Atlete Axelle Dauwens ruilde België in voor Denemarken om er nieuw leven in haar sportcarrière te blazen. Je kan haar herbronning hier volgen, in deze column.
Het is voor de échte waaghalzen: een trainingsstage in Turkije. Of is het eerder voor de dommerikken onder ons? Een stage is naast sportief, ook wel eens politiek getint. We bevonden ons namelijk in de spits van de verkiezingsperiode. Banners en panelen bekleedden de straten. Er werd ‘evet‘ of ‘ja’ gestemd, door 51% van de stemmers. Een presidentieel systeem voor president Erdogan en een mogelijke herinvoering van de doodstraf. Een moment dat zijn plaats zal krijgen in de geschiedenisboeken van Turkije.
Intussen zit ik, samen met mijn Deense trainingspartners, rustig in een sport resort in Belek, Antalya.
Waarom op stage? Warmte, inhoud, focus, concurrentie en recuperatie
Maar wat is nu precies de reden dat atleten, om de zoveel weken, op stage gaan in het buitenland. Het antwoord daarop is: warmte, inhoud, focus, concurrentie en recuperatie.
De belangrijkste reden van een trainingsstage is de warmte. Een warm klimaat bevordert de werking van ons spierstelsel. De spieren en pezen worden sneller en dieper opgewarmd. Hierdoor verhoogt de kwalteit van de trainingen. De meeste stages duren even lang als een trainingsblok: drie weken. Na 2 weken slaat de trainingsvermoeidheid toe, maar dankzij de warmte is er een betere doorbloeding, wat de afvoer van afvalstoffen in het bloed bevordert. Er is dus een beter herstel is, waardoor je lichaam minder vermoeid aanvoelt en je langer aan een hoog niveau kan blijven trainen.
Een andere belangrijke reden is de inhoud van de training. In zo’n high performance centre train je in een topaccommocatie, hier kan de hoogste kwaliteit nagestreefd worden. We trainen hard, geven ons lichaam voldoende rust, letten op onze voeding en besteden extra aandacht aan de recuperatie. Een stage wordt meestal enkele weken voor de start van het competitieseizoen georganiseerd.
Het is de overgangsperiode tussen het algemene opbouwwerk en het wedstrijdspecifieke werk. In mijn geval betekent dat: hordentrainingen. Alle facetten van de 400 meter horden komen hierin aan bod: De start, de passenwissel, de overgang van de bocht naar de laatste rechte lijn, het passenritme tussen de horden en de hordentechniek. Dit is een belangrijke periode in functie van mijn zomerseizoen.
Focus. Drie weken lang leven we in een soort cocon. Eat, sleep, train, repeat. Alles staat in het teken van rust en training.
“Man, ik word oud”
Turkije is mijn tweede stage met mijn nieuwe Deense vrienden. De eerste was naar Florida. Buitenlandse stages vormen het ideale moment om me te integreren in de nieuwe groep. We zijn 24 op 24 uur samen, waardoor je elkaar al snel beter kennen. De groep is heel diffuus. Samen met Sara (30) en Andreas (26) ben ik een van de oudere atleten. De anderen zijn tussen de 17 en 23 jaar oud. Ik moet zeggen, het is boeiend om die jongere atleten bezig te zien. Al ben ik zelf nog maar 9 jaar weg uit de middelbare school, het lijkt alsof alles nu anders is. Bijgevolg krijg ik geregeld te maken met de terugkerende gedachte: ‘man, ik word oud’ 🙂
Samen trainen met je concurrentes zorgt ervoor dat je net dat tikkeltje extra geeft tijdens training. Je wil namelijk niet onder doen
Ik leer hier ook mijn nieuwe coach, Mikkel, beter kennen. De band tussen een coach en zijn atleet is heel belangrijk. Je werkt samen aan een professioneel doel, maar omdat je samen veel tijd doorbrengt, wordt er ook een sociale band gecreeërd. Om optimaal te kunnen werken moeten we elkaar kennen en aanvoelen. Het is veel complexer dan ‘het brein’ en de ‘uitvoerende kracht’. Elke alteet is anders en daar begint de zoektocht.
Mikkel moet de werking van mijn lichaam en gedachten leren aanvoelen. Alleen zo kan hij me de juiste trainingen op het juiste moment laten doen. Het is een leerproces en dat vraagt dus tijd. Op stage ziet hij mij, voor tijdens en na de training. Het ideale moment dus om te zien hoe mijn lichaam op de trainingen reageert.
Op stage trainen atleten vaak samen. Dat prikkelt. In Turkije heb ik hordentrainingen gedaan met Sara en Ann-Sofie, een jongere Deense hordenloopster. Samen trainen met je concurrentes zorgt ervoor dat je net dat tikkeltje extra geeft tijdens training. Je wil namelijk niet onder doen. Die extra procenten zorgen ervoor dat de kwaliteit van je training weer iets hoger ligt.
Het is ook het ideale moment om aan de kleinste details en de recuperatie te werken. Er is meer tijd om te stretchen en versterkende oefeningen te doen. Voor en na de training, nemen we geregeld een ijsbad: het contrast tussen koud en warm zorgt voor een beter doorbloeding, waardoor de afvalstoffen sneller afgebroken worden. Allemaal kleine dingen die op het eind van de stage een groot verschil maken.
Zo, mijn stage zit erop. Ik heb enkele dagen in België doorgebracht met mijn familie en lief. Nu zit ik weer in Denemarken om me voor te bereiden op mijn eerste wedstrijd op 13 mei in Belgie.
Onze columnisten
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier