Toen hij 18 was, startte de nu 33-jarige Jonas Scheldeman met succes de studies van burgerlijk ingenieur. Hij was op dat moment al sinds zijn twaalfde met judo bezig, maar om zich op zijn opleiding te kunnen concentreren, zette hij een punt achter zijn sport. Pas drie jaar geleden nam hij de draad weer op. En zie: tien jaar job, een vrouw en drie jonge kindjes later heeft hij de zwarte gordel veroverd.
Jonas heeft die zwarte gordel na twaalf jaar zonder judo niet cadeau gekregen. Er ging twee jaar intensieve training aan vooraf. Hij werkt sinds tien jaar als ingenieur bij Bekaert uit Zwevegem, waar hij aan machineontwerp doet. Hij is getrouwd met Karen Fiems (32). Ze hebben drie kinderen: Lieze (5), Xiebe (3) en Lotte (8 maanden). Het gezin woont in de Mosselstraat in Wijnendale.
Toen Jonas rond zijn twaalfde lid werd van de Torhoutse judoclub Tori, waren huidige sterkhouders zoals voorzitter Dirk Ramon, hoofdtrainer Dirk Steelandt en trainer Wim Ocket er al actief.
“Tori is een uitstekende sportvereniging, maar ze is niet sterk competitief ingesteld”, zegt Jonas. “Wedstrijden heb ik zelden of nooit gedaan, ook niet de voorbije twee jaar in de aanloop naar mijn examen voor de zwarte gordel. Ik heb die gordel via de zogenoemde technische weg behaald zonder kampen dus. Dat is niet de gemakkelijkste weg, want je moet extra stijloefeningen kennen en de jury is in geen geval milder in zijn oordeel. Waarom ik ervoor gekozen heb om via de technische weg voor zwart te gaan? Op de eerste plaats uit schrik voor blessures tijdens wedstrijden. Ik kan me in functie van mijn job bij Bekaert niet veroorloven om voor een aantal weken uit te vallen. Overigens: in het bedrijf vorm ik een Tori-eilandje samen met Rik Vinckier, de secretaris van onze club. Hij werkt er aan mijn zijde. We kunnen tussendoor al eens over judo praten.”
Na twaalf jaar zonder judo begon het op z’n dertigste bij Jonas weer te kriebelen. “Ik had de bruine gordel en wou dolgraag de zwarte. Mijn vrouw Karen moedigde me aan om ervoor te gaan en dus ben ik twee jaar geleden met de voorbereidingen op het examen begonnen. Met stads- en clubgenoot Wim Ocket als trainingspartner, want als je via de technische weg naar zwart toe wil, heb je zo iemand nodig. Wim, trainer A en zwarte gordel derde dan, is heel ervaren in judo en heeft me op een fantastische wijze bijgestaan. Ik heb veel geleerd. Tussendoor diende ik ook extra trainingen bij andere clubs te volgen, wat ik in Tielt en Lichtervelde gedaan heb. Het was bij momenten best wel druk in combinatie met mijn werk en ons gezin, maar ik heb doorgebeten. Judo is sowieso een sport die flink wat discipline en doorzettingsvermogen vergt. En vanuit Tori kreeg ik alle steun om te slagen in mijn opzet en de zwarte gordel te pakken.”
Uiteindelijk kwam dit jaar het uur van de waarheid almaar dichterbij: het examen in Zele. Jonas diende er te bewijzen dat zijn vele trainingen en studiewerk resultaat opgeleverd hadden.
“Tijdens het examen moest ik alle worpen, houdgrepen en klemmen demonstreren. Tonen waar ik op judovlak toe in staat ben. Aangezien ik via de technische weg naar het examen had toegewerkt, werd er ook een extra stijloefening of kata van me gevraagd.”
“Je houdt het bijna niet voor mogelijk, maar enkele dagen vóór de grote dag blesseerde mijn vaste judopartner Wim Ocket zich. Wat uiteraard de nodige stress voor me opleverde. Ik heb de dag van de waarheid in Zele dus iemand van ter plaatse moeten zoeken om als partner tijdens het examen in te springen. Ik vond gelukkig iemand bereid om dat te doen, maar een voordeel was dat uiteraard in geen geval, want we waren niet op elkaar ingespeeld, daar waar ik Wim blindelings ken. Maar oef, het is goed afgelopen. De zwarte gordel was een feit.”
“Ik help intussen met het geven van trainingen bij Tori en zal de opleiding tot trainer volgen. Ik zou op termijn de zwarte gordel tweede dan willen behalen. Ik roep iedereen op die ooit met judo gestopt is, om te herbeginnen, want we hebben extra trainers nodig, vooral volwassenen. En judo is en blijft een fantastische sport. Zeker in een familiale club zoals Tori in het vertrouwde Torhout.” (JS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier