Even leek het erop alsof de carrière van Bryan Willems erop zat. De linksachter was opnieuw op de sukkel met een knieblessure. Maar zie, de Oostendenaar pikte vorige week dinsdag opnieuw aan op training en staat al te popelen om terug te keren.
Het waren op zijn zachtst gezegd bewogen weken voor Bryan Willems. “Dat is een feit. Het is lastig geweest, maar als je constant met pijn moet spelen, verlies je ook je plezier in het voetbal. Ik ben enorm tevreden en mijn vriendin kan dat beamen. Ik was thuis niet de meest aangename persoon en sinds ik terug train, ben ik als mens ook kalmer geworden.”
Vorige week dinsdag tekende de linksachter voor het eerst terug present op training en die heeft hij goed doorstaan. “Het ging beter dan verhoopt. Ik had gedacht dat ik te veel had gedaan, maar op het moment zelf ondervond ik geen last. Enkel op woensdag had ik wat zwelling en pijn, maar tegen de middag was dat alweer gepasseerd. Mocht ik te veel reactie ondervonden hebben, was dat geen goed teken geweest.”
“Ik vind het op training niet nodig om me in te houden. Als je de training meedoet, moet je ze goed meedoen. Al kan ik misschien eens een training overslaan en rust nemen. Ik denk wel dat ik daar deugd van zal hebben. Dat de ploegmaten zich tegenover mij inhouden op training heb ik nog niet gemerkt, maar ik denk ook niet dat ze dat zullen doen. Er wordt redelijk scherp getraind en iedereen was alvast blij dat ik er terug bij was. En zelf is het uiteraard ook leuk om terug te zijn.”
Terugkeren op het veld doet de Oostendenaar liever vandaag dan morgen. “Als het van mij afhangt, sta ik zaterdag al op het veld. Maar we moeten realistisch zijn en het training per training bekijken. Als het verloopt zoals nu het geval is, moet ik binnen een tweetal weken opnieuw de selectie kunnen halen.”
Al had het de laatste weken ook wel anders kunnen aflopen. “Ik had zeker en vast al gevreesd voor mijn carrière. Ik had me er mentaal al voor een stuk bij neergelegd dat het einde carrière kon zijn, maar mijn vriendin heeft me toch even wakker geschud. Ze zei: je bent 23 jaar, je zal nu toch nog niet stoppen, probeer het nog eens. Zo ben ik bij een specialist in Antwerpen beland. Mijn vriendin verdient dan ook zeker een bloemetje.”(BV)
3de afdeling vv
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier