Het seizoen 2021-2022 was een grand cru voor Filou Oostende: opnieuw de landstitel, de allereerste BNXT Supercup, finale beker van België, Round of Sixteen Champions League en na de feestelijkheden een halve finale in de BNXT League. Een terugblik op het BNXT-seizoen en een bespreking van onze top-vijf.
Bam! Wat een binnenkomer in de BNXT League, die 51-105-overwinning bij Phoenix Brussels. Het leidde naar een perfect parcours, 18 op 18 in het nationale deel binnen de BNXT League. Vijf zeges meer dan dichtste achtervolger Kangeroes Mechelen. De stats leren dat Oostende toen in bijna alle tabellen de allerbeste was: aanval (90,3), defensie (73,6), veldkorven (54,5 %), tweepunters (61,6 %), bommen (39,9 %), assists (21,7) en rebounds (32,7).
In Elite Gold leed Oostende een eerste nederlaag in Den Bosch: een bruuske stop na 22 zeges op rij. 23 zou een verbetering van het clubrecord geweest zijn… De roodgelen verloren eveneens in Leiden (met 87-69 het grootste verschil) en kenden veel moeite op verplaatsing bij Feyenoord en Landstede Hammers. Ze rondden die Elite Gold toch als koploper af en ze waren helemaal top om Bergen in de halve finales te sweepen. Daarna brak Filou het winstrecord van de eerste finale door Kangoeroes met 43 punten naar Mechelen te sturen. Toch waren er vier finales nodig voor de titeltrofee in de Oostendse buidel stak. Van der Vuurst kreeg tijdens het titelfeestje in Mechelen de trofee van finale-mvp!
Lijdensweg tegen Leiden
Leiden schakelde Oostende in de halve finales van de crossborder play-offs uit. Het vet was van de soep. Eén voorbeeld: seizoens-mvp Levi Randolph was in de twee duels slechts een schim van zichzelf. Die tachtig minuten tegen Leiden vormden, jawel, een lijdensweg voor de Oostendenaars. Leiden smeerde hen zelfs de eerste thuisnederlaag sinds 4 mei 2021 aan.
Grote onderscheiding
Dat slot mag het goede seizoen niet besmetten. Welke club in België zou niet gelukkig zijn met een landstitel, een BNXT Supercup, een finalestek in de beker van België, een plaats in de Round of Sixteen van de Basketball Champions League (herinner je die superzege tegen Malaga!) en een halve finale in de BNXT League? Grote onderscheiding voor Dario Gjergja en zijn discipelen want dit is geen vanzelfsprekende prestatie!
Dario Gjergja stelde achttien spelers op. Onder hen ook Jesse Waleson (die half februari aan Kangoeroes Mechelen uitgeleend werd), Brandon McCoy (die begin oktober een zware knieblessure opliep) en de beloftes Matteo Verstraete en Maarten Vandenbossche.
Top-vijf
We legden onze top-vijf van dit seizoen, één per positie, voor aan Philip Debaere, gewezen international en gewezen speler en sportief manager van Oostende.
Kapitein Dusan Djordjevic speelde alle 28 matchen van de reguliere competitie maar moest zich door een vervelende voetzoolblessure in de play-offs tot een drietal minuten beperken. “Zijn niveau liep gelijk met het niveau van de ploeg: zeer goed tot en met het einde van de Europese campagne. Ondanks zijn leeftijd forceerde hij zijn team Europees nog langs en over de tegenstanders. Na de Champions League zakte de ploeg wat in mekaar. Bij blessures heeft iedereen een pijngrens die niet meer houdbaar is. Je leeftijd doet er dan niet toe”, stipt Debaere aan.
Finesse
Levi Randolph kreeg de onderscheiding ‘mvp van het seizoen’. Terecht. “In het eerste driekwart van het seizoen mocht je altijd de bal aan Randolph geven en hij deed er wel wat mee. Maar in de bekerfinale en in de crossborder-play-offs zag je dat niet meer. Randolph is een technische finesse-speler die het moeilijk heeft wanneer andere teams, zoals Limburg United in de bekerfinale, hem heel fysiek en potig aanpakten. De Nederlandse ploegen spelen ook allemaal hard, op het scherp van de snee.”
Steeds zullen we Phil Booth, winnaar van twee NCAA-finales, onthouden als de man die in de beslissende playoff-finale de ballen van de zege dropte. “Hij sleurde de ploeg naar de winst. Europees, zoals in Tallinn, speelde hij vaak beresterk. Maar hij was ook onderhevig aan de vormcurve van de ploeg.”
Niet alles op stats
Pierre-Antoine Gillet haakte wegens een achillespeesblessure na de bekerfinale af en keerde bijna twee maand later, bij aanvang van de play-offs, terug: een perfecte timing voor zijn comeback. “Pierre heeft ten opzichte van de anderen nog meer présence dan vroeger. Je ziet zijn werk en inzet niet altijd op statistieken, zeker zijn pure defensieve inspanningen niet. Als Pierres driepunters vallen, is hij altijd outstanding. Anders is hij meestal gewoon goed. Jantunen was zijn perfecte doublure: een ijzersterk duo op de vier-positie.”
Lange armen
Na zijn eerste matchen keerde Amida Brimah in de eindejaarsdagen met corona terug uit Ghana. Wanneer hij langzamerhand goed begon te draaien, brak mister blockshot eind maart een middenvoetsbeentje. “Hij moet het hebben van de assists die Djordjevic en van der Vuurst in zijn handen droppen. Zijn positie en handen zijn goed. Defensief was hij heel aanwezig met zijn storend werk in de tweede lijn. Zijn lange armen en zijn detente doen me een beetje denken aan Andre Riddick.”
Hegemonie
In de al elf jaar durende hegemonie onder coach Dario Gjergja brak Oostende bijna elk seizoen één of meer records. Ook nu, in dit hemelse-elfde seizoen, sneuvelde er nog eentje. Met elf landstitels op een rij (2012-2022) doet BCO het beter dan Hermes Oostende dat van 1971 tot en met 1980 tien seizoenen op rij landskampioen vrouwenvolleybal werd. Een zeer indrukwekkende prestatie!
(Peter Rossel)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
