Bijna 450 wedstrijden in eerste klasse. Wim Kooiman (60) kende twee passages bij Cercle Brugge. Tussenin was hij zes seizoenen aan de slag bij Anderlecht. Een indrukwekkende carrièrebalans voor iemand die als een jonge amateur via gewezen trainer Roland Rotty in Brugge neerstreek.
Uitgerekend in zijn 300ste competitiewedstrijd voor Cercle viel Wim Kooiman met een zware knieblessure uit en maakte hij noodgedwongen een einde aan zijn voetbalcarrière. “Trainer worden, was niets voor mij. Daar had ik het juiste karakter niet voor. Ik heb wel een visie over bepaalde posities, want ik begon in mijn dorp als spits, bij Cercle was ik libero en bij Anderlecht speelde ik voor de verdediging.”
“Ik baatte eventjes een krantenwinkel uit in Duinbergen. Na elf maanden ben ik daarmee gestopt”, vertelt de Zuid-Hollander die dan aan de slag ging als plaatser van zonweringen bij Ducana in Veldegem. Intussen woont hij al jaren met zijn echtgenote Carina Minnebo en hun twee kinderen Jordi (28) en Laura (30) in Varsenare.
Na het voetbal begon Kooiman op zijn 39ste met fietsen in combinatie met liefhebbersvoetbal. Maar al vrij vlug werd het een triatlon en een Ironman in Maastricht en Barcelona. “Het begint nu weliswaar opnieuw te kriebelen. Waar weet ik nog niet. Wel in een leuke omgeving, combineerbaar met een citytrip, zodat mijn vrouw ook mee kan. Maar eerst moet die ingreep aan mijn schouder in orde zijn.”
Buitenlands avontuur
Wim groeide op in Oud-Beijerland, ten zuiden van Rotterdam. Zijn moeder was huisvrouw. Zijn vader fabrieksarbeider. “Het was vroeger de gewoonte dat je de naam van je opa kreeg. Maar omdat mijn vader uit een ruime familie met vijf broers en zes zussen kwam, had ik in mijn dorp twee neven die net als ik de naam Wim Kooiman kregen. Op een gegeven moment speelden we met zijn drieën in dezelfde ploeg. Kun je het je voorstellen?”, lacht hij.
“Ik was de jongste van zes en ging voor een buitenlands avontuur. Ik kon ook naar Feyenoord maar koos voor Cercle omdat ik het eerst bij een kleiner team wilde proberen. Met Anderlecht daarna is dat een beetje uitgekomen. Achteraf bekeken had ik misschien sneller voor een topclub moeten kiezen.”
Opnieuw naar Cercle
Na zes jaar Anderlecht lag er voor Kooiman op zijn 34ste zelfs een nieuw contract klaar. Door een liesblessure kon hij Europees niet mee naar Porto. Josip Weber scoorde in een oefeninterland vijf keer tegen Zambia. Dit zorgde voor aandacht bij paars-wit en een contract voor de drievoudige topschutter. Wim werd in die overgang betrokken. “Ik zat toen met onder andere Yves Feys op een camping in Spanje, toen ik het nieuws vernam. Het werd opnieuw Cercle. Nog twee jaar en dan is het voorbij, dacht ik. Het zijn er vier geworden.”
Het kon nog langer geweest zijn, maar eind december 1997 in een thuismatch tegen KV Kortrijk viel Kooiman uit met een kruisbandblessure. “Ik ging er nog mee naar Amsterdam, werd geopereerd, maar er volgde een langere revalidatie door de besmetting met een ziekenhuisbacterie. Ik was einde contract en niet meer gewenst bij groen-zwart. Dennis Van Wijk vroeg of ik interesse had om naar KV Oostende te gaan. Mijn knie was echter nog niet volledig in orde en zo was het over en uit.”
Bernd Storck
Na wat jaren afstand te hebben genomen van het voetbal, is Wims interesse en dan vooral in wat Cercle doet, weer gegroeid. “Ik was vorig seizoen erg fan van Bernd Storck. Wat hij heeft verwezenlijkt! Als je onderin staat, zit het moreel zeer diep. Hij kreeg het voor elkaar om de spelers met inzet te laten voetballen. Ik geloofde er altijd in dat ze zich zouden redden. Ik ben dan ook met enkele vrienden naar Moeskroen geweest. Ze speelden zonder angst, met durf en naar hun mogelijkheden. Spijtig dat die match tegen Oostende er niet kwam. De fans konden dan na die zenuwachtigheid van de weken voordien van de euforie meegenieten.”
Angst mag niet in de ploeg sluipen
Cercle trekt zondag naar het Lotto Park van RSC Anderlecht. “Ik zag Cercle tegen KV Kortrijk. Het was ietsje minder. De angst mag niet weer in de groep sluipen. Ze moeten goed georganiseerd blijven. Er komen wellicht nog versterkingen bij. Voor het overige is het moeilijk te voorspellen. En Anderlecht, dat moet nog groeien. Ze blijven zoekende. Voetbal is een soort chemie. Door de punten komt het vertrouwen en dan ben je tot meer in staat.”
Wim Kooiman was in zijn eerste passage bij Cercle op een gegeven moment topscorer en herinnert zich nog de duels tegen paars-wit. “Toen ik naar Cercle terugkwam, was de eerste match thuis tegen Anderlecht. We wonnen met 2-1. Ik had bij Anderlecht keeper Filip De Wilde als een goede vriend. Hij stond toen in de goal en ik kon hem met een lob van aan de middenlijn bijna verschalken. Hij kon er nog net bij, anders had ik tegen hem én Anderlecht een wereldgoal gemaakt.” (ACR)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier