“Club Brugge is nog een echte familieclub”

Siebe (links) en Christopher Cambier met een shirt van Club Bruggespeler Ruud Vormer voor suporterslokaal De Rally. © TOGH
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Club Brugge neemt het zondag in de bekerfinale op tegen Standard. Christopher (32) en Siebe (23) Cambier zullen zeker van de partij zijn. De broers zijn al zo lang als ze zich kunnen herinneren fervent Clubsupporter. Bij Siebe zit de clubliefde zo diep dat hij zelfs alle wedstrijden van de dames van Club Brugge volgt.

Christopher (32) en Siebe (23) zijn de zonen van Danny Cambier en Regina Vandevelde. Ze groeiden op in de Capucienenstraat in Ieper, waar ze ook naar de lagere school gingen. Daarna gingen ze naar het VTI in Ieper. Nu werken ze allebei in Picanol. Beiden zijn vrijgezel.

De twee broers hebben dus veel gemeen. Ook hun liefde voor voetbal en voor Club Brugge. “Ik ben al supporter zolang ik me kan herinneren. Het begon met mijn vader en oom die me meenamen naar een match”, zegt Christopher. “Ik ga sowieso naar alle thuismatchen, soms ook eens uitmatchen, zowel in de competitie als Europees.”

“Bij mij is het begonnen in 2001, maar mijn eerste match was in 2002 op mijn verjaardag tegen Standard”, zegt Siebe. “Dan was ik helemaal verkocht. Ik ga kijken naar de meeste matchen, zowel thuis als op verplaatsing. Europees op verplaatsing is dikwijls al moeilijker.”

Club van het volk

Hun liefde voor Club Brugge is voor hen vanzelfsprekend. “Club Brugge is nog een echte familieclub. De supporters staan er iedere week, of het nu goed gaat of slecht gaat. Het is een club van het volk”, meent Christopher. “Het gevoel dat je krijgt in een stadion waar je samen met 20.000 andere supporters achter je ploeg staat, is moeilijk te omschrijven. Je moet het eens meegemaakt hebben om te weten wat het is. De sfeer die je allemaal samen creëert is fantastisch. Het is alsof je als één familie achter je ploeg staat.”

Ik krijg nog steeds kippenvel als ik aan de bekerwinst van vorig jaar denk

Maar een échte supporter doet meer dan alleen de thuismatchen bekijken. Ook als Club Brugge Europees voetbal speelt, zijn Siebe en Christopher er dikwijls bij. “Ik ben al in heel Europa geweest”, zegt Christopher. “De mooiste verplaatsing was dit jaar in Warschau. Een mooie stad, veel ambiance….”

“Ik heb al een 20-tal Europese verplaatsingen gedaan. Overal waar je komt kom je dan Bruggesupporters tegen. Je zoekt elkaar automatisch op. Bij Europese matchen zie je toch veel dezelfde gezichten. In Manchester dit jaar was het wel anders, dan waren we met 3.000 supporters.”

Siebe gaat zelfs kijken naar de wedstrijden van de dames van Club Brugge. “Dat is vorig seizoen begonnen. De eerste match die ik bekeek was tegen Anderlecht. Dat beviel me meteen, ook al omdat we gewonnen hadden. Sindsdien ben ik er voor vrijwel alle wedstrijden, ook de verplaatsingen naar Nederland. Ik blijf vinden dat er bij Brugge te weinig aandacht besteed wordt aan de damesploeg. We zijn daar ook met weinig supporters, meestal zijn het de familieleden van speelsters… en dan nog drie vaste supporters.”

Hooliganisme

Ondertussen is Christopher al bijna 20 jaar supporter. Vooral wat het hooliganisme betreft zag hij veel verbetering doorheen de jaren. “Maar nu hoor ik dat het de laatste twee jaar weer aan het opkomen is. Zelf hou ik me daar zo ver mogelijk van.”

“In het buitenland staan ze nog verder in de strijd tegen hooliganisme”, vervolgt Siebe. “Bijvoorbeeld in Duitsland zie je de supporters gewoon door elkaar zitten. Maar hier in België zou dat niet mogelijk zijn. Je moet kunnen winnen, maar je moet ook kunnen verliezen, zo lang je maar respect hebt voor elkaar.”

Christopher zit in het bestuur van de Ieperse supportersvereniging Club 28, met als uitvalsbasis café De Rally in de Capucienenstraat. “Dankzij de vereniging krijgen we soms de kans om spelers te ontmoeten of met hen te eten”, zegt Christopher. “Dan kun je er gewoon mee babbelen. Veel mensen denken dat het allemaal dikke nekken zijn, maar eigenlijk valt dat heel goed mee. Het zijn ook maar gewone mensen.”

Bekerfinale

Het is ook met de supportersvereniging dat Siebe en Christopher zondagmorgen naar Brussel vertrekken voor de bekerfinale. “We vertrekken met twee bussen uit Ieper”, knikt Christopher. “We zullen dus weer van ‘s morgens vroeg nerveus zijn.” (lacht, red.)

“We hopen op een goede match met een goede uitslag”, blikt Siebe vooruit. “Vorig jaar was het wel een mooi matchverloop. Heel de wedstrijd stonden we voor, maar op het einde kwam Anderlecht nog gelijk. Niet veel later scoorde Refaelov dan nog de matchwinner. Ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk.”