Ultraloper Ann wint na 118 uur meerdaagse trailrun Swiss Peaks: “Het was puur genieten van de stilte rondom mij”

“Typisch voor de Swiss Peaks is dat je van een zo hoog mogelijke pas weer afdaalt naar helemaal beneden in de vallei, om vervolgens weer helemaal naar boven te klauteren”, vertelt Andries vol enthousiasme. (gf)
Tom Vanderghinste
Tom Vanderghinste Medewerker KW

“Goed zot”, zo omschrijven vrienden en familie de prestatie van Ann Andries (51) uit Marke. Ze liep in amper 118 uur (bijna 5 dagen) de Swiss Peaks uit. Een trail van maar liefst 367 kilometer door de Zwitserse Alpen. Goed voor 26.600 hoogtemeters door eenzaam gebied.

Eerder liep Ann Andries al eens de Swiss Peaks, maar dit jaar behaalde ze goud binnen haar leeftijdscategorie. Ze werd genoteerd als 8ste vrouw en 35ste algemeen. Van de 277 deelnemers haalde amper de helft de finish. “De magie van midden in de nacht in je eentje zware bergpassen te beklimmen, eens boven je koplamp te doven en te genieten van de sterrenhemel wou ik zo graag opnieuw beleven”, klinkt het.

Vlaamse Ardennen

Het volbrengen van een dergelijke trail kan niet gebeuren zonder goede voorbereiding. Daarom gaat Ann een viertal keer per week gaan lopen en traint ze op kracht. “Dat is heel belangrijk om blessures te voorkomen. Gemiddeld loop ik trouwens een goede 100 kilometer per week waarvan heel wat ochtendloopjes in het weekend”, lacht ze. Als voorbereiding neemt Ann ook deel aan diverse trailwedstrijden in de Vlaamse Ardennen. “In Marke kun je die hoogteverschillen moeilijk vinden dus moet ik wel wat verder gaan. Dit jaar nam ik als voorbereiding nog deel aan de Eiger Trail in Grindelwald, een 103 km met ruim 6.000 hoogtemeters en liep ik enkele lange trainingen in de Vogezen.”

De tochten die in België georganiseerd worden, zijn niets vergeleken bij de bergpassen die Ann Andries trotseerde. “Je loopt aan één stuk 50 tot 70 kilometer tot je een basis tegenkomt om even tot rust te komen met warm eten en de nodige verzorging en dat elke dag opnieuw”, vertelt ze. “Typisch voor de Swiss Peaks is dat je van een zo hoog mogelijke pas weer afdaalt naar helemaal beneden in de vallei, om vervolgens weer helemaal naar boven te klauteren en dit dag en nacht, 367 km lang, 26.600 hoogtemeters”, vertelt Andries vol enthousiasme.

Door de hittegolf werd de editie dit jaar extra zwaar. De nachtelijke wandeltochten werden daarom goed geapprecieerd. “Het was ’s nachts een stuk koeler en de zon brandde niet op je huid. Die nachtelijke momenten was het puur genieten van de stilte rondom mij. Je voelt je tegelijk zo vrij, klein en nietig, maar toch ook wel zo sterk dat je dit kan en vooral een echte geluksvogel.”

Ann liep de trail niet alleen. Samen met vijf bevriende sportfanaten stonden ze samen aan de startlijn. Er stonden ook een aantal supporters aan de zijlijn te juichen waaronder haar echtgenoot Koen Detavernier, zoon Robbe en de vriendinnen van Tim en Evariest. “Het was echt heel fijn om omringd te worden door geliefden en vrienden. Ze hielpen op de basissen met het opladen van mijn sporthorloge, gsm, koplampen, aanvullen van drankflesjes en sporteten voor onderweg”, klinkt het bij. Het was het eerste jaar dat Ann supporters mee had en dat bleek wel een meerwaarde te zijn. “Vorig jaar hadden we geen supporters mee en is het opladen (door oververmoeidheid) bij mij verschillende keren verkeerd gelopen. Zo eindigde ik verschillende nachten met lege koplampen in het donker.”

Fysiek uitgeput

Voor Ann wordt het nu vooral een recovery maand. Tijdens de Swiss Peaks liep ze naast de fysieke klachten ook een nog een verkoudheid op. “Ik heb een zestal uur geslapen verspreid over de verschillende dagen en daarnaast elke dag een paar powernaps van 10 à 15 minuten”, klinkt het. Ook de benen leken goed mee te werken en de ervaring van het voorgaande jaar met de voeten zorgde voor een comfortabelere situatie. “De voeten zien echter serieus af. Vorig jaar kon ik de laatste dag nog nauwelijks lopen van de pijn door blaren. Dit jaar heb ik extra veel aandacht besteed aan mijn voeten, vooraf en tijdens de trail, maar blaren zijn er uiteindelijk toch van gekomen en op een van de basissen hebben ze gaatjes door mijn nagel moeten boren om de druk onder de nagel te verminderen.”

Het is ondertussen uitkijken naar de volgende uitdaging voor Ann. Vorig jaar herstartte ze met een wijnmarathon maar voorlopig is er nog geen zicht op een nieuwe uitdaging. “Ondertussen ga ik gewoon heerlijk het zwembad in om te ontspannen en de spieren te laten herstellen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier