Stilaan herstelt ons land zich van alle corona-ellende. Zo ook de sportwereld die half maart alle competities in scherven zag vallen. Het is nog te vroeg om alle diepe wonden te likken maar er is toch weer een perspectief.
Deze week konden al de West-Vlaamse volleybalreeksen worden gepresenteerd, in het basketbal liggen de mogelijke scenario’s voor volgend seizoen klaar, de wielerploegen kennen de nieuwe kalender en kunnen (stages) plannen en in het profvoetbal, dat alweer de meeste stank nalaat, kan weer aan voetballen in plaats van aan eigen profijt worden gedacht. Dezer dagen moet in elke bestuurskamer van de kleinste tot de grootste sportclub het volgende seizoen worden gebudgetteerd, hoe moeilijk dat ook is.
En voor allen geldt wat Benjamin Bogaert van Basketbal Vlaanderen verderop in deze krant stelt: “Het is het ideale moment om voorzichtiger te budgetteren”. Een deuntje dat we in de voetbalwereld al tientallen jaren horen. Gevolgd door de riedel ‘we gaan meer investeren in de eigen jeugd’. Dat laatste is voorgaande jaren, ook door de politieke regels, ook wel gestaag gebeurd.
Al tientallen jaren horen we ‘we gaan meer investeren in de eigen jeugd’
Volgens een studie van Deloitte zaten de 24 Belgische clubs vorig seizoen al samen aan een bedrag van 42,5 miljoen euro – weliswaar wordt het overgrote deel hiervan gedragen door de topclubs. Maar tegelijk zaten 17 clubs in de rode cijfers én kregen dit seizoen alweer zeven clubs van de bond geen proflicentie. Gelukkig bracht voor vier clubs het BAS redding. Lokeren is al begraven, SV Roeselare, naar verluidt 10 miljoen euro schulden, lijkt terminaal en Virton spartelt voor de rechtbank. De hoofdreden voor al die ellende: veel te hoge loonlasten, bij sommige clubs tot zelfs 60 procent van het budget.
Wetende dat door de coronacrisis àlle inkomsten zullen dalen – sponsoring, uitgaande transfers, ticketing… – kan ‘voorzichtiger budgetteren’ alleen maar betekenen: budgetteren op lange termijn. Net daarom zijn de plannen van Paul Conway met KV Oostende geweldig interessant.
Het budget in toom houden, een significant deel daarvan in de jeugdwerking stoppen, overal jonge talenten rekruteren – zij het dan op basis van wetenschappelijke modellen, hen voor meerdere jaren vastleggen en geen overdreven spelerslonen meer. Sportbusiness naar Amerikaans model, zo poneert Conway. Of zoveel gezond verstand volstaat om van KVO een blozende eersteklasser te maken, moet afgewacht worden, maar het verdient minstens het voordeel van de twijfel. En het is bij uitbreiding leerrijk voor elke sportclub op elk niveau.
Reageren? frank.buyse@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier