Van West-Vlaamse ‘boerenzoon’ naar God in Frankrijk. Van Brechtje naar Bibiche. Tweeënhalf jaar geleden trok Brecht Dejaegere (31) van Gent naar Toulouse en ondertussen promoveerde de Handzamenaar naar de Ligue 1 en voelt hij er zich op én naast het veld helemaal thuis. “Al keer ik na mijn carrière zeker terug naar West-Vlaanderen.”
Dankzij het WK genoot Dejaegere de afgelopen weken van vakantie. Twee weken om de batterijen weer op te laden in Zedelgem, dicht bij de familie. “Het is altijd leuk om weer thuis te komen. Weer in de gezonde West-Vlaamse boerenlucht”, lacht hij. In die periode was de middenvelder ook geregeld te zien op Sporza, als analist bij enkele WK-matchen. “Ik doe dat al sinds het EK 2016. Het is voor mij een leuke manier om eens op een andere manier naar het voetbal te kijken. Ik denk dat ik enerzijds kan verwoorden wat iedereen denkt en anderzijds op een respectvolle manier kritiek kan geven of kan wijzen op dingen die beter kunnen.”
Fantastische stad
Maar terwijl het WK zijn apotheose nadert, is Dejaegere al opnieuw in Toulouse, in volle voorbereiding op het tweede deel van het seizoen. Komend weekend vertrekt hij met de ploeg zelfs op stage naar Turkije. Dejaegere wil in Zuid-Frankrijk maar wat graag de goede lijn van de afgelopen tweeënhalf seizoenen doortrekken. Dejaegere keerde vorige week ook allerminst met tegenzin terug naar Toulouse.
Hij voelt zich ondertussen immers helemaal thuis in de vierde grootste stad van Frankrijk. “Toulouse is een fantastische stad om te leven. Ook voor mijn vrouw en zoontje. Mijn zoontje gaat hier nu zelfs naar school. In het Frans, dat kan later in België nog van pas komen. Ik voel hier ook veel respect en waardering en of je nu bakker, journalist of voetballer bent, dat is waar het uiteindelijk om draait. Na mijn carrière keer ik zeker terug naar West-Vlaanderen, maar ondertussen zijn er zeker slechtere plekken om te vertoeven dan hier. Het plaatje klopt gewoon.”
Geen stap achteruit
De puzzelstukjes zijn dus allemaal in elkaar gevallen voor Dejaegere. Nochtans was zijn overgang van KAA Gent naar Toulouse in de zomer van 2020 een grote verrassing. Een uiterst succesvolle periode bij de Buffalo’s, bekroond met een titel en een mooie Europese campagne, kende dan wel een wrang einde, maar wat ging Dejaegere – toch een van de smaakmakers in de Jupiler Pro League – bij een Franse tweedeklasser gaan zoeken?
“Ook voor mezelf was het op dat moment een verrassende move”, blikt de Handzamenaar terug. “Vooral omdat het ook voor mezelf op dat moment een stap achteruit leek. Het bleef tweede klasse, hé. Ik moest dan ook echt wel overtuigd worden. Al merkte ik vrij snel dat de club een mooi project voor ogen had. Ik voelde me van in het begin ook enorm gewild en gewenst. Het maakt niet uit wat je doet, je wil gewoon respect voelen en dat was hier echt wel het geval. Toen ik hier dan effectief was, merkte ik snel dat het niveau, de omkadering, het stadion en alles rondom de ploeg van een hoog niveau was. En zie: nog geen drie jaar later speel ik in de Ligue 1 en ben ik zelfs aanvoerder. Ik denk dus dat ik wel kan zeggen dat alles uiteindelijk goed uitgedraaid is. Ik kan hier zeker niet klagen.”
“Ik moest echt wel overtuigd worden van het project hier”
Nochtans miste Toulouse in het eerste seizoen van Dejaegere, toen hij er nog op uitleenbasis speelde, de promotie op een haar na. Ondanks het vooruitzicht op een jaar langer tweedeklassevoetbal maakte Dejaegere die zomer toch de definitieve overstap naar de Franse club. “Die gemiste promotie was een tegenslag, maar ik bleef wel geloven in het project. Kort daarop had ik ook een gesprek met de voorzitter. Hij zei meteen dat hij opnieuw vol voor de promotie wilde gaan en hij garandeerde me dat hij er alles aan zou doen om een elftal samen te stellen dat die ambitie kon waarmaken. Net daarom besloot ik om er ook opnieuw voor te gaan en opnieuw mee in het project te stappen. En het heeft geloond. Nu kan ik elke week fantastische wedstrijden spelen tegen tegenstanders als PSG, Marseille, Lille, Lyon, Rennes en Monaco… Met alle respect maar dat is toch wat anders dan verplaatsingen naar Eupen of Seraing.”
