Simon Buysse (Filou Oostende): “Opletten om gefocust te blijven”

De wedstrijd tussen Filou Oostende en VOO Liège Basket wordt zaterdag een match der Belgen. Luik mag wegens financiële moeilijkheden (even?) geen buitenlandse spelers opstellen en moet dus gedwongen spelen met uitsluitend Belgen. Bij Filou Oostende is het dan weer een heel bewuste keuze. Daar neemt Dario Gjergja zijn jonge Belgen volop mee in zijn rotatie. Zoals Simon Buysse (22), die na een jaar Okapi Aalstar terugkeerde naar de kust. “Op training moet ik de coach proberen te overtuigen dat ik een betere rol aankan.”

Na één seizoen bij Okapi Aalstar maakte de jonge Sijselenaar deze zomer gebruik van een opstapclausule in zijn contract om terug te keren naar Filou Oostende, waar hij twee seizoenen geleden al deel van uitmaakte. Toen nog vooral als speler van satellietploeg KBGO, nu als een volwaardig lid van de eerste ploeg. “Met een andere status ben ik terug kunnen komen”, zegt Simon Buysse. “Bij Aalstar voelde ik me voor het eerst een volwaardige speler van de eerste ploeg en niet meer een jeugdproduct die enkele minuten kreeg. Ik zat in de rotatie, voelde dat ik iets kon bijdragen. Ik leerde er veel bij. (stilte) Ook hoe het níét moet, dat heb ik zeker geleerd. Na enkele maanden werd het er echter een echt circus. Wilde veranderingen, beslissingen die niets met het sportieve te maken hadden, een coachwissel… Ik verdween van het voorplan. Aalstar wilde dat ik bleef, maar ik ben blij dat ik er niet gebleven ben. Helaas is Aalstar voor mij nog geen afgesloten hoofdstuk.”

“Helaas is Aalstar nog geen afgesloten hoofdstuk”… – Simon Buysse

Hoezo?

“De oude vzw van Okapi Aalstar is deze zomer in vereffening gegaan en er kwam een CVBA met een nieuwe investeringsgroep, maar ik moet wel nog altijd centen van die club hebben. Met die zaak ben ik al sinds juni bezig. Of ik daar wakker van lig? Automatisch doe je dat. Anderen behartigen mijn zaak, maar het blijft wel mijn geld. En vooral de manier waarop mensen gereageerd hebben stoot me tegen de borst. Sommigen nemen hun telefoon niet meer op. Laf en niet correct. (zucht) Ik hoop dat ik dat verhaal binnenkort kan afsluiten.”

Je bent een jaar weggeweest. Is Filou Oostende in dat jaar veranderd?

“Bij de club is er veel veranderd: Sam Rotsaert weg, Philip Debaere weg, Marie De Clerck nieuw. Of dat voor mij veel verschil maakt? Ja, het vertrek van Sam vind ik heel jammer. Samen hebben we een superjaar meegemaakt met Duva. Bovendien bewonder ik zijn omgang met de spelers. Hij baskette zelf, weet wat er speelde in een groep, gaf me ook extra trainingen… Een gemis. Philip was ook een man die wel eens vroeg hoe het was. Maar basketbalmatig is er niets veranderd. De coach is gebleven, zijn stijl is dezelfde, de manier van spelen en de visie op basket bleven gelijk.”

Als jeugdspeler speelde je bijna de hele wedstrijd en was je heel bepalend. Hoe is het om nu back-up en role player te zijn?

“Niet gemakkelijk, neen. Zelf in Duva in tweede klasse kon ik doen wat ik wilde. Je moet op een andere manier spelen, je ziet en voelt veel minder de bal. Dat moet je wel doorstaan om weer een belangrijke rol te krijgen. In de minuten die ik krijg, moet ik mijn rol zo goed mogelijk vervullen. En op training moet ik de coach proberen te overtuigen dat ik een betere rol aankan. Dat is het enige wat ik als speler kan doen.”

Dario Gjergja zei enkele weken geleden: de jongeren moet sneller bijleren. Wat zijn jouw werkpunten?

“Daar heb ik er nog veel van. Ik heb geen atletisch lichaam, dat is al een groot werkpunt. Mijn defensief werk kan nog beter, ik moet aanvallend nog belangrijker worden. Nu heb ik niet de meest dragende rol, wat ook logisch is. In de Belgische competitie vallen die dingen minder op, maar op het Europese niveau wordt alles meteen duidelijk. Ook binnen de ploeg krijg je dan automatisch een hiërarchie. Het is aan ons, de jonge gasten, om mee naar een hoger niveau te gaan door op training méér te doen dan de vaste waarden.”

“Van de lastigheid van het vele reizen ben ik enorm geschrokken. Het klinkt stom, maar dat killt je” – Simon Buysse

Door de Champions League hebben jullie nu om de vier dagen een match. Hoe verteer jij dat ritme?

“Ik vind dat veel leuker dan één match per week. De hele week tweemaal per dag trainen voor één match: dat zou zinloos zijn. Maar het is opletten om altijd even gefocust te blijven. Kijk, de uitwedstrijd tegen Limburg – de enige competitiematch die we tot nu toe verloren en waarover je dan automatisch veel langer nadenkt – was de allereerste keer in mijn leven dat ik ‘s morgens opstond zonder een game day-gevoel. Normaal sta ik op en ben ik dan al bezig met de wedstrijd. Die dag niet. Eigenlijk is dat wel ergens logisch. Bij zoveel matchen na elkaar, en net na het duel tegen de Italiaanse topper Sassari, is het ergens wel logisch dat je niet altijd even opgeladen bent. En ook van de lastigheid van het vele reizen ben ik enorm geschrokken. Overstappen, wachten, weer overstappen, tjolen… Het klinkt stom, maar dat killt je.”

Een West-Vlaamse jonge kerel die prof wordt: zo zijn er niet veel. Waarom is het jou wel gelukt?

“Tgoh, hard werken en volharding, denk ik. Ik heb er wel veel voor opgeofferd. Na twee jaar Topsportschool in Brugge ging ik voor vier jaar naar de Topsportschool in Leuven. Internaat, weg van thuis: het was niet altijd een makkelijke situatie. Je maakt plots kennis met andere nationaliteiten, andere kleurtjes, andere gewoontes. In Sijsele kom je dat allemaal niet tegen, hoor. De laatste jaren heb ik ook mijn studies aangepast. Maar het is iets dat ik absoluut wil.”

Is er ooit een andere optie geweest dan profspeler worden?

(blaast) “Ik kon ook in tweede klasse spelen, gecombineerd met studies aan de universiteit, maar dat is nooit plan A geweest.”