Verknocht koppel getuigt: krachtbal is de nationale sport van West-Vlaanderen

Nathalie Lievens, elfvoudig speelster van het jaar, leerde haar man Bart Rosseel kennen op het krachtbalveld. © Davy Coghe
Redactie KW

Nathalie Lievens is elfvoudig speelster van het jaar en bereidt zich nu, in combinatie met de krachtbalsport, voor op twee marathons later dit jaar. Bart Rosseel is de zoon van de medestichter van KBC Sint-Michiels, de oudste club van het land. Op zijn 43ste heeft hij al 37 krachtbaljaren op de teller staan. De twee leerden elkaar dan ook kennen op … het krachtbalveld. En ondertussen hebben ook hun twee zonen de smaak al duchtig te pakken.

In het krachtbal spelen de heren van Sint-Michiels zaterdag de bekerfinale in en tegen Jabbeke. Voor zelfstandig informaticus en ouderdomsdeken Bart Rosseel (43) wordt het zo goed als zeker zijn laatste. Hij en zijn vrouw Nathalie Lievens (42) zijn al jaren boegbeelden van de sport. “Het is wel nog maar het eerste jaar dat Bart een finale speelt en ik niet. Dat is toch niet zo leuk”, grimast Nathalie, die in Torhout kinderdagverblijf ‘t Kwebbeltje uitbaat. Het koppel heeft met Bjarni (15) en Joni (5) twee kinderen die de sport met de paplepel hebben meegekregen. Een dubbelinterview met de krachtbalambassadeurs bij uitstek.

Dit weekend is het zover. Hoe leven jullie toe naar zo’n dag?

Bart: “Het wordt zaterdag mijn vierde finale, na winst in de halve finale tegen landskampioen Buggenhout. Nathalie speelde er al veel meer, maar is er dit jaar met het damesteam jammer genoeg niet in geslaagd. Zaterdagvoormiddag komen we allemaal samen voor een ontbijt en daarna gaan we met z’n allen naar de terreinen van Jabbeke, waar in de late namiddag onze finale wordt afgewerkt.”

Nathalie: “Dit seizoen lag mijn focus ook op de twee marathons die ik straks ga lopen”

Nathalie: “De week voor zo’n finale probeer je zo weinig mogelijk aan het toeval over te laten. Dan wordt er twee in plaats van één keer getraind, waarvan zeker één keer op het veld van de finale.”

Is Sint-Michiels favoriet?

Nathalie: “Het is een heruitgave van de finale van vorig jaar. Toen werd maar nipt gewonnen van Jabbeke. In de competitie kon Sint-Michiels dit jaar thuis wel winnen, maar verloor het op verplaatsing van de Jabbekenaars. Nu spelen zij thuis. De beker is natuurlijk ook altijd anders, omdat die in één match wordt beslecht. Maar door het mislopen van de titel is Sint-Michiels gebrand op de overwinning.”

Bart: “Wij spelen in het hol van de leeuw, maar onze supporters zullen zeker talrijk aanwezig zijn. Vorig jaar was het in Buggenhout te doen en brachten we ook heel wat volk op de been. Dat is gewoon een dag waar iedereen graag bij wil zijn, ook de ouders van onze jeugdspelers. Ik denk dat we op het juiste moment in vorm zijn en onze bekerzege zeker kunnen verlengen.”

Nathalie: “Door de verkiezingen is de finale van de beker ook voor het eerst op zaterdag. Er is een barbecue voorzien en er komt een bandje spelen. Iedereen kan dus lang blijven, want men moet de dag erna niet werken.”

Vorig jaar behaalden jullie de dubbel met de dames- en herenploeg. Wat is er veranderd in vergelijking met dit jaar?

Nathalie: “Bij de dames zijn er dit jaar drie zwangerschappen. Daardoor was het in het eerste deel van het seizoen echt wel zoeken. We verloren drie wedstrijden, in de terugronde maar eentje. Tegen de kampioen van dit jaar hebben we in de halve finale van de beker de hele wedstrijd voor gestaan en pas helemaal op het einde nog met een puntje verschil verloren.”

Hoe lang gaan jullie nog verder met krachtbal?

Nathalie: “Ik train op dit moment zo’n vijf keer per week om op 20 oktober in Brugge en op 1 december in Valencia een marathon te lopen. Ik had voor dit seizoen gedacht van minder te krachtballen, maar ik ben toch bijna elke keer komen opdagen. Voorlopig stop ik zeker nog niet. Het hangt ook af van de coach. Als hij me nodig heeft, kan hij op me rekenen. Maar ik kan natuurlijk geen acht dagen op zeven trainen.” (lacht)

Bart: “Mijn vader stond mee aan de wieg van KBC Sint-Michiels. Hij speelde in de eerste ploeg en ik was zo goed als altijd mee om te supporteren. Zo’n 37 jaar geleden ben ik zelf krachtbal beginnen te spelen. De vriendschappen die ik hier heb opgebouwd, zijn voor het leven. Ik heb er zelfs een vrouw aan over gehouden. (lacht) Omdat onze ouders beiden krachtbal speelden, kennen we elkaar al van toen we vier jaar waren, maar we zijn pas een koppel sinds ons 23ste.”

Nathalie: “Alhoewel… we waren ervoor al eens kort samen. Noem het gerust een vakantielief. (lacht) Maar was het voor ons echter nog te vroeg. Intussen zijn we de oudsten in de hele reeks. Ik overleef al drie generaties en speel samen met meisjes waaraan ik vroeger training heb gegeven. Dat is toch iets speciaals.”

Kunnen jullie het ondanks de leeftijd fysiek nog opbrengen?

Bart: “Ons grootste voordeel is dat we altijd heel veel getraind hebben en ons altijd uitermate goed verzorgd hebben. Daardoor zijn we redelijk van blessures gespaard gebleven. Het moment dat je beslist om minder te trainen maar wel nog wedstrijden te spelen, is het begin van het einde. Wij hebben de duurtraining nodig om krachtbal, wat pure interval is, aan te kunnen.”

Nathalie: “Als je basisconditie goed zit, heb je een stap voor.”

Bart: “In de zomer zijn er looptrainingen om aan die basisconditie te werken. Daarvan pluk je in september de vruchten.”

Nathalie: “Ik denk dat ik dit jaar maar drie trainingen gemist heb. Dat was toen we op reis waren.”

Van afbouwen is geen sprake…

Nathalie: “Neen. (lacht) Ik vind ook dat je een zekere verantwoordelijkheid hebt als je in een team speelt, zeker als je een hebt van om en bij de zes spelers of speelsters kern. Ik sport nog altijd met volle goesting. Ik volg sinds augustus 2018 een strak schema om die marathons tot een goed einde te brengen. Ik heb er nu zoveel voor getraind, dus zou ik het jammer vinden dat ik maar aan één marathon deelneem.”

Bart: “Ik heb weinig last van fysieke ongemakken. Er zijn natuurlijk wel spelers in mijn ploeg die 20 jaar jonger zijn en dat maakt het niet evident om elke week tegen hen te moeten opboksen.

Nathalie: “Bart reed dit jaar ook Paris-Roubaix. Ook dat is een stevige training naast het krachtbal.”

Bart: “Je moet er natuurlijk wel meer voor doen dan vroeger om dit niveau aan te houden, maar ik kan dat gelukkig compenseren met de nodige rust en ervaring die ik de jongeren kan bijbrengen. Ik wil nog één keer schitteren met de ploeg. Ik dacht eigenlijk vorig jaar al aan stoppen, maar de trainer vroeg me om er nog een extra jaartje aan te breien om de mix tussen jong en oud te bewaren. Maar volgend seizoen zet ik sowieso een stap terug en zal ik bij de reserves spelen. Op korte termijn word ik normaal gezien trainer van de eerste ploeg. Het is een geweldige bende, ik ken iedereens capaciteiten. Het systeem is er. Ik kan het uitstekende werk van de vorige coach gewoon voortzetten.”

“In het krachtbal kennen alle spelers elkaar, we spelen al van in onze kindertijd tegen elkaar”

De laatste tien jaar was je haast onafgebroken speelster van het jaar. Zit dat er opnieuw in?

Nathalie: “Ik vrees ervoor. Top drie is zeker mogelijk, maar ik ben er ook al 42 jaar. Ik kan niet blijven doorgaan. De laatste jaren komen toch een aantal jonge talenten aan de oppervlakte, onder wie Lien Supply van Baasrode. Zij maakt volgens mij de grootste kans na een uitstekende seizoen.”

