Helft van ‘zesling van Blankenberge’ naar Paralympics in Tokio: “We willen bewijzen dat een beperking je dromen niet in de weg mag staan”

De broers Tom, Bruno en Arne Vanhove zijn er klaar voor. “Elke paralympiër verdient het om ook even in de spotlights te staan.” © Davy Coghe
Philippe Verhaest

In Blankenberge waren ze op 17 augustus 1983 als zesling wereldnieuws, nu zijn broers Tom, Bruno en Arne Vanhove vertrokken naar de Paralympische Spelen. In Tokio willen ze schitteren met het nationale goalbalteam. “Dit met ons drie mogen beleven, is onbetaalbaar.”

Exact 38 jaar geleden beviel Ria Gadeyne in het Fabiolaziekenhuis van Blankenberge van liefst zes kinderen. Een team van liefst 23 mensen stond paraat en zorgde ervoor dat zowel de zes baby’s als de mama in leven bleven, bijna vier decennia geleden allesbehalve een evidentie.

Anno 2021 stellen de zes kinderen het een voor een goed en trekt de helft ervan naar de Paralympics in Tokio. Tom, Bruno en Arno worden niet graag bekeken als de helft van de Blankenbergse zesling – die ze vormen met zus Veerle en broers Jelle en Lode – maar laten zich liever vergelijken met de Borlées: atleten die voluit voor hun sport leven.

Als we anderen kunnen inspireren, is dat mooi meegenomen. Iedereen moet beseffen dat niets onmogelijk is. Je moet er alleen hard voor willen werken

De Vanhoves willen echter niet op de atletiekpiste schitteren, maar op het goalbalveld. Daarin spelen blinden en slechtzienden in teams van drie tegen drie met de bedoeling om de bal in het doel van de tegenstander te rollen. De spelers dragen een geblindeerde bril om iedereen gelijke kansen te geven en de bal heeft een ingewerkt belletje, zodat elke goalballer die goed hoort aankomen.

Allerhoogste toneel

Voor Bruno wordt dit de derde deelname aan de Paralympics. Tom is voor de tweede keer van de partij, Arne maakt dan weer zijn debuut. “We kijken enorm uit naar wat Tokio ons te bieden heeft”, klinkt het in koor. “Op het voorbije EK en WK haalden we telkens brons, maar een olympiade is het állerhoogste toneel waarop we kunnen acteren. De ambitie is duidelijk: met de Belgian Bulls (de bijnaam van het goalbalteam, red.) willen we zeker tot de kwartfinales doorstoten. Alles wat daar nog bij komt, beschouwen we als een leuk extraatje.”

Dat Tokio 2020 met drie Vanhoves beleefd zal worden, beschouwen de broers als een uniek moment. “Eigenlijk is zoiets van onschatbare waarde. We voelen ook bij onze mama, papa Edwin Vanhove, onze twee andere broers en zus dat zij er erg naar toeleven. Ik denk dat we ons pas binnen enkele jaren bewust zullen zijn van wat we straks allemaal zullen meemaken.”

Bij goalbal dragen spelers een geblindeerde bril om iedereen gelijke kansen te geven.
Bij goalbal dragen spelers een geblindeerde bril om iedereen gelijke kansen te geven. © Getty

De voorbereiding verliep voorspoedig, zo valt te horen. Tijdens een tornooi in Litouwen eindigden de Belgian Bulls vierde, terwijl de top zes van Europa er aanwezig was. “In totaal staan er een negentigtal landen in de wereldranglijst, wijzelf behoren nu tot de beste tien ploegen. We mogen dus wel wat ambitie hebben”, knipoogt het trio.

Belgische vlag

Voor Bruno worden dit zijn laatste Paralympics. Samen met de Waregemse amazone Michèle George mag hij straks de Belgische vlag dragen tijdens de openingsceremonie. “Dat wordt speciaal”, zegt hij. “Ik wil niet enkel onze goalbalploeg vertegenwoordigen, maar iedereen die bij de Paralympics betrokken is of een warm hart toedraagt. De Olympische Spelen krijgen terecht veel aandacht, maar ook elke paralympiër verdient het om ook even in de spotlights te staan.”

Iets wat broers Tom en Arne beamen. “Iedere atleet bewijst er dat een beperking je dromen niet in de weg mag staan. Wij hebben onze visuele handicap aanvaard en in ons leven geïntegreerd. Als we zo anderen kunnen inspireren, is dat mooi meegenomen. Iedereen moet beseffen dat niets onmogelijk is. Je moet er alleen hard voor willen werken.”

Nu mág je staren

Tijdens de Paralympics wil Tom ook nog een andere ambitie waarmaken. Als enige landgenoot zal hij samen met 21 andere buitenlandse kandidaten strijden voor een zitje in de atletencommissie van het International Paralympic Committee. “Ik wil me na mijn actieve sportjaren blijven inzetten voor goalbal. Teamsporten voor blinden en slechtzienden verdienen meer aandacht en daar wil ik mee mijn schouders onder zetten.”

Daarom hoopt het trio ook dat de Paralympics straks massaal gevolgd zullen worden. “We maken ons geen illusies: de populariteit van de reguliere Spelen zullen we waarschijnlijk nooit halen, maar er zijn een pak paralympiërs die haast bovenmenselijke prestaties neerzetten. Mensen met een beperking worden vaak wegens de verkeerde redenen nagestaard. Wel, nu is hét moment om wel eens met grote ogen naar ons te kijken.”

De Belgian Bulls spelen donderdag hun eerste wedstrijd tegen China.