Familie Werner heeft een grote passie voor tafeltennis

We zie Fabian, Kris, Joran en Milan Werner samen met mama Marina Messagie. (foto FD)
Redactie KW

Zelden meegemaakt dat één familie grote successen kent op een kampioenschap. Dat is wel het geval in TTC Oostduinkerke. De familie Werner won onlangs gouden en zilveren medailles op het PK in Roeselare. Als het aan hen ligt, houdt het succes niet op.

“Deze successen hebben we behaald door veel te trainen en hard te werken”, opent coach en papa Kris Werner. “Ook dankzij de goeie begeleiding van de trainers in TTC Oostduinkerke en de vele stages die gevolgd werden tijdens de vakanties. Of de sport van generatie op generatie is overgegaan? Ikzelf ben begonnen met tafeltennis op mijn elfde. Mijn vrouw Marina was kort voor ze mij leerde kennen met deze sport begonnen. Aanvankelijk combineerde ze dit nog met volleybal.”

“Fabian, Milan en Joran zijn er geleidelijk aan ingerold. Ze hebben wel diverse sporten gedaan, ze zijn nooit verplicht geweest om te tafeltennissen. Alle drie zijn ze aangesloten geweest bij een zwemclub en zijn ze gestart met voetbal. Fabian is met tafeltennis begonnen op zijn zevende. Hij heeft dit een vijftal jaar gecombineerd met voetbal. In het derde middelbaar heeft hij de keuze gemaakt om enkel verder te doen met tafeltennis. De twee combineren was door het vele schoolwerk niet meer haalbaar. Milan is ook aangesloten bij de club sinds zijn zevende. Hij is wel niet zo gebeten door de tafeltennismicrobe en heeft voor het voetbal gekozen. Daar behaalt hij momenteel zeer mooie resultaten met zijn ploeg bij de U15 van Oostduinkerke. Wel speelt hij af en toe mee in de competitie als er spelers tekort zijn. Joran, de jongste van de drie broers, is gestart op zijn zesde. Joran combineert voorlopig nog twee sporten, tafeltennis en voetbal. Hoewel tafeltennis toch iets meer de voorkeur krijgt amuseert hij zich ook steeds met zijn voetbalploeg bij de U13 van Lombardsijde.”

“Onze zonen waren nooit verplicht om te tafeltennissen”

“Wij zijn echte competitiebeesten”, vervolgt Kris. “We hebben onze sport steeds in competitieverband uitgeoefend, niet echt als recreant. De competitiemicrobe zat er vanaf het begin bij iedereen ingebakken. Het vele trainen en rondrijden heeft ons ook aardig wat succes opgeleverd. Vele individuele titels alsook titels in ploegverband waren hiervan het resultaat. Daar de kinderen op jonge leeftijd begonnen zijn, hebben ze natuurlijk veel meer titels behaald dan de ouders.”

Mentale steun

“Joran en Fabian hebben al vele titels en ereplaatsen bij elkaar gespeeld, zowel op provinciaal, Vlaams als nationaal niveau. Fabian zijn grootste succes is momenteel de Belgische titel die hij behaalde in de reeks kadetten gemengd in 2019. Joran zijn grootste succes tot nu toe is de tweede plaats die hij vorig seizoen behaalde in de algemene rangschikking van het Vlaams Jeugdcriterium bij de eerstejaarsminiemen. Mijn echtgenote en ikzelf moeten zich al tevreden stellen met titels en ereplaatsen in de veteranenreeksen. In het tafeltennismilieu ben je al veteraan vanaf 40. Marina behaalde onlangs nog de eerste plaats op het provinciaal criterium dames veteranen 40 en ik behaalde de tweede plaats bij de heren 40. Ook in ploegverband werden al enkele kampioenschappen gewonnen. Na de wedstrijd proberen we elkaar vooral mentaal te steunen, sportieve raad van buitenstaanders wordt door de kinderen gemakkelijker aanvaard dan raad van de eigen ouders.”

Beter worden

“Door de verstrengde maatregelen betreffende het coronavirus zijn er momenteel geen wedstrijden”, zegt de papa. “Fabian en ikzelf begonnen het seizoen in de A-ploeg in eerste provinciale. Marina en Joran spelen af en toe samen in de D-ploeg in derde provinciale. Elk familielid heeft zijn eigen sterktes en zwaktes, de jeugd is fysiek en technisch wat sterker. De mama en papa zijn dan weer mentaal sterker.”

Wat zijn tenslotte de toekomstplannen? “De doelstelling voor de jeugd is simpel. En dat is beter worden dan de ouders. Daar is Fabian al in geslaagd. Hij heeft het hoogste klassement van ons allemaal. Momenteel staan we met onze A-ploeg op de eerste plaats in eerste provinciale en hopen zo de stap te kunnen zetten naar de landelijke reeksen. Voor Joran is het vooral de betrachting om zijn manier van spelen te verbeteren en zo een hoger klassement te behalen. Mijn vrouw Marina en ikzelf moeten vooral proberen om aan te klampen, we geven ons niet zo vlug gewonnen.” (DS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier