Geen grap: KSV Jabbeke biedt nu ook wandelvoetbal aan

Boven v.l.n.r.: Chris Bourgois, de voorzitter van KSV Jabbeke, scheidsrechter Manfred Muller, Paul Beernaerts, Luc Mazyn, Philip Declerck, Luc Missiaen, Ivan Pattyn, Dirk De Zutter en Roland Verleye (Okra). Vooraan v.l.n.r.: Johan Vyvey, Arnaud Cornille, Filip Inghelbrecht, Geert Deprez, Jan Desopper en Danny Deputter.
Redactie KW

De elf van Steve Stellamans geraakten niet verder dan een brilscore tegen KFC Heist. Twee teams gingen er voluit tegenaan en creëerden vooral na de rust kansen. Goalies Arne Willem en Kristof De Baere gaven evenwel geen krimp en hielden hun netten ongeschonden.

Terug naar zondagmiddag 25 maart: Steve Stellamans verwelkomt zijn kernspelers en keurt het terrein. Bezoekende T1 Dimitri Delporte komt hem vriendelijk en sportief groeten. Plots stapt lokale afgevaardigde Johan Vyvey het veld op met hoedjes onder de arm. Hij bakent een terreintje af en plaatst minigoaltjes. Voorzitter Chris Bourgois, even ludiek benaderd door een groep fervente supporters die iemand plaagden met zijn vrijgezellendag, komt ons tekst en uitleg geven. “Wij organiseren een voormatch, een wandelvoetbalderby tussen Jabbeke en Varsenare. Dit past in de visie van KSV Jabbeke: een familieploeg voor jong en oud. Van 6 tot 76 jaar kan de voetbalsport beoefend worden. Voor de toeschouwers is het leuk om nog eens de gouden tijden van weleer te beleven en te tonen wat ettelijke ex-spelers, intussen tientallen jaren ouder geworden, in huis hadden. En tegen wie kunnen ze beter sparren dan tegen de buren uit Varsenare?” En dan een listig vraagje van ons: “Chris, je keepte destijds tot in de nationale reeksen, maar je doet niet mee aan het wandelvoetbal?” Chris lacht: “Als voorzitter mag ik mijn taken niet verwaarlozen. Ik moet de genodigden animeren en de gasten uit Heist hartelijk verwelkomen.”

De hoofdrolspelers komen toe, voetbaltas op de rug. Bij de bezoekers treedt Ivan Pattyn aan, ooit een begenadigd jeugdspeler van Club Brugge en bezieler van het wandelvoetbal. Een keer per week organiseert hij trainingen op Club Brugge. De gasten beoefenen hun hobby onder de benaming Okra Varsenare. En dan betreden ze de arena en warmen ze zich op. De reglementering van het wandelvoetbal wordt strikt toegepast: niet lopen met of zonder bal, geen voorzetten die de hoogte van de minigoaltjes overschrijden. Het kijkstuk verloopt boeiend, vooral SV Jabbeke blinkt uit door technische staaltjes, al dient de scheidsrechter meerdere keren een actie af te fluiten: “Niet lopen!” Langs de lijn zijn het vooral de dames die supporteren. Na twee keer een kwartier voetbal wordt het eindsignaal gegeven. De veteranen kletsen even met de supporters, gaan douchen, iets drinken en genieten vervolgens van de jonge atleten die het beste van zichzelf geven in tweede provinciale.

Organisator Luc Mazyn van het bezoekende team, mankend wegens een opgelopen verrekking, geeft tekst en uitleg. “We zijn nu bijna drie jaar bezig. We trainen wekelijk in de sporthal van Varsenare. Momenteel tellen we om en bij de twintig leden. Vanaf de leeftijd van 55 jaar is iedereen welkom. Dit is puur amusement. Voor ik me aansloot bij Okra Varsenare was het twintig jaar geleden dat ik nog tegen een bal had getrapt. Bij Jabbeke traden een paar jongere elementen aan, maar dat geeft niet. We hebben ons beste beentje voorgezet. Terugmatch? Graag, afspraak in Varsenare.” (JPV)