Triatleet Jari De Jaegere (25) wil focussen op de langere afstanden: “Ironmandebuut in Nice in 2023”

Jari De Jaegere: “Ik mis explosiviteit voor de korte afstand.” (gf) © TOM VANDENBUSSCHE TOM VANDENBUSSCHE
Tom Vandenbussche

De meeste triatleten vinden pas op latere leeftijd hun weg naar de discipline van drie sporten, maar Jari De Jaegere (25) is een uitzondering. Hij doorliep alle jeugdcategorieën en staat dit weekend aan de start van de Ironman 70.3 van Turkije. “De lange afstand ligt me beter”, aldus De Jaegere.

Jari De Jaegere woont al zijn hele leven in Sint-Denijs-Zwevegem, een dorp dat bij wielerliefhebbers bekend is omwille van de heuvelachtige wegen. “Het is de ideale plaats om te fietsen”, beaamt De Jaegere. “Je kan hier alles doen: fietsen op het vlakke richting Wallonië, maar ook bergop richting Oudenaarde. Om goeie looptrainingen in Sint-Denijs af te werken, is het iets moeilijker. De wegen lopen hier te veel omhoog om je training te beëindigen.”

De Jaegere schreef zich meer dan 15 jaar geleden in bij het No Limit Team uit het naburige Zwevegem. “Tot mijn twaalfde heb ik triatlon met voetbal gecombineerd. Daarna heb ik alle jeugdreeksen doorlopen, van zwemlopen naar kwart- en intussen ook halve triatlons. Sinds 2017 ben ik aangesloten bij een triatlonteam uit Nokere, waar Karl Van Biervliet me coacht. Inspanningstests tonen aan dat ik meer voor de lange afstand gemaakt ben. Ik heb te weinig explosiviteit. In mijn jeugdjaren kon ik mijn plan trekken, maar de echte topsnelheid was niet aan mij besteed. Op mijn 19de stond ik dan ook aan de start van mijn eerste halve triatlon. Intussen zijn we ruim vijf jaar later en blijkt dat helemaal mijn ding te zijn. Ik wil ook al jaren een volledige triatlon aan mijn lijstje toevoegen, maar Karl heeft me voorlopig altijd afgeremd. Volgend jaar is het zover. In het Franse Nice zal ik mijn eerste Ironman op de lange afstand afwerken.”

Derde keer in Turkije

Maar eerst wacht zondag de halve Ironman van het Turkse Belek, op een uur rijden van Antalya. De Jaegere kijkt uit naar de wedstrijd, want door een hartvliesontsteking in de winter kon hij pas laat aan zijn triatlonseizoen beginnen. “Ik heb heel weinig getraind, maar net daardoor kan ik nu mijn seizoen langer doortrekken. Turkije is een mooie wedstrijd. Ook in 2018 en 2019 stond ik hier al aan de start. Het parcours speelt zich allemaal af rond een soort van themapark. Het is een unieke locatie. De twee vorige keren startte ik in de leeftijdscategorie tussen 18 en 24 jaar. Ik werd een keer vierde en een keer zesde. Nu zit ik in een oudere age group. Het is dus moeilijk te zeggen wat ik er precies van kan en mag verwachten, maar een eindtijd van 4 u. 20’ is het doel.”

De Jaegere hoopt stiekem zich te kwalificeren voor het WK Ironman 70.3 in het Finse Lahti. “Buiten Nice heb ik nog geen enkele wedstrijd vastgelegd. Ik houd mijn agenda vrij, want je weet nooit dat ik me in Turkije kan plaatsen. Ik denk niet dat het mogelijk is, maar wie weet verras ik mezelf.” Sowieso wordt de Ironman van Nice al een uitdaging op zich. “Ik nam er al eens deel aan de halve triatlon. Ik ken het parcours en de regio. Dat wordt pittig. Mijn droom is om ooit aan het WK Ironman op Hawaï te mogen deelnemen. Dat klinkt cliché, maar voor de meeste lange afstandstriatleten is dat het ultieme doel. Hoger kan je niet geraken. Het zal nog niet voor volgend jaar zijn, maar wie weet lukt het me ooit”, besluit de master in de ergotherapie. “Ik werk als redder in het zwembad van Vichte. Ik doe nu vaak de avondshift, waardoor het voor mij makkelijker is om overdag te trainen. Als ik een nine-to-five job in een ziekenhuis zou hebben, is dat niet mogelijk”, besluit hij. (Tom Vandenbussche)

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier