Emma Meesseman heeft soms nog moeite om te geloven dat ze zich WNBA-kampioene mag noemen. “Soms denk ik nog wel eens dat ik het nog niet voor 100 procent heb gerealiseerd”, zegt de Ieperse in een bijdrage voor Players’ Voice op de website van de internationale basketbalfederatie FIBA.
Vorige maand schreef de 26-jarige Meesseman Belgische basketbalgeschiedenis door met Washington de WNBA-titel te veroveren en na afloop van de finale tegen Connecticut tot MVP (beste speelster) te worden uitgeroepen.
Ik kan nog steeds niet geloven dat ik, iemand uit het kleine België die er ooit over droomde om in de WNBA te spelen, zoiets kon verwezenlijken
“Ik kan nog altijd niet geloven dat het amper drie weken geleden is dat ik in Washington DC was en er een WNBA-titel vierde. Wat. Een. Maand”, blikt Meesseman terug. “Ik was zo overweldigd door alle emoties. Normaal ben ik een rustig persoon, maar die finale bezorgde mij heel wat stress. Tijdens de laatste wedstrijden had ik heel de tijd vlinders in de buik. Ik wist dat we kampioen konden worden, maar ik wilde het niet luidop zeggen om er geen vloek op te laten rusten. Ik durfde er zelfs amper over dromen. Als er ‘s nachts scenario’s door mijn hoofd spookten, begon mijn hart sneller te kloppen en probeerde ik mijn aandacht af te leiden door iets anders te doen. Zo ben ik vaak in slaap gevallen terwijl ik Candy Crush speelde. Tijdens die nachten heb ik zeker 100 levels gehaald.”
Last van de schouders
Na de beslissende wedstrijd viel een zware last van haar schouders, gaat Meesseman verder. “Nadat ik zo diep was gegaan en alles had gegeven, bleef er alleen een gevoel van geluk en trots over. Nooit eerder wilde ik iets zo graag en voelde ik zo’n emoties als tijdens die finalewedstrijden. Meteen daarna werd ik uitgeroepen tot MVP van de finale (wat ik zelfs niet hoorde omdat ik aan het knuffelen was).”
“Ik kan nog steeds niet geloven dat ik, iemand uit het kleine België die er ooit over droomde om in de WNBA te spelen, zoiets kon verwezenlijken. Soms denk ik nog wel eens dat ik het nog niet voor 100 procent heb gerealiseerd. Ik hoop dat kinderen dit als voorbeeld aangrijpen. Het bewijst dat alles kan. Hou van wat je doet en ga ervoor! Er zullen kansen komen en die moet je grijpen.”
“Russisch leren”
Na een triomfantelijke terugkeer in België en een blij weerzien met vrienden en familie, is Meesseman alweer aan de slag bij de Russische topclub Ekaterinburg. Met die ploeg wil ze opnieuw kampioen worden en de EuroLeague winnen. “Dat lijkt me een heel goed plan. En mijn persoonlijke ambitie? Russisch leren”, zegt ze met een knipoog.
Het komende jaar is er voor Meesseman een “vol uitdagingen”, met als hoogtepunt hopelijk een deelname aan de Olympische Spelen van Tokio met de Belgian Cats. “Ekat, de voorronde van het EK 2021, het olympisch kwalificatietoernooi en dan hopelijk deze zomer, wel je weet dat ik er geen vloek op wil laten rusten. Dus zal ik het niet luidop zeggen. We kruisen de vingers!”
(BELGA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier