Freddy Declerck is de allergrootste supporter van Sunair Oostende

Vroeger en nu maar steeds in het geel-blauw van Sunair. © JLO
Redactie KW

Volgens een vlot circulerend bericht op Facebook was supporter Freddy Declerck (62) vorige week aan de gevolgen van een ziekte overleden. Maandag stelden we ten huize Declerck in Ruddervoorde zelf vast dat de meest enthousiaste supporter van Sunair Oostende gelukkig nog springlevend is. Het voelde voor ons als een verrijzenis aan, want eigenlijk missen we Freddy al negen jaar in de Oostendse basketarena.

Even terugspelen op de cassette van de Oostendse basketgeschiedenis. Sunair Oostende kende nooit een uitbundiger supporter dan Freddy Declerck. Geel en blauw zijn z’n kleuren, Rudolf Vanmoerkerke is zijn voorzitter, Sunair is zijn clubnaam. Ook toen de club Orange en later Telindus heette en zijn clubkleuren wijzigde, bleef Freddy Declerck in het geel en blauw van Sunair zijn team aanmoedigen. Hij staat ook bekend om zijn encyclopedische kennis van BCO. “Ik weet alles over mijn Sunair Oostende. Sunair is mijn leven”, verkondigde super-supporter Freddy Declerck vaak. “Mijn hart is gevuld met een superdosis geel-blauwe liefde.”

Geliefd

Nergens in het land was er bovendien een efficiëntere verkoper van het basketbaljaarboek. Voor toenmalig hoofdredacteur Bob Geuens verkocht Freddy vlot een paar honderd exemplaren aan supporters, spelers en bestuursleden. Rudolf Vanmoerkerke noemde zichzelf supporter nr. 1 en zette in 1992 op papier dat Freddy ‘de allerbeste supporter nr. 1 van Sunair Oostende’ is.

Mijn hart is gevuld met een superdosis geel-blauwe liefde

Freddy Declerck is geen Facebooker en wist dus niets af van zijn overlijdensbericht. “Vorige week, dinsdagavond kwart voor elf, vernam mijn broer als eerste dat nieuws via de telefoon. Gedurende zes dagen stond de telefoon hier roodgloeiend. Peter Bout, die al naar de begrafenisondernemer gebeld had om te weten of het nieuws klopte, belde bij me thuis aan en trok een foto van mij”, vertelt Freddy Declerck.

“Eerst reageerde ik heel boos: wie stelt zo’n bericht op? Ik was er niet goed van. Ik vernam dat onder meer ook Lucien Van Kersschaever en Louis Casteels over me spraken. De reacties op mijn zogezegd overlijden zijn onbeschrijflijk. Zo begrijp ik dat ik wel nog geliefd ben. Ik ben nog niet vergeten. Daarvoor ben ik dankbaar.”

Freddy Declerck jubelt bij Doum Lauwers, Jean-Marc Jaumin, Quadre Lollis, John Jerome, Ronny Bayer, Matthias Desaever, Tomas Van Den Spiegel, Piet De Bel en Barry Mitchell.
Freddy Declerck jubelt bij Doum Lauwers, Jean-Marc Jaumin, Quadre Lollis, John Jerome, Ronny Bayer, Matthias Desaever, Tomas Van Den Spiegel, Piet De Bel en Barry Mitchell.© Bart

Het toeval wil dat op de dag van het valse overlijdensbericht tante Rachel (98) van Freddy overleden is. “Drie dagen later, tijdens haar uitvaart, kon ik het in de kerk niet meer droog houden. Ik zag mezelf in haar kist liggen”, vertrouwt Freddy Declerck ons toe. Op de vraag hoe hij zijn eigen uitvaart ziet, denkt hij even na. “Ik wil opgebaard liggen in mijn Sunair-trui. In de kerk mag het Sunair-orkest van Carlos Demey spelen. Later wil ik dan mister V, mijn moeder en Bob Geuens in de hemel terugzien. Wel leef ik nu nog en ik blijf van het basket genieten. ‘s Avonds ga ik niet slapen voor ik op radio het resultaat van Oostende hoor. Pas dan ben ik rustig. Alle matchen van Oostende die op televisie uitgezonden worden, bekijk ik. Op vrijdag koop in de gazettenwinkel van Ruddervoorde De Zeewacht om de basketartikels te lezen. Elke nieuwe dag is een bonus voor mij.”

Geen verre reizen

“Op mijn twaalfde, in 1970, woonde ik met buurman Pierre mijn eerste match van Sunair bij: een derby in en tegen Avanti Brugge. Sinds 1978 was ik op alle thuismatchen, snel daarna ook op de verplaatsingen. Ik heb ook Europese trips naar Groningen en Den Bosch (Nederland) en Steinsel (Luxemburg) meegemaakt. Uit vliegangst deed ik geen verre reizen me, zelfs niet op uitnodiging”, vertelt Declerck die vooral in de mister V-arena vanop zijn plaatsje links naast de korf heel wat sfeer creëerde. “Bij het afscheid van die arena heb ik, zoals bij de eerste match daar, het parket gekust.”

Ik was er niet goed van toen ik hoorde van mijn overlijdensbericht

Veel basketliefhebbers missen Freddy Declerck in de arena. “Na het seizoen 2010-2011 waarin we de Final Four van de FIBA Eurochallenge thuis speelden, ben ik gestopt matchen bij te wonen. Eerlijk gezegd is de nieuwe zaal veel te groot om goede ambiance te creëren. Wat een verschil met de uitstekende mister V-arena waar we op de houten trappen stampten. Het deed me eveneens pijn dat ik niet meer in mijn geliefde geel en blauw in de nieuwe zaal mocht supporteren. Maar mijn hart kan de druk, de zenuwen en de stress bij matchen ook niet meer aan”, geeft Freddy Declerck toe. “Het overlijden van de moeder van Matthias Desaever in de mister V-arena deed me eveneens nadenken hoe broos een mensenleven is.”

Dexter Shouse

Een top 3 van zijn beste BCO-spelers levert dit op. “Bij de buitenlanders eerst de spectaculaire Dexter ‘de generaal’ Shouse, de fantastische Ed Rains (“verdedigend en aanvallend onmenselijk goed”) en Barry Mitchell, die mijn bijnaam ‘Steady Freddy’ lanceerde. We hadden veel goede Amerikanen, ook Rory White, Carl Nicks,… De beste Belg is Rik Samaey, daarna de formidabele Jean-Marc Jaumin en op drie Dimitri Lauwers”, zegt Freddy Declerck. “De drie coaches die het meest voor mij betekend hebben, zijn Lucien Van Kersschaever, Ton Boot en Roger Dutremble.”

Freddy Declerck vierde vele titels en bekers met Rudolf Vanmoerkerke.
Freddy Declerck vierde vele titels en bekers met Rudolf Vanmoerkerke.© Bart

“Ik kan blijven vertellen. Ik heb fantastische momenten beleefd”, lacht hij en hij praat nog over zijn favoriete cheerleader Christine Germonprez, hij is blij dat wel twintig chauffeurs hem in al die jaren van Ruddervoorde naar Oostende en terug voerden, hij toont zich dankbaar voor de inzet van Johan Vande Lanotte, hij doet zijn hoed af voor de negen titels van Dario Gjergja. Ja, Freddy Declerck is een basketfanaat die zijn gelijke niet kent en wiens hart voor BCO blijft kloppen, ondanks het valse overlijdensbericht.

(Peter Rossel en John Loncke)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier