“Als niet-topclub wordt zesde plaats hoogst haalbare”

Door de ruime overwinning tegen Eupen kan Zulte Waregem wat geruster ademhalen. Zo verdampt ook de ergernis om de late puntendelingen tegen Waasland-Beveren en AA Gent en hekelt de achterban al veel minder het onverwachte vertrek van Onur Kaya. In het vooruitzicht van drie West-Vlaamse derby’s op rij schotelen we assistent-trainer Eddy Van den Berge zeven stellingen voor.

Zonder de late vervangingen van Onur Kaya tegen Waasland-Beveren en Erdin Demir tegen AA Gent stonden jullie nu met 9 op 9 mee aan de leiding.

Eddy Van den Berge: “Niet akkoord. Evengoed maakten we meteen na de wissel van Kaya meteen de 3-1, maar Nill De Pauw slaagde er niet in om Henrik Bjørdal alleen voor doel af te zonderen. Die actie was het bewijs dat we nog niet op onze lauweren aan het rusten waren, dat de focus er nog was. Op Gent stond Marco Bürki (de vervanger van Demir, red.) inderdaad niet goed in positie – nochtans op zíjn vertrouwde plek -, maar in de fasen vooraleer Gent in de zone van Bürki kwam, waren al een aantal andere spelers in de fout gegaan. Dus is het niet fair om die tegengoal helemaal op Marco af te wentelen.”

Met de ervaring en de schat aan ‘metier’ die nu op het veld staan, is een dip van 4 op 39 zoals vorig seizoen uitgesloten.

“Daar ga ik ook van uit, al mag er zeker nog een vervanger voor Onur Kaya bij. De komst van Mamadou Sylla geeft ons wat ademruimte voor het geval er Hamdi Harbaoui iets mocht overkomen en die transfer maakt het mogelijk om indien gewenst over te schakelen op een 3-5-2. Die 4 op 39 van vorig seizoen was, behalve de gebrekkige afwerking voor Nieuwjaar, ook te wijten aan blessurelast. Vooral de langdurige afwezigheid van Sammy Bossut kostte ons toen veel punten. Ik denk dat we opnieuw een van de drie, vier clubs zullen worden die strijden voor de zesde plek, want ik twijfel er niet aan dat de Grote Vijf meer dan ooit de top vijf van het klassement zullen bevolken. Als niet-topclub zal de zesde plaats dus het hoogst haalbare zijn.”

De transfer van Kaya betekent een groot verlies voor deze ploeg.

“Daar kan je niet naast kijken: vooral in balbezit bleek Onur telkens weer van goudwaarde. Hij fungeerde als rustpunt. Speel hem de bal toe en hij doet er bijna altijd iets goeds mee. Met Hicham Faik beschikken we wel over iemand die een groot deel van die taken kan overnemen. Hij is geen ’10’, maar dat was Onur in ons systeem ook niet in zijn vrije rol vanaf de flank. Faik heeft een dodelijk afstandsschot als extra wapen. Hij heeft al twee goals op zijn naam (de boogbal tegen Eupen was een beauty, red.) en het zal niet lang duren vooraleer hij ook van op ruimere afstand scoort. Ook bij standaardsituaties zullen we nog veel plezier aan hem beleven. Hij verfijnt zijn traptechniek door geregeld na training nog wat ballen te trappen. Overgekomen uit de Nederlandse competitie moet hij wel nog wennen aan zijn taken bij balverlies. In België krijg je veel minder tijd en ruimte om te voetballen. Noodzakelijke duels winnen op het middenveld, daarin heeft hij nog stappen te zetten.”

Damien Marcq, die herboren lijkt, en Florian Tardieu, die verlost is van zijn enkelblessure: het wordt voor de coach nog een verschrikkelijke keuze tussen die twee.

“Ze zijn complementair en schieten zowel op als naast het veld heel goed met elkaar op. Ze kunnen dan ook perfect sámen in de ploeg, dat kon je al merken tegen Lokeren en Eupen. Tardieu biedt ons, net als Faik, vuurkracht vanuit de tweede lijn, iets waar het ons de voorbije seizoenen vaak aan ontbrak. Hoe zwaar Marcq ook geveld werd door klierkoorts, ik heb altijd geweten dat hij zijn kwaliteiten van bij Charleroi – een uitstekende traptechniek met links en rechts, altijd aanspeelbaar, duelkracht en sterk in de balrecuperatie – niet verloren kon zijn. Bij mijn analyses van Charleroi was Damien altijd de eerste speler die ik accentueerde.”

Dit is het seizoen dat de carrière van Théo Bongonda kan maken of kraken.

“Dat beseft hij ook, hoor. Théo verkeert misschien nog niet in topvorm, maar dan nog kan hij op elk moment met een individuele actie iets forceren. Vandaag (vorige week vrijdag, red.) viel me op training weer het gemak op waarmee hij een verdediger uitschakelt en dat is toch nog altijd de belangrijkste kwaliteit van een flankaanvaller. Het is nu aan hem om zich door te zetten.”

Cercle Brugge wordt misschien wel de verraderlijkste wedstrijd van het seizoen, want het gros van de spelers is bij ons totaal onbekend.

“Voor ik aan mijn analyse begon, kende ik er welgeteld twee: Jérémy Taravel en Xavier Mercier. Van Gianni Bruno had ik al gehoord, maar ik had hem nog nooit zien spelen. Intussen heb ik al hun eerste drie wedstrijden van het seizoen tot in detail bekeken. Het mag duidelijk zijn dat het voor ons geen walk in the park wordt tegen die talenten van Monaco, die met name tegen Lokeren ook weerbaarheid toonden door de winnende treffer te scoren in blessuretijd nadat de bezoekers een vroege 2-0-voorsprong hadden uitgewist. Met het gelijkspel in Standard bewezen ze ook goed in organisatie te kunnen spelen.”

Je bent de enige assistent van Francky Dury die al zijn hele parcours in eerste klasse heeft meegemaakt, dus zal je wel je lot aan hem verbonden hebben.

“Ik heb nog twee jaar contract, hij tot 2023, maar ik hoop inderdaad dat we samen de rit kunnen uitdoen. Ik ben nu bezig aan mijn zestiende seizoen bij deze club, dan denk je niet meer aan een andere uitdaging. Voor mij is dit nog altijd mijn hobby die mijn beroep geworden is. De combinatie van het analyseren van de tegenstrevers en het veldwerk vind ik ideaal. Als ik lang genoeg achter de computer heb gezeten, ben ik blij dat ik weer even buiten mag. (lacht) Welke ambities ik nog heb? Nog minstens één keer een Europees avontuur meemaken en liefst één seizoen op twee play-off 1 spelen. Geloof me: dat wordt nog elk jaar een zwaardere dobber. Denk maar aan de finale van vorig seizoen tegen Genk voor het laatste Europees ticket, daar zag je op het veld maar al te duidelijk het verschil in budget. Tot vorig jaar kon je nog twijfelen aan de play-off 1-kansen van Standard, maar met de terugkeer van Michel Preud’homme is dat zelfs een titelkandidaat geworden.”