Louis Talpe: "Een trainingsschema voor elke dag? Neen, dan begin ik te freaken"

Een druilerige woensdagnamiddag in Deinze. Louis Talpe en Kenneth Vandendriessche nippen in de gezellige Koffiebar Donza van hun espresso. Beiden hebben deze ochtend de regen doorstaan en hebben samen al een stevige intervaltraining op hun tijdritfiets afgewerkt. "Ik heb deze plek zes maanden geleden toevallig ontdekt, omdat ik in Nevele woon en vaak langs de Leie train", vertelt Talpe, die opgroeide in Kortemark. "Als Kenneth en ik een rustige training hebben, stoppen we hier geregeld. Voor een koffie. Net zoals de coureurs. Ik woon op zes kilometer, Kenneth op dertig. Maar als je langs de Leie afspreekt, moet je nooit wachten. Je komt elkaar sowieso tegen. Zoals vanochtend. Ik moet eerlijk zijn: ik was blij toen Kenneth me belde met de vraag of ik zin had om mee te rijden. Ik had een rit van 70 kilometer met wat prikkels op het programma staan. Kenneth moest ook blokjes trainen. Dus kroop ik in zijn wiel en trapte ik 330 watt om hem te kunnen volgen. (glimlacht) Ideaal dus."Kenneth: "Ik zie af en hij ziet af. Dat is perfect. Alleen lopen doen we niet samen. Dat moet je alleen doen, vind ik."Louis: (grijnst) "Schrijf maar gewoon dat hij veel te snel loopt."Kenneth: "Zwemmen lukt wel."Louis: "En openwaterzwemmen. Dat doe ik vaak. In de Blaarmeersen in Gent of Lakeside Paradise in Knokke."Louis: "Honderd procent. Mijn domicilie maakt van mij op papier een Oost-Vlaming, maar mijn roots liggen in West-Vlaanderen. Mijn ouders wonen er ook."Kenneth: "Ik ben recent ook verhuisd naar Izegem, maar veel vrienden van mij wonen daar."Louis: "We hebben beiden een sociale keuze gemaakt. Mijn broer woont in Deinze. Een deel van mijn vriendenkring woont in de streek. En tegen Kenneth heb ik op een bepaald moment gezegd: kom ook in Nevele wonen, dan kunnen we nog meer samen trainen."Kenneth: (knikt) "We hebben daar even voor gekeken."Louis: "Maar Kenneth was toen nog in het ongewisse of hij in België zou blijven. Ook Lanzarote en Girona waren een optie."Kenneth: (grijnst) "En toen kwam Izegem uit de bus."Louis: "In Club La Santa in Lanzarote, in 2016. Ik was voor mijn eerste volledige triatlon in Roth aan het trainen. Kenneth was daar voor de eerste keer met zijn nieuwe coach, Luc Van Lierde. Voor mij was dat een onverwachtse trip, want aangezien het weer in België die week plots was omgeslagen, ben ik last minute naar daar gevlogen. Daar hebben we voor het eerst samen gefietst. Meteen was die klik er. Logisch, ik kom altijd goed overeen met sporters. Wat ik me goed herinner, is dat Kenneth op een dag een bepaalde training op zijn eentje moest doen en ik na afloop enorm schrok toen ik zijn wattages hoorde. (lacht) Hij is niet echt breed, hé."Kenneth: (lacht) "Vanochtend vroeg hij het me nog: waar haal jij eigenlijk al die power uit?"Louis: "Die week vertelde hij ook over zijn prestaties. Kenneth was toen een vat vol zelfvertrouwen dat net Europees kampioen duatlon was geworden."Kenneth: "Juist, dat was die week van de Volcano Triatlon."Louis: "Ik weet nog goed dat hij door de local boys El Nino werd genoemd. Vroegen ze zich daar af: wat komt dat smal ventje hier doen? Maar na het fietsen kwam hij als derde binnengereden. Plots besefte ik: die gast gaat dat hier winnen. En hij won nog ook."Kenneth: "Ik denk dat we elkaar vooraf één keer hebben gezien bij Shifting Gears, de fietsenwinkel van Hakim Verbeure in Brugge. We hebben toen kort met elkaar gepraat, maar dat was het dan. Ik wist dat hij acteur was, maar kon niet zeggen dat hij in die, die en die reeks had meegespeeld."Louis: "Kenneth is één van de gasten die ik wekelijks hoor. Ik ken heel wat mensen van wie de vriendschap even hecht is, maar die ik één keer per maand of zelfs maar één keer per jaar hoor. Vaak vrienden die al een gezin en kinderen hebben. En omdat ik zo'n fanatieke triatleet ben geworden, is Kenneth mijn go-to guy geworden. Ik kijk naar hem op een manier van: hoe doe je het? Ik kan van hem leren. Daarnaast komen we ook op menselijk vlak gewoon goed met elkaar overeen. Domme humor, samen plezier maken, samen trainen... Dat is onze connectie."Louis: "Sinds begin dit jaar."Kenneth: "Ik maak voor hem schema's in grote lijnen."Louis: "Ik vind het moeilijk om me aan een schema te houden."Kenneth: "Hij zou er veel te veel op beginnen te freaken."Louis: (grijnst) "Kenneth weet heel goed dat ik enorm gefrustreerd zou rondlopen als ik een schema krijg en het niet kan volgen. Als ik nu naar wedstrijden opbouw, vraag ik hem om in grote te lijnen te zeggen welke duurtrainingen en welke intervallen ik moet doen."Kenneth: "Dan hebben we het over bepaalde trainingen die er absoluut moeten bijzitten."Louis: "Ik ben ook iemand die deze week (vorig week, red.) nog een duurtraining van 150 km zou willen doen. Maar dan zegt Kenneth: neen, absoluut niet doen, niet langer dan twee, drie uur trainen trainen."Kenneth: "Er zijn er veel die die fout maken."Louis: "Die mentale boost, dat heb ik echt nodig."Kenneth: "Vanochtend kon hij in mijn wiel blijven. Toen wist ik: hij is echt goed."Louis: "Daarom is hij zo belangrijk voor mij. Wat ik nodig heb, is iemand die meegaand is in mijn enthousiasme en me ook begrijpt als ik eens een week geen tijd heb om te trainen. Vaak raadt hij me dan aan om toch één lange training te doen, zodat ik mentaal een goed gevoel aan die week overhoud. Dat komt, omdat ik net zoals veel mensen een Strava-adept ben. (lacht) Ja, ik ben ook zo iemand die zijn grafiekjes niet naar beneden wil zien gaan.""Het is ook leuk dat Kenneth en ik vaak samen trainen. Ik zou niet graag een trainer hebben die mij een schema doorstuurt en vraagt om elke week te laten weten hoe mijn trainingen zijn geweest. Neen, ik heb er nood aan om erover te kunnen praten. Hetzelfde heb ik met mijn kinesist, Kris Smits. Dan zeg ik tegen hem: Kris, er zit wat op, hé? En dan moet hij zeggen dat mijn benen goed zijn. (glimlacht) Typisch voor sporters zeker?""Ik vind het zo fascinerend om naar al die toppers te kijken. Van Lierde, Frodeno, Sanders... Wat ze doen, hoe ze dat doen, hoe ze de laatste week voor een race aanpakken, wat ze precies eten... Er is zoveel om te leren. En daar kan je extreem ver in gaan."Louis: (fijntjes) "Nu ben ik eens benieuwd."Kenneth: "Louis heeft zeker nog marge. Ik denk dat hij zelf nog niet beseft hoe goed hij als zwemmer is geworden. Soms zie ik trainingen in open water waarvan ik denk: oei, ik zal als mindere zwemmer nog moeten opletten dat ik binnenkort niet achter hem zit. (grijnst) Daar is hij de laatste maanden enorm in gegroeid. Vroeger was het: ik ga gewoon zwemmen. Nu doet hij meer interval."Louis: "Ik ben er tegenwoordig veel bewuster mee bezig;"Kenneth: "En dan het fietsen: bekijk dat lichaam eens en dan weet je genoeg. Louis kan die wattages trappen. Hij zegt: 36 of 37 km per uur gemiddeld in Barcelona. We zullen zien. Met de opnames van The Racer (die in 2020 uitkomt, red.) is hij ook veel vermagerd. Dat zal hij merken tijdens de marathon. Vijf kilo minder meesleuren maakt een enorm verschil."Louis: "Dit is het eerste jaar dat ik zo fanatiek met mijn voeding ben bezig geweest. Het doel voor Barcelona is een tijd onder de tien uur. Ik weet wat er mogelijk is on the perfect day. Dan zit ik daar zeker onder, ver onder zelfs. Maar iedereen die deze sport kent, weet dat het van zoveel details afhangt."Louis: "Ik denk dat hij op de volledige afstand de grootste marge heeft. Cozumel zal een goeie test zijn. Het zal daar wel heel warm zijn, dus ik weet niet hoe hij daarop zal reageren."Kenneth: "Dat is voor mij de grote uitdaging. Ik ben er zeker van dat ik die afstanden aan kan. De vraag is alleen: hoe snel en klopt het voedingsplan? Als dat niet in orde is, mag je nog in de vorm van je leven zijn, tegen de lamp loop je toch. Als mindere zwemmer is het grote probleem voor mij dat het niveau de laatste jaren enorm gestegen is. Vroeger kon je zo'n kloof nog dichtrijden. Nu is dat heel moeilijk geworden. Ik weet hoeveel watt ik trap en ik besef dat ik nooit veel harder meer zal kunnen gaan. Maar als ik nog frisser van de fiets kan komen, is er heel veel mogelijk tijdens het loopgedeelte."Louis: "Wel, ik stuurde deze week nog een foto door naar Kenneth die Bart op zijn Instagram gedeeld had. Een foto van zijn Europese titel duatlon in 2012. Zes jaar later werd hij tweede in Hawaï. Dus zei ik tegen Kenneth: binnen twee jaar is het aan jou. Pas op, ik ga Kenneth niet met Patrick Lange (winnaar in Hawaï in 2017 en 2018, red.) vergelijken, maar die laat zich op de fiets ook gewoon naar voren meedrijven en loopt vervolgens het hele spel aan flarden in de marathon."Kenneth: "Het is zo dat het zal moeten gebeuren."Kenneth: "Dat hij zeker onder de tien uur gaat. En zich kwalificeren voor Hawaï moet ook lukken."Louis: "Maar niet in mijn huidige categorie. Ik heb twee vrienden in mijn triatlonclub TriUnic die vorig jaar in de age group 40-44 zijn gegaan: Tom Geirnaert en Peter Naudts. Aan hun tijden kom ik nog niet. In Barcelona wil ik nu eens zien wat er mogelijk is. Als ik in een tijd van 9u.59' finish, moet ik niet aan Hawaï denken. Dan is en blijft dat the ultimate dream."Kenneth: "Je mag het zo niet zien. Triatlon is een proces. Je wordt in principe nog elk jaar sterker. En als ik zie hoeveel sprongen je dit jaar hebt gemaakt..."Louis: "We zullen zien."Kenneth: (kijkt naar Louis) "Nu wel. (grijnst) Neen, serieus nu. Ik ga niet zeggen dat ik die serie (Spitsbroers, red.) enorm gevolgd heb, want ik zat vaak in het buitenland. Maar toen ik thuis was, heb ik wel telkens gekeken. Ik vond het een coole serie, alleen al door het karakter dat hij moest spelen. Ik heb vroeger zelf gevoetbald, dus dat wereldje is me niet vreemd."Louis: (knikt bevestigend) "Het was een goeie serie."Louis: "Ik mag me daar niet over uitspreken, maar het zal niet voor volgend jaar zijn, denk ik."Kenneth: "Binnen 15 jaar een documentaire over mijn carrière misschien?" (grijnst)Louis: (droog) "Dat zal iets voor Sporza zijn, want tegen dan heeft hij een keer of twee, drie Hawaï gewonnen."