(lees verder onder de foto)
Oog in oog met idool
Na de titel van vorig seizoen komt Toulouse voor het eerst sinds 2019-2020 opnieuw uit op het hoogste niveau. En met een twaalfde plaats na vijftien speeldagen doet le Téfécé het lang niet slecht. “We hebben inderdaad al redelijk wat punten gesprokkeld, maar we moeten realistisch blijven: het behoud moet onze eerste doelstelling zijn. We blijven een promovendus hé, en die zijn niet allemaal zoals Union vorig seizoen. Anderzijds beseffen we intern wel dat we de kwaliteiten hebben om meer te doen dan enkel het behoud veiligstellen.” Misschien eens verrassen tegen een topclub? “Ja, die uitschieter tegen een echte topclub missen we misschien wel nog. We speelden nochtans al heel wat mooie en heel goede wedstrijden, alleen lieten we het telkens na om een resultaat neer te zetten.”
Tegen PSG dan maar? Op 5 februari trekt Dejaegere met Toulouse naar de Franse hoofdstad. Een stunt tegen de Parijzenaars zou voor Dejaegere alvast het absolute summum zijn. Stunten tegen zijn grote idool, Lionel Messi. “In de heenwedstrijd tegen PSG is door tegen hem te spelen alvast een droom uitgekomen. Vanaf dag 1 ben ik al een diehard Messi-fan en dat ik toen tegen hem gespeeld heb en hem face-to-face gezien heb, vond ik echt zot.” Een truitje wisselen zat er jammer genoeg niet in. “Helaas had hij al met iemand anders gewisseld. Ik kon toen nog wel een truitje krijgen van een andere speler, maar dat boeide me eigenlijk niet. Het was Messi of niemand. Maar er is dus nog de terugmatch, dus wie weet.”
Nederlandstalige connectie
Opvallend: de voertaal op het veld bij Toulouse is zowaar Nederlands. De driehoek op het middenveld én de twee spitsen zijn immers Nederlandstalig. “Toch vrij uniek”, beseft ook Dejaegere. “Stijn Spierings, Branco van den Boomen en Thijs Dallinga zijn Nederlanders, terwijl Zakaria Aboukhal, die met Marokko nog aan de slag is op het WK, een Nederlandse Marokkaan is. Dat we onze moedertaal kunnen spreken, is zeker een voordeel. Het vergemakkelijkt de communicatie toch wel.”
Nog een voordeel: de coach van Toulouse, Philippe Montanier, werkte op een blauwe maandag nog in België als coach van Standard. “Dat schept een band, want nu nog spreken we af en toe over het Belgische voetbal of over Standard. Bij onze eerste ontmoeting kwam dat ook meteen ter sprake, want hij kende me nog uit zijn periode in België. Het zorgt ervoor dat je altijd wel iets hebt om over te praten. Of ik ondertussen een andere voetballer geworden ben? Dat denk ik niet. Ik heb alleszins nog steeds dezelfde speelstijl: ik probeer de aanjager te zijn van de ploeg. Ik ben nu wel een van de meest ervaren spelers, waardoor ik ook de jongeren probeer te begeleiden en aangezien ik ook tactisch sterke trainers als Hein Vanhaezebrouck had, kan ik op het veld ook snel tactisch bijsturen indien nodig. Het enige verschil met mijn periode bij Gent is dat ik nu misschien nog wat meer centraler word uitgespeeld.”
“Met onze coach Philippe Montanier, die een verleden heeft bij Standard, spreek ik af en toe over Standard of het Belgische voetbal”
Het mag Dejaegere dan wel duidelijk voor de wind gaan in Frankrijk, toch is hij na dit seizoen wel einde contract bij Toulouse. Al maakt de middenvelder zich daar vooralsnog allesbehalve zorgen over. “We zitten nog samen. Er zijn ook opties elders, maar ik voel me hier heel goed. We zien wel wat de toekomst brengt. Hopelijk brengt de mercato in januari duidelijkheid.” Een terugkeer naar België lijkt voorlopig dan ook nog niet aan de orde. “Zeg nooit nooit natuurlijk. In voetbal kan het snel gaan. Mijn transfer naar Toulouse was ook een donderslag bij heldere hemel, hé. Toch denk ik niet dat een terugkeer naar België al voor volgend seizoen zal zijn.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
