Anderhalf uur voor de start van de eerste trainingssessie waren T1 Rik Bouckaert en zijn trouwe assistent Geert Denys al bezig met de nodige potjes te plaatsen. De eerste in bevel nam even de tijd om ons te verwelkomen. Er moest de ervaren coach iets van het hart.
“Midden vorig kampioenschap kreeg ik een aanbod uit tweede provinciale, om direct over te nemen. Dat weigerde ik onmiddellijk, want ik had verplichtingen in Zerkegem. Een woord is een woord, dat verbreek je niet. Net daarom ben ik zwaar ontgoocheld op menselijk vlak. Wij hadden stevige nieuwkomers aangetrokken en contractueel vastgelegd. Drie van hen hadden getekend omstreeks Nieuwjaar en aan mij hun woord gegeven. Ze verbraken hun belofte en daar til ik zwaar aan. Het behoud verzekeren in derde provinciale zal moeilijk worden. Wij werken met de middelen die ter beschikking zijn en ik heb vertrouwen in mijn groep. Ze zullen telkens tot het uiterste gaan. Wellicht wordt het een competitie op twee snelheden, met zes teams die strijden voor de promotieprijzen en evenveel ploegen die de degradatie moeten ontlopen.”
“Het behoud verzekeren in derde wordt moeilijk, temeer omdat drie nieuwkomers hun woord verbraken”
Volgende neofieten popelen naar de competitiestart: Niels Anthone (Dudzele), Danny Bekaert (Damme), Alexis Bert (Ruddervoorde), Emiel De Clerck (Hertsberge), Jasper Jonckheere (Varsenare), Thomas Moerman (Beernem), Nicolas Tant en Olivier Verhé (beiden Loppem). Drie spelers stoppen tussen de krijtlijnen: Pieter Barzeele, Niels Mylle en Tobias Bilaey. Gilles Vandenberghe trekt naar Wingene.
Niels Anthone: “Bij Dudzele had ik het naar mijn zin, maar de verplaatsingen zouden te zwaar wegen, ik ben immers verhuisd daar Aartrijke. Zowel Dudzele als mijn nieuwe ploeg promoveren, het wordt straks een leuk weerzien met de vrienden. Nu zal ik in het andere kamp strijden.”
Nicolas Tant fungeerde tien seizoenen als onbetwistbare titularis in Loppem: “Bewust opteerde ik voor iets nieuws, dicht bij huis. Ik woon immers in Jabbeke. Onder de vleugels van T1 Rik Bouckaert speelde ik en tijdje en het klikte altijd tussen ons. Derde provinciale? Overal komt het als keeper op hetzelfde neer: ballen neutraliseren.”
Gescheurde kruisbanden
Olivier Verhé rekent op een tweede voetballeven: “Afgelopen kampioenschap was nog niet begonnen en ik kreeg te kampen met gescheurde kruisbanden. Op een iets lager niveau hoop ik fit te blijven. Het best kan ik uit de voeten als linksvoor of achter de diepe spits. Ik hunker naar de bal maar laat me toch gespaard blijven van blessures!”
Emiel Declercq vreesde een leegloop bij Hertsberge: “Rik Bouckaert contacteerde me en ik aarzelde geen moment. Hij posteerde me destijds in de eerste ploeg van Loppem toen ik amper 16 lentes telde. Zerkegem beschouw ik als een stap vooruit, ik ken immers een paar kernspelers. Ze lieten me een goede indruk na. Zelf ben ik een diepe spits. Ook op de beide flanken kom ik tot mijn recht.”
Jasper Jonckheere begroette ons met een kwinkslag: “De vorige jaren interviewde je me ook meermaals, want waar was ik nog niet aangesloten? Opnieuw kies ik als doelman voor een moeilijke uitdaging. Ik was al keeper bij alle ploegen uit Groot-Jabbeke. Aanvankelijk wilde ik de handschoenen opbergen en mij proberen te bewijzen als veldspeler. Toen er één van de binnengehaalde goalies zijn staart introk, werd mij gevraagd om in nood weer tussen de palen post te vatten. Dus haakte ik meteen de knoop door besloot opnieuw als ballenpakker aan te treden. Je weet maar nooit hoe alle verloopt.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
