De beste judoka van Nieuw-Zeeland komt uit… Brugge

Woont de West-Vlaamse hoop op een nieuwe olympische judomedaille aan de andere kant van de wereld? Het zou zo maar eens kunnen. De beste Nieuw-Zeelandse judoka op dit moment is… een Bruggeling. “Als ik nog beter wil worden, moet ik terugkeren naar Europa”, zegt Lorcan Fivet (18), die nog maar vier jaar op de tatami staat.

Ulla Werbrouck, Gella Vandecaveye, Harry Van Barneveld… West-Vlaanderen heeft een rijke geschiedenis als het om judokampioenen gaat. Dat weten ze nu ook aan de andere kant van de wereld. Lorcan Fivet, op 30 april 1999 geboren in Brugge, is hét opkomende talent van de nationale ploeg van Nieuw-Zeeland. Begin augustus won de nog maar 18-jarige judoka de Auckland International Judo Open bij de juniores én seniores, het jaar daarvoor pakte hij zilver op het Oceania Continental Judo Championship én eindigde hij als beste cadet én junior van Nieuw-Zeeland.

Rugby

Hoe komt een West-Vlaming terecht in de nationale judoploeg van Nieuw-Zeeland? “Toen ik zes was, maakten mijn ouders een kritische evaluatie van hun leven”, vertelt Lorcan Fivet (18). “Ze vroegen ze zich af: blijven we nu voor de rest van ons leven in Brugge? Bovendien vonden ze van zichzelf dat ze te materialistisch werden. Ze wilden het over een compleet andere boeg gooien en besloten om te verhuizen. Dan is de vraag: waarheen? Met twee kinderen hadden ze enkele basiscriteria vooropgesteld: een veilig land met economisch potentieel, goed onderwijs en een degelijke gezondheidszorg. En Engelstalig. Mijn grootmoeder is Iers en als kind verstonden we al vrij goed Engels. Bleven over: Canada, de VS, Australië en Nieuw-Zeeland. Omdat mijn vader een grote rugbyfan is, werd het uiteindelijk dat laatste.” (lacht)

“Om jezelf te verbeteren als judoka moet je veel competitie hebben, en voor competitie moet je in Europa zijn…”

“Sindsdien hebben we allemaal de dubbele nationaliteit. Gelukkig dat dit kan in België, anders hadden we de Belgische nationaliteit behouden. Hoewel ik nu al twaalf jaar in Nieuw-Zeeland woon, voel ik nog altijd een zeer sterke band met Brugge. Wat ik het meeste mis? Mijn familie, goeie (!) frieten met mayonaise, mosselen, boterkoeken en Club Brugge. Ik ben een grote fan!”

“Sport zit echt wel in de genen van de kiwi’s. En zeker rugby. Tijdens mijn eerste acht jaar in Nieuw-Zeeland beoefende ik ook deze sport. Ik hield vooral van het fysieke aspect. Vier jaar geleden proefde ik voor het eerst van het judo en ik was op slag verliefd. In tegenstelling tot rugby is judo een relatief kleine sport in Nieuw-Zeeland, en eigenlijk in de hele regio hier. Hoewel we heel wat getalenteerde judoka’s hebben, is onze competitie heel klein. Waar je in Europa elke week wel een groot tornooi hebt, is dat hier beperkt tot enkele internationale tornooien per jaar. Om jezelf te verbeteren als judoka moet je veel competitie hebben, en voor competitie moet je in Europa zijn… Dat is mijn doel op korte termijn: méér duelleren in Europa.”

“Op het einde van het jaar hebben we een trip naar Brugge gepland. Deels om familie en vrienden te zien, maar zeker ook voor het judo. Dankzij Judoclub Olympia Brugge zal ik tijdens mijn verblijf kunnen blijven trainen. Allemaal voor mijn doel op lange termijn: de Olympische Spelen. In vergelijking met anderen ben ik misschien een laatbloeier, maar dat motiveert me net om harder te werken. Ik train tot tien keer per week. Naast judo en mijn studies heb ik amper tijd voor iets anders. Daaronder mag je ook ‘meisjes’ verstaan.” (lacht)