Na de bekentenissen van olympisch gymnaste Aagje Vanwalleghem komen de turntongen los. Gewezen Brielenaar Bram Louwije, die nu als Nederlander voor onze noorderburen in hun nationale ploeg turnt, vertelde maandagnamiddag in een openhartig videogesprek dat hij een gelijkaardige historie heeft meegemaakt.
Voor wie Bram Louwije (25) niet kent: hij is de zoon van Ghijsbrecht Louwije en Els Vanhaute, die technisch verantwoordelijke is bij het Westhoek Turncentrum in Vlamertinge. Turnen zit dus duidelijk in de genen. “Ik ben inderdaad reeds op heel jonge leeftijd begonnen, ik denk dat ik vijf jaar was. Van mijn 10de tot mijn 15de ging ik dan naar de Topsportschool in Gent om mijn turndroom na te jagen. Als ik er nu op terugkijk, had ik misschien beter voor voetbal gekozen, want ik wist niet wat er me te wachten stond. De relatie met de toenmalige bondscoach Dirk Van Meldert was zo toxisch dat ik ervoor koos om mijn vierde jaar middelbaar terug in Ieper te volgen, waar ze in het Atheneum ook een sportopleiding aanboden. Dat was evenwel buiten de Gymnastiekfederatie Vlaanderen gerekend, want zij spanden een proces aan om me vier jaar te schorsen van wedstrijden. Ze hadden opgemerkt dat ik de liefde voor het turnen herontdekt had en duidelijk weer goed begon te presteren op competitieniveau. Ik werd een bedreiging voor de turners die zij klaarstoomden en zo wilden ze me sportief elimineren.”
De rebel
Gelukkig kwam het niet zover, vertelt Bram openhartig via Messenger. “Het proces voor een zogenaamd sporttribunaal kwam voor in 2011 en eindigde met een voorwaardelijke schorsing van 3 maanden. We overwogen heel eventjes nog een procedure voor een burgerlijke rechtbank, maar dan hadden we nog meer tijd verloren. Ik had dan hoogstwaarschijnlijk ook een kruis mogen maken over mijn turncarrière. De toenmalige bondscoach schilderde me steeds af als het moeilijke jongetje of de rebel. Ik herinner me dat ik wekelijks vernederd werd en ik heb heel veel huilend met mama aan de telefoon gehangen.” Mama Els bevestigt dit. “Ik heb dikwijls gezegd dat ik hem ging halen en dat het competitie-turnverhaal afgelopen was. Toen we effectief ingrepen in het vierde middelbaar, vroeg de federatie waarom we niet eerst zijn komen praten. Maar we hadden het al zoveel keer gemeld?!” Uiteindelijk haalde het competitiebeest in Bram de overhand. “Ik heb me trouwens steeds dubbel zo hard als de meeste anderen moeten bewijzen. Men stak me in het B-team ook al was ik beter dan sommige van het A-team, wat dan uiteindelijk bewezen werd als ik de wedstrijd won.”
Therapie
Door de vele vernederingen, intimidatie, manipulatie, machtsmisbruik en psychologische mishandeling van de toenmalige Belgische bondscoach kwam Bram op jonge leeftijd zelfs in een depressie terecht. “Ik heb er trouwens nog last van en ben daarvoor nog steeds in behandeling. De trauma’s uit die periode zijn medisch officieel vastgesteld. De therapie helpt voor een stuk, maar er nu mee naar buiten komen n.a.v. hetgeen Aagje Vanwalleghem de wereld in stuurde, heeft zeker ook een helende invloed. Ik voel dat ik kan beginnen loslaten. Al besef ik ook dat ik een bepaalde naam heb gemaakt bij de wedstrijdjury, die onze prestaties uiteindelijk beoordelen. De toenmalige Belgische bondscoach waaronder dit allemaal gebeurde is nu actief in Nederland. (Hoofdcoach nationaal turncentrum Hoofddorp Nederland bij Koninklijke Nederlandse Gymnastiekunie KNGU, red.). Ik beschouw dit nu als een afgesloten hoofdstuk, maar hoop toch dat we elkaar niet hoeven tegen het lijf te lopen. Van mij krijgt hij alvast geen blik of woord.”
Parijs 2024
Gelukkig heeft Bram doorheen de jaren een vechtersmentaliteit ontwikkeld en is hij nu als lid van het nationale Nederlandse turnteam bezig aan het timmeren aan een serieuze sportieve heropleving. “Ik heb deze Facebookposts vooraf besproken met zowel de technisch directeur als de bondscoach van de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Unie. Ik voel me ook gesteund door mijn hele team in het Topsportcentrum van Den Bosch. Jammer genoeg hebben we ons door een slecht WK in 2019 niet kunnen kwalificeren voor de Olympische Spelen van 2020, die nu door corona verplaatst zijn naar 2021. Ik hoop nog eens aan de Spelen van 2024 in Parijs te kunnen deelnemen, al zal ik dan bij de oudere gymnasten zijn. Dat moet zeker lukken als ik kijk naar mijn huidige teamgenoot Epke Zonderland die 33 is en nog meer dan zijn mannetje kan staan. Ondertussen moet er wel brood op de plank en daarom ga ik straks parttime werken als revalidatietrainer in een kinesistenpraktijk.” En tot slot willen we nog weten of hij zijn eigen kinderen later zou laten turnen? “Als hobby zeker wel, want het plezier van het kind staat centraal. Competitie volgens het Gentse systeem van toen? Absoluut niet!”
Nvdr: Onze redactie kon ook na herhaaldelijke pogingen de toenmalige Belgische bondscoach (nog) niet bereiken voor een wederwoord.
(SD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier