Ploegsteert is een gloednieuwe damesbasketbalploeg rijker, of zo is toch de ambitie. Om talent binnen BBC Ploegsteert-Heuvelland te houden, werd werk gemaakt van een damesploeg waar ook volwassen speelsters aan de competitie deel kunnen nemen. “Er wordt hier al jaren over gesproken, het was dus hoog tijd om het ook daadwerkelijk uit te voeren”, klinkt het bij coach Manu Heughebaert (49).
Dames binnen de rangen van de basketbalploeg, die zowel in de Vlaamse als de Waalse competitie actief is, zijn geen nieuw gegeven. Toch was de oprichting van deze nieuwe ploeg broodnodig voor het verder groeien van de club. “Jong talent kon hier probleemloos beginnen, want ze konden perfect in een gemixte ploeg spelen. Pas in een later stadium werden we steeds opnieuw met hetzelfde euvel geconfronteerd.”
Probleem
Manu schetst de pijnlijke realiteit waar tot voor kort geen oplossing voor was. “Eenmaal de dames een bepaalde leeftijd hadden bereikt, konden ze niet langer in de gemengde ploegen spelen. Een alternatief binnen onze club, die nog steeds trots is op de familiale sfeer die er heerst, was er niet. Het resultaat was dan ook dat de speelsters uitweken naar andere ploegen zoals die van Ieper. Dat was keer op keer pijnlijk, want je zag talent zo de deur uitwandelen om niet meer terug te keren. De enige oplossing was een nieuwe damesploeg, maar er heerste binnen het bestuur heel wat twijfel. Deze maand waagden we dan uiteindelijk de sprong in het duister en lanceerden we een oproep.” Tijdens de eerste training, die vooral moest dienen om kennis te maken, daagden een tiental potentiële speelsters op. Manu maakte meteen duidelijk wat de ambities waren. “Zo weinig mogelijk verliezen”, lacht hij. “We starten onderaan de ladder en moeten niet alleen aan onze techniek, maar eveneens aan de ploeg werken. Met uitzondering van enkele toppers zijn alle leden volledig nieuw in de wereld van het basketbal. Hoewel we meteen in de competitie starten kan het niet de bedoeling zijn om nieuwe leden weg te jagen door het vooropstellen van onhaalbare doelstellingen.”
Het was altijd pijnlijk om meisjes te zien vertrekken
Thuiskomen
Amélie Demon (30) is een van aanwezigen tijdens de eerste training, wat meteen een terugkeer naar haar roots wordt. “Ik was zes jaar oud toen ik in Ploegsteert ben beginnen spelen en ik vond in basket mijn uitlaatklep. Ik bleef groeien tot ik op een bepaald ogenblik mijn plafond had bereikt. Er was geen enkele andere optie meer voor mij dan uit te wijken naar een andere club, want Ploegsteert-Heuvelland had geen ploeg meer die me verder kon helpen. Ik kwam terecht in het Franse Armentières, waar ik het uiteindelijk kon schoppen tot de professionele competitie. De laatste jaren had ik de sport echter vaarwel gezegd. De komst van ons eerste kindje deed me besluiten het heel wat rustiger aan te doen. Nu ik opnieuw hier kan spelen, op de plaats waar alles begon, voelt het een beetje aan als thuiskomen. We hebben de ambitie zonder de druk van de professionele competitie. Voor mij voelt het dan ook aan als een passie en niet langer als een verplichting.”
Nieuw in het wereldje
Lilit Muradyan (20), afkomstig uit Poperinge, vond ook haar weg naar Ploegsteert zonder enige link met de competitie. “Mijn vriend speelt basketbal, dus op kot stond wel een korf, zonder meer”, lacht ze. “Ik ben een absolute beginneling, maar wil toch mijn kans wagen. Dat ik in Poperinge woon, vormt niet meteen een probleem. Ik studeer in Brugge en neem iedere vrijdag de trein naar huis. Die passeert in Komen dus kan ik hier afstappen, trainen en dan huiswaarts keren. Dat ik nieuw ben in het wereldje gaat me er niet van weerhouden om telkens te spelen om te winnen. Ik heb een vechtersmentaliteit en zal die zonder aarzelen inzetten op het veld.” (SR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
