vriendin wil ik immers ooit een boerderij/hondenfokkerij in de buurt van Brugge uit de grond stampen. Het is dan tijd voor de jongere generatie, want in mijn ogen zijn er te veel managers die al veel te lang meedraaien en al meer dan genoeg geld verdiend hebben.” (lacht)

Bio