“Het is de bedoeling om zo fris als mogelijk aan de start te staan”

Michael Bultheel uit Lendelede neemt op de Olympische Spelen deel aan de 400 meter horden.

Hier zijn we terug. Ik schrijf dit vlak voor afreizen naar Uberlandia, waar ik een 10-tal dagen de laatste hand zal leggen aan mijn voorbereiding, ver weg van alle drukte in het olympisch dorp. Dit is nodig, want het betreft toch een verre reis met een belangrijk uur verschil, waar het lichaam toch enkele dagen van dient te herstellen. Héél hard zal er dan ook niet meer getraind worden ginds, het is nu eenmaal de bedoeling om zo fris als mogelijk aan de start te staan.

Topsportmentaliteit

De eerste berichten vanuit het olympisch dorp zijn intussen binnen gesijpeld en deze zijn niet eensluidend: voor de Australiërs is het dorp dik onvoldoende en ze weigeren dan ook erin te trekken tot de mankementen opgelost zijn. Volgens de Belgen daarentegen valt het eigenlijk allemaal wel mee. Naar mijn aanvoelen is deze verschillende mening omtrent de kwaliteit van de huisvestiging van de Olympische atleten typerend voor het verschil in topsportmentaliteit tussen beide landen. De Australiërs willen absoluut niets aan het toeval overlaten en hun atleten perfect voorbereid aan de start krijgen. Voor hun is een wc-pot die niet doorspoelt te beschouwen als een niet aanvaardbare bron van ergernis, en dus stress, die vermeden moet worden. Overdreven? Misschien, maar Australië is wel het land dat per capita het meeste medailles binnenhaalt en dit volgens mij, maar ik ga er mijn hand nu ook niet voor in het vuur steken, relatief dopingvrij. Dus wie heeft dan gelijk?

Nationale schande

Ik geef toe, hun klimaat en prachtige natuur is absoluut meer uitnodigend om aan sport te doen of op zijn minst te bewegen, waardoor een actieve levensstijl meer in hun cultuur ingebakken zit. Dit zorg ervoor dat je uit een veel grotere poule sportende kinderen de talenten kunt detecteren. Maar van een getalenteerd kind een medaillewinnaar op een Olympische Spelen maken is een ongelooflijk complexe opdracht die de Australiërs met veel branie hebben uitgevoerd sinds 1976, toen ze op de Olympische Spelen in Montreal zonder gouden medaille naar huis kwamen, iets wat werd beschouwd als een nationale schande.

“Zonder gouden medaille naar huis komen werd in Australië beschouwd als een nationale schande”

Dit was dan ook het startschot voor een ongelooflijk ambitieus project waarbij verschillende ‘High Performance Centers’ werden opgericht, waarvan het kroonjuweel, het Australian Institute of Sport (AIS), in de hoofdstad Canberra terug te vinden is. Meer dan 20 jaar later plukken ze de vruchten met maar liefst 58 medailles (voor exact het dubbel aantal inwoners als in België) tijdens de thuis-Spelen in Sydney. Van een langetermijnvisie gesproken.

Gratis trainen

Dit is mijns inziens dan ook waar het in ons hopeloos verdeelde land voornamelijk aan ontbreekt om toch ietwat mee te spelen op het internationale sporttoneel: het samenbrengen van ons sportief talent en hun de best mogelijke faciliteiten en omkadering aanbieden. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig in 2012 de Spelen van Londen te mogen voorbereiden hebben aan dit AIS. Zonder hun hulp (ik mocht er gratis trainen, had toen namelijk de middelen niet voor een dure trainingsstage) had ik Londen ongetwijfeld niet gehaald en zou ik nu ook mijn valies voor Rio niet aan het inpakken zijn. Dus GO TEAM BELGIUM! Maar ook wel een beetje GO AUSSIES!