Sterren van Morgen: Roeier Tristan Vandenbussche

De KW-redactie ging weer op zoek naar de zeven sporters die het straks misschien zullen maken. Sommigen onder hen dromen al van deelname aan de Olympische Spelen in Tokio 2020, anderen kijken verder vooruit. De toekomst zal moeten uitwijzen hoever…

Door een golfelleboog moest ik noodgedwongen stoppen met tennissen.

Daarna ben ik beginnen roeien. Eigenlijk op suggestie van mijn pa, die zelf niks met roeien te maken had. Ik startte in 2012 en dat lukte meteen vrij goed. Na goed een half jaar roeien werd ik tweede in een regatta en daarna heb ik de rest van alle roeiwedstrijden waaraan ik dat jaar deelnam gewonnen.

Tennissen doe ik nu nog af en toe.

Ik was best wel goed, behoorde tot de Belgische top als 12-jarige en had een B0-klassement. Maar ik heb nu mijn passie in het roeien gevonden. Ik train dagelijks en op zaterdag zelfs twee keer. Meestal op het water, maar als de omstandigheden niet goed zijn, soms ook op een roeimachine. En verder doe ik uiteraard ook krachttraining. Van nature uit ben ik krachtig aangelegd, dat is een voordeel.

Op het WK juniores behaalde ik brons.

Op voorhand had ik niet gedacht ooit een kans te hebben op een medaille, maar eens ik mijn heats en kwartfinale geroeid had, zag ik wel aan de tijden dat ik als een van de snelste roeide. En uiteindelijk pakte ik dus die bronzen medaille.

Volgend jaar wil ik het EK en WK zo goed mogelijk proberen af te werken.

Het EK vindt in mei plaats in het Duitse Essen. Voor het WK trekken we naar Tokio, waar we zullen moeten roeien op het water waarop ook tijdens de komende Olympische Spelen zal worden gestreden. We kunnen daar al eens gaan verkennen. De Spelen van 2020 komen wellicht te vroeg, maar er is natuurlijk altijd een waterkans. Als ik beter roei dan de andere seniores, waarom niet? Ik blijf echter uiteraard met beide voeten op de grond. En lukt het niet voor Tokio, is er vier jaar later ook nog Parijs. Dat is ook iets dichter bij de deur.

Dirk Crois is mijn heel ervaren coach.

Hij behaalde zelf ook zilver op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles. En onlangs heb ik een maand training gekregen van Hannes Obreno, die op de Spelen in 2016 net naast een medaille greep. Dirk en Hannes leren mij vooral techniek bij. Het komt erop aan je zo efficiënt mogelijk door het water te laten klieven. Het ene water is het andere ook niet. Dat kan misschien raar klinken, maar door de temperatuur of wind voelt het water soms anders aan en is het ook anders roeien.

Tijden zeggen niet alles in het roeien

Ik roeide al eens 6’53” over de de twee kilometer en daar bijten heel wat Belgische senioren hun tanden op stuk. Mijn medaille op het WK bij de junioren was de eerste sinds Tim Maeyens in 1999. Ook hij komt uit Brugge en had Dirk Crois al trainer. Volgens mijn coach heb ik genetisch het een en ander meegekregen, maar dat volstaat uiteraard niet. Er is nog werk aan de winkel, maar ik ben iemand die niet opziet tegen de trainingen en met plezier op het water gaat.

Het is wel druk, maar het lukt.

De combinatie met mijn studie is vooralsnog geen probleem. Welke richting ik volgend jaar uitga, weet ik nog niet. Dat ik niet veel kan uitgaan met vrienden, stoort me niet echt. In het weekend kan ik genieten van het samenzijn met mijn vriendin Romi Vincke uit Gistel. Ook zij komt uit een sportieve familie en doet aan atletiek. Dus op dat vlak zit het ook wel snor. Ik hoop volgend jaar mijn doelen te kunnen bereiken.