Dylan Voet werd enkele weken geleden knap tweede in de Kullamannen trail race in Zweden, op een parcours over 106 kilometer. Daarmee kwalificeert hij zich voor de Ultra-Trail du Mont-Blanc van volgend jaar.
Dylan liep zo’n 95 km op kop in die Kullamannen trail race, maar in de afdaling werd hij nog bijgehaald en werd hij knap tweede. “Kullamannen is een kwalificatiewedstrijd voor UTMB (Ultra-Trail du Mont-Blanc, red.). Dit komt omdat Kullamannen in het circuit zit van UTMB World series. De eerste drie overall krijgen een ticket voor het Wereldkampioenschap”, vertelt Dylan trots. “Ik heb altijd al opgekeken naar de Ultra-Trail du Mont-Blanc, het geeft me een apart gevoel door de belangstelling die er is voor die wedstrijd in de loopwereld. Die wordt niet voor niets de ‘Super Bowl van het trailrunnen’ genoemd (De Super Bowl is een American footballfinale die behoort tot de best bekeken sportevenementen ter wereld, red.). Het event vindt elk jaar plaats in Chamonix eind augustus. Net voor mijn zomervakantie was er een event van HOKA (merk van sportschoenen, red.) voor alle mensen die deelnamen aan UTMB. Ik was net een HOKA Ambassador geworden. Ik had dan ook niet de verwachting om dit al meteen in Zweden waar te maken. Maar het speelde wel in mijn achterhoofd dat het misschien wel eens mogelijk kon zijn.”
“Tijdens mijn vakantie heb ik volop mijn huis verbouwd, waardoor er niet veel van training in huis kwam. Toen had ik nog elf weken tot de wedstrijd en besloot om er weer volledig voor te gaan. De wedstrijdkalender die ik in het begin van het jaar had gemaakt, stond natuurlijk nog op de planning waardoor ik een halve marathon in Kopenhagen en een volledige in Amsterdam nog als hoofddoel staan had. Dit is dan maar voorbereiding geworden voor Kullamannen. De uitslagen op die wedstrijden waren niet goed genoeg voor wat ik voor mezelf had opgesteld. Maar ik bleef hard trainen en hoopte dat alles goed zou komen tegen Kullamannen.”
Samen lopen
“De 108 km lange race was vooral zwaar op het einde met veel hoogtemeters. In de laatste 20 km liepen we door een natuurreservaat, Kullaberg, nog zo’n 1.000 hoogtemeters. Bij de start had ik besloten niet meteen mee te gaan met de top drie, waardoor we een groepje vormden met vier. Na 5 km besloten we er met twee vandoor te gaan. Daar had ik enkele kilometers later al spijt van, toen ik meteen alleen viel en besloot om mij te laten uitvallen. Ik wou niet alleen lopen in donker. Toen ik gezelschap kreeg, liepen we singletracks met lichte hoogtemeters. Het was een kerel van Noorwegen die technisch veel sterker was dan mij en hij heeft me meegetrokken, maar op de platte stukken voelde ik dat hij mijn snelheid niet aankon.”
Cameraman
“Na 42 km had ik al mijn eerste dipje en dacht ik aan opgeven. Maar net op dat moment zie ik dat de Zweedse leider uitstapte waardoor we weer 1 en 2 liepen. Daardoor kreeg de Noorse trailrunner vleugels en hij dreef het tempo nog op. Deze keer was die iets te snel voor mij en liet ik hem gaan, waardoor ik alleen viel. De derde loper liep niet zo ver van mij en ik wou niet naar de derde plaats. Mijn UTMB-ticket zou in gevaar komen als iemand te dichtbij kwam. Toen de Noorse leider plots terug in zicht kwam, kreeg ik vleugels en nam ik de leiding over. Doordat ik aan de leiding liep, kwam er af en toe een cameraman naast me lopen. Als ik het moeilijk had, wilde ik dit echter niet tonen aan het thuisfront. Ik liep op kop tot aan kilometer 103. Op kilometer 102 ben ik nog gevallen waardoor ik krampen kreeg. Kort daarna was de Noor daar al en vloog me voorbij. In de laatste 5 km liep hij nog 3 minuten van me weg. Bij de finish liep een paard achter mij waar een Kullaman op zat (zie foto), iets typisch van de streek (ook de naam van de berg waar ze op het einde over liepen, red.). Ik finishte naar mijn gevoel sterk en was heel tevreden van mijn wedstrijd.”
Dit geeft echt een uniek gevoel want er is veel belangstelling voor die wedstrijd
“Ik heb mijn auto omgebouwd tot camper. Zo was het makkelijk om goedkoop naar Zweden te gaan met twee vrienden vanuit mijn trainingsgroep. Daar was iemand bij die ook deelnam, Felix Bufkens die ook knap vijfde werd, en iemand die initieel meeging om ons te bevoorraden… tot we zagen in het reglement dat dat niet mocht. We vertrokken maandag na onze dagtaak om ‘s nachts nog zo ver mogelijk te rijden. We reden tot in Odense, waar we onze eerste nacht verbleven met uitzicht op de mooie brug die we absoluut in het licht wilden zien. Daags nadien reden we tot in Kopenhagen om nog een stadsbezoekje te doen. Daarna reden we richting Kullaberg. De woensdag hebben we dan het moeilijkste stuk van het parcours verkend, om dan de volgende dagen te kunnen rusten tot vrijdagnacht voor de finish.”
Fulltime job
Het is voor Dylan moeilijk om op een professioneel niveau te presteren als je nog fulltime moet werken. “Voorlopig krijg ik het nog allemaal rond, maar gemakkelijk is het niet. Gelukkig heeft mijn vriendin hier veel begrip voor en sport ze zelf ook veel, dat maakt de combinatie met mijn privéleven ideaal. Ik ben overgestapt van triatlon naar het lopen en wil het goed doen in Chamonix voor de UTMB. Het is iets compleet anders en ik heb nog veel te leren op vlak van techniek, maar ik ga de uitdaging graag aan”, besluit Dylan Voet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
