Bieke Trenson: dokter in Izegem, triatlete en wijnliefhebster in vrije tijd

Bieke Trenson in haar praktijk in Izegem. "Als ik 's avonds thuiskom, moet ik niet te veel treuzelen." (foto FM)
Tom Vandenbussche

Ze woont in Knokke-Heist, werkt als dokter op de dienst fysische geneeskunde, revalidatie en sportgeneeskunde van de Sint-Jozefskliniek in Izegem en neemt zaterdag in Nice deel aan het WK Ironman op de halve afstand. Haar naam is Bieke Trenson, een 31-jarige duizendpoot die haar sportieve dromen najaagt.

Bieke Trenson kreeg al op heel jonge leeftijd de sportmicrobe te pakken. “Op mijn zesde om precies te zijn”, lacht de 31-jarige Knokse. “Atletiek, turnen, zwemmen, tennis ook. Maar toch vooral atletiek, met vanaf het middelbaar de focus op meerkampen. Op mijn 17de nam ik aan mijn eerste triatlon ooit deel. In Knokke-Heist is er elk jaar de Zwintriatlon en met een zelf gekocht fietsje ter waarde van 150 euro stond ik er aan de start. Eigenlijk mocht ik op die leeftijd nog niet deelnemen, maar dat zijn de organisatoren pas een jaar later te weten gekomen.” (lacht)

Het was ook in die periode dat Bieke besloot om geneeskunde te gaan studeren. “En dat was niet evident om met triatlon te combineren, zeker als de examens in aantocht kwamen. Dat is pas verbeterd na zeven jaar, toen ik aan mijn vijf jaar assistentschap begon. Vanaf dan kon ik wat gestructureerder trainen. De progressie bleef niet uit. Niet de progressie die ik voor ogen had, maar dat komt omdat ik me lang op de korte afstand heb gefocust. Dat was niet mijn ding. Hoe langer de wedstrijd is, hoe beter ik word. Ik ben blijkbaar iemand die niet verzwakt en altijd hetzelfde tempo kan blijven aanhouden.”

23 uur trainen

“Sinds november vorig jaar ben ik in de Izegemse Sint-Jozefskliniek aan de slag en lukt het nog beter om voldoende te trainen. Ik werk met een goed team, wat ervoor zorgt dat alles vlot verloopt. Als assistent wist ik soms zelfs niet wanneer ik diezelfde dag zou kunnen trainen. Bovendien werk ik nu vier vijfde. Op dinsdag- en donderdagnamiddag ben ik vrij. Deze zomer is het wel iets drukker dan gewoonlijk. Ik werk hier in een duopraktijk, maar mijn collega Charlotte Vandendriessche is sinds begin juli met zwangerschapsverlof.”

Bieke Trenson: dokter in Izegem, triatlete en wijnliefhebster in vrije tijd

“Mijn zwaarste trainingsweek van de voorbije maanden was er eentje van 23 uur. Jawel, tijdens een werkweek. (glimlacht) Dan kom ik ‘s avonds thuis en moet ik niet te veel treuzelen, zodat ik om 19 uur kan beginnen te trainen. Meestal eet ik vlug iets kleins en desnoods doe ik dat zelfs al in de auto. In de zomer is dat allemaal nog te doen, want dan is het licht tot tien uur ‘s avonds. Eigenlijk volgt alles elkaar snel op. Op dinsdag en donderdag staan er meestal twee trainingen op mijn schema en gaat het richting vier, vijf uur. Tijdens het weekend heb ik tijd voor de langere fietstrainingen, de laatste tijd soms in de streek van Calais om me op Nice voor te bereiden, en kan dat zelfs oplopen tot zes, zeven uur.”

Vergis u niet: ook tijd vrijmaken voor sociaal contact blijft voor Bieke belangrijk. “Natuurlijk, ook al gebeurt dat in beperktere mate. Maar dat komt omdat ik sporten het leukst vind. Ik heb een heel sportieve vriend met wie ik vaak ga fietsen. Mijn andere vrienden zijn dan weer niet zo sportief (knipoogt) Maar ze hebben wel andere kwaliteiten. We spreken regelmatig af en geven soms ook een feestje. Velen hebben intussen wel kinderen, dus houden we het tegenwoordig bij iets rustigere activiteiten. Eens iets gaan eten of drinken, een cinemaatje doen… Iedereen heeft dat nodig zeker? Sommige triatleten zijn zodanig strikt en drinken nooit een druppel alcohol, maar daar doe ik niet aan mee. Het mentale aspect is voor mij ook belangrijk. De combinatie met mijn werk is al zo moeilijk dat het niet zo nauw steekt. Ik verdien mijn geld niet aan triatlon, hé. Wijn en likeur zijn trouwens twee van mijn andere grote passies. Ik ben aangesloten bij Commanderij De Mandel, de wijngilde in Roeselare. En ik heb een zwak voor limoncello.”

Sommige triatleten drinken nooit een druppel alcohol, maar daar doe ik niet aan mee. Ook het mentale aspect is belangrijk

“Maar natuurlijk let ik wel op mijn voeding. Ik werk in die sector. Ik ben erdoor geboeid. Neem nu voedingssupplementen: wat helpt, wat helpt niet… Als iemand mij om raad vraagt, zal ik dat zelf sowieso eens uittesten. Ketonen? (grijnst) Neen, dat niet. Maar bijvoorbeeld wel beta-alanine (melkzuurremmer, red.), cafeïne… Hetzelfde met training. Ik heb een trainersbrevet, omdat ik daarin geïnteresseerd ben. En dan vraag ik me af: hoe moet je als triatlete aan krachttraining op de fiets doen in combinatie met de loop- en zwemtrainingen? En wanneer doe je dat dan het best? Dat zijn allemaal zaken die me boeien en bezighouden.”

“Hier in de praktijk lossen mijn collega en ik vooral blessures op en doen we aan preventie. Ik merk aan mezelf dat ik de pijntjes die ik zelf voel meteen goed probeer te interpreteren en door oefentherapie het hele jaar door aan blessurepreventie doe. Dat is zeker een gevolg van mijn achtergrond als dokter. Hetzelfde met bijvoorbeeld het tijdig wisselen van mijn loopschoeisel, het nauwkeurig laten opmeten van mijn positie op de fiets…”

Bieke, die al sinds haar 20ste door Patrick Teichmann begeleid wordt, liet als triatlete al enkele mooie resultaten optekenen. Zo won ze vorig jaar de Ironman 5150 in het Duitse Kraichgau. “Het ging om een wedstrijd over de kwartafstand. In twee andere Ironmans, op de halve afstand, haalde ik ook het podium in mijn age group, maar of dat perspectieven voor het WK opent, weet ik niet. Ik ken de tegenstand niet en nam nog nooit deel aan een wereldkampioenschap. Ik kijk er wel enorm naar uit, want nu kan ik me eens meten met leeftijdsgenoten die exact hetzelfde doen.”

Eens naar Kona

“In 2020 blijf ik nog op de halve afstand. Ik heb me in het Challenge-circuit immers kunnen kwalificeren voor het EK in het Slovaakse Samorin en daarnaast zou ik als goede klimster – ik weeg 57 kg voor 1m71 – eens aan de triatlon van Alpe-d’Huez willen deelnemen. Er lopen momenteel ook vergevorderde gesprekken met Bikeworld Heist voor een sponsorcontract, zodat ik mijn sterkste punt, het fietsen, volgend jaar nog beter kan uitspelen. In 2021 zou ik me dan graag proberen te kwalificeren voor de Ironman van Hawaï. Eens naar Kona gaan, dat is het ultieme doel.”