Ook jullie kinderen hebben de krachtbalmicrobe al te pakken…

Nathalie: “Bjarni (15) speelt al tien jaar. Onze jongste zoon, Joni, is nu net begonnen. Volgend seizoen start hij bij de allerkleinsten, de micraba’tjes,. De kinderen komen ook haast altijd mee naar de club, waardoor we geen opvang hoeven te voorzien.”

Bart: “Onze oudste zoon is quasi opgegroeid in KBC Sint-Michiels en is daardoor ook enorm sociaal. Dat voelt hij in het voetbal toch minder, want hij speelt bij KM Torhout en daar is er toch een iets andere mentaliteit. In krachtbal kent iedereen hem, zelfs in Baasrode en Buggenhout. Hij zal veel meer respect in de krachtbal- dan in de voetbalwereld krijgen.”

Vind je het jammer dat krachtbal zich hoofdzakelijk tot West-Vlaanderen beperkt?

Nathalie: “Het heeft zijn charmes dat het zo’n kleine sport blijft. Transfers zijn er eigenlijk niet. Iedereen blijft bijna een volledige carrière bij zijn of haar club. Je wordt erin geboren en geeft het door aan de volgende generatie. Door de invoering van de micraba’tjes (U8) kunnen we kinderen wel al vroeger met krachtbal in contact laten komen, maar het blijft moeilijk om te concurreren tegen de populairdere sporten.”

Bart: “Het is jammer dat krachtbal in Oost-Vlaanderen bijvoorbeeld niet wat meer leeft. We hebben het een tijdje willen promoten, maar moeten ons neerleggen bij het lot van de sport. Het heeft ook voordelen. Iedereen kent iedereen bij naam en we spelen al tegen elkaar van in onze kindertijd. We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat de huidige clubs blijven en liefst zelfs groeien.”

Hoe blijft een krachtbalclub financieel gezond?

Bart: “Wij draaien volledig op vrijwilligers. Zelfs trainers worden niet betaald. Dankzij de kantine kunnen we wat extraatjes aanbieden en het lidgeld laag houden. We mogen ook de terreinen gratis gebruiken, maar voor de rest moeten we alles zelf bekostigen.”

Nathalie: “Om de twee jaar gaan we met de club ook op weekend. Dan hoeven de mensen die zich inzetten voor de club niks te betalen en kunnen we hen ook eens belonen.”

(Door Florin Decoster)

20 West-Vlaamse krachtbalclubs tellen samen bijna 1.600 leden

Verknocht koppel getuigt: krachtbal is de nationale sport van West-Vlaanderen

Krachtbal in een notendop

Vier tegen vier

Krachtbal is een balsport die gespeeld wordt tussen twee teams van vier spelers. Er zijn maximaal vier wisselspelers.

Brugse uitvinder

Uitvinder is Bruggeling Etienne Schotte (1923-2005) die in 1962 als sportleerkracht een alternatief zocht voor het monotone werpen met een medicinebal. De krachtbalsport werd in 1964 door Bloso erkend. De eerste ploegen ontstonden in 1965. In 1967 werd de krachtbalfederatie opgericht.

Aangepast grasveld

Krachtbal wordt op een grasveld gespeeld, waarbij de doellijnen op 26 meter van elkaar liggen. Bedoeling is de bal in het doelgebied van de tegenstander te gooien en dat in maximum drie worpen. Als de bal gevangen wordt door de tegenpartij alvorens de bal op de grond botst, dan mogen zij de aanval starten.

2 soorten doelpunten

Een doelpunt kan gescoord worden met een nekworp (1 doelpunt) of een rugworp, waarbij meteen twee doelpunten gescoord worden.

Gewicht van de bal

De mannen spelen met een bal van vier kilogram, de vrouwen met een bal van twee kilogram. Bij de jeugd varieert de bal van 800gram tot 3 kilogram. De minimumleeftijd voor spelers is zes jaar. Een wedstrijd duurt twee maal 25 minuten, tot en met de U16 is dat twee keer 20 minuten. Er mag doorlopend gewisseld worden.

Vooral West-Vlaanderen

Krachtbal wordt voornamelijk in West-Vlaanderen gespeeld, maar ook in andere Vlaamse provincies zijn een 15-tal krachbalclubs. In de streek van het Franse Lyon is er ook een jaarlijks krachtbaltornooi. West-Vlaanderen telt 20clubs. In Hertsberge is er ook een mooie accommodatie, maar ligt de werking van de club op dit moment stil. (JV)