Tennisser Joris De Loore werkt in Amerika aan zijn terugkeer

Joris De Loore © BELGA
Redactie KW

Heel wat blessureleed zorgde ervoor dat de 25-jarige de Hanenaar Joris De Loore nog nooit echt de kans kreeg zich aan de top te handhaven. Maar hij geeft zich niet zomaar gewonnen en trekt voor twee maanden naar Amerika om aan zijn comeback te timmeren en hopelijk 100 plaatsen te stijgen in de ranking.

Vandaag trekt Joris De Loore terug voor zo’n kleine twee maanden richting Amerika. Daar staat een tournee van zeven Challengers op het programma. Coach Kristof Vliegen is er niet meer bij. Hij verbrak enige tijd geleden al de samenwerking en rooit het momenteel allemaal alleen. Nu de pols- en heupblessures voorgoed achter de rug zijn, gaat het met De Loore terug heel wat beter. Zijn ranking (313 ATP) is nog niet wat het zijn moet, maar doordat hij tot aan april geen enkel punt meer te verdedigen heeft, kan het alleen maar in stijgende lijn gaan.

“Mijn doel is op het einde van het seizoen toch nog een kleine 100 plaatsen te stijgen. Het nieuwe puntentellingssysteem waarbij de kleinere Futurestornooien niet meer zullen bijgerekend worden, dwingt me wel naar de stevig bezette Challengers te grijpen. Mijn huidige ranking zorgt ervoor dat ik me eerst in de kwalificaties moet kunnen bewijzen, vooraleer ik met het grotere werk en dus voor de knikkers mag starten. Het is zeker niet meer zo simpel om de goede resultaten aan elkaar te rijgen. Mijn vorige trip haalde ik wel een halve en een kwartfinale. Nu is het terug kijken wat de loting zegt. Ik ga wel resoluut voor de hardcourt. Mijn spel is vooral op kracht gebaseerd en dit komt op deze ondergrond veel meer tot zijn recht”, zegt De Loore.

Dat De Loore nooit echt lange tijd blessurevrij bleef, zorgde ervoor dat de opmars naar de top altijd onderbroken werd. “Ik denk dat mijn lichaamsbouw (1,91 m, 85kg) altijd wel veel belasting met zich meebracht. Ik ben al twee keer aan de meniscus geopereerd en viel anderhalf jaar met een elleboogblessure, inclusief nieuwe operatie, uit. Toch vond ik altijd wel de kracht terug om de soms zware en moeilijke revalidatie aan te gaan. Ik zoek het nu zelf zowat uit en heb natuurlijk wel de nodige contacten die me daarbij kunnen helpen. Het vergt natuurlijk heel wat discipline en ook de tegenslagen of nipte nederlagen moeten alleen verwerkt worden. Nu hoop ik eindelijk eens een jaar pijnvrij te spelen en te tonen tot wat de fitte De Loore wel in staat is en hoever me dit effectief in ranking zal brengen. Maar je weet natuurlijk nooit wat er me morgen te wachten staat”, besluit Joris De Loore.

(John Loncke)