Zou het ooit zo ver op voorhand klinkklaar geweest zijn wie de Gouden Schoen zou winnen als nu? Sven Kums, aanvoerder van AA Gent, werd woensdagavond meer dan terecht gekroond tot beste voetballer van 2015 in de Belgische competitie.
Er zijn de voorbije dagen nogal wat Kums-kenners/adepten opgestaan. Ik pretendeer helemaal niet een van hen te zijn, maar als vaste Zulte Waregemreporter van Krant van West-Vlaanderen heb ik de middenvelder uit Dilbeek in het seizoen 2013-2014 van nabij kunnen volgen. Enkele zaken wil ik graag met je delen…
Het bestuur en de sportieve staf van Essevee zaten in de zomer van 2013 met de handen in het haar. Ze waren op zoek naar een vervanger voor de transfervrije Jonathan Delaplace – met zijn snelheid (ook bal aan de voet) was hij de ideale aanvulling op de betreurde Junior Malanda – die uiteindelijk naar Rijsel zou trekken. De redding kwam uit het hoge noorden van Nederland, waar een ander soort voetballer de strijd op het centrale middenveld van sc Heerenveen aan het verliezen was: Sven Kums.
Betere voetballer dan Delaplace
Zulte Waregem had er lucht van gekregen dat de ‘Koems’, zoals ze hem boven de Moerdijk wel eens noemden, haalbaar was en coach Francky Dury twijfelde niet: de nieuwe Gouden Schoen moest en zou de ontbrekende pion in de as van zijn ploeg worden. Meteen kreeg hij ook een betere voetballer in handen dan Jonathan Delaplace. Met alle respect voor de kleine Fransman, maar hem zien we niet direct uitblinken op Champions Leagueniveau.
De Kums die in het Regenboogstadion arriveerde was vooral in zijn hoofd een heel andere voetballer geworden dan de speler die twee seizoenen eerder KV Kortrijk had verlaten. Zelfbewuster van zijn kunnen. Wel hadden Nederlandse analisten gemerkt dat de Vlaams-Brabander zich soms te weinig liet gelden in het spel van Heerenveen, een vaststelling waar hij eens terug in onze competitie lessen uit trok. Hoe dan ook, zo luidde nog de slotconclusie in Friesland, was die kleine Belg te goed voor de bank.
In de schaduw van Hazard
In het Regenboogstadion viel alle schroom snel van Kums af. Hij bepaalde het tempo en dirigeerde het spel van Zulte Waregem, waar hij nochtans in de schaduw acteerde van Thorgan Hazard die alle aandacht van tegenstrevers en media naar zich toe zoog. Intussen zag de man van het Pajottenland altijd de beste oplossing – ballen vóóruit, zelden lateraal of risicoloos achteruit.
In Kortrijk barstte iemand in vloeken uit, zo luid dat het in Waregem hoorbaar was: Hein Vanhaezebrouck. De kampioenenmaker van AA Gent had die bewuste zomer geprobeerd om Kums tot een hernieuwde samenwerking bij KV Kortrijk te verleiden, maar Dury was hem voor.
Met de minder bescheiden Gentse fondsen lukte het de ‘Coach van het Jaar’ wel om Kums te halen. Een overgang die de Zulte Waregemsupporters nog altijd maagzuur bezorgt, want play-off 1 en de strijd om Europees voetbal waren nog volop aan de gang toen Kums in de lente van 2014 al redelijk openlijk met de ‘Gantoise’ flirtte.
Aan spelvreugde gewonnen
Kums is niet het type voetballer dat je graag interviewt, ik toch niet. In de Waregemse perszaal straalde hij soms nonchalance en desinteresse uit. Bij de regerende landskampioen lijkt hij aan spelvreugde gewonnen te hebben. De successen stapelen elkaar dan ook op.
Wat ook véél zegt over de specifieke kwaliteiten van Kums is dat Zulte Waregem ruim anderhalf jaar na zijn logische vertrek nog niemand heeft gevonden die zijn rol als regulator op het middenveld kan overnemen. Of het zou straks Marko Poletanovic moeten worden. De Serviër werd in de Ghelamco Arena de weg naar de basiself versperd door… Kums, maar is – zo zegt manager Michel Louwagie – te goed om aan de zijlijn te moeten toekijken. Dat belooft voor Zulte Waregem!